Η επέτειος των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση του 1821 έγινε η αφορμή να ασχοληθώ περισσότερο με την ιστορία των Ελλήνων και να έρθω σε επαφή με πτυχές που δεν γνώριζα. Θέλησα να μάθω λεπτομέρειες για την απόφαση του ελληνικού έθνους να επαναστατήσει αλλά και να γνωρίσω προσωπικότητες , ίσως όχι και τόσο γνωστές, που έδωσαν ακόμα και την ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτό που με εξέπληξε ιδιαίτερα και για το οποίο θα σας μιλήσω στο παρόν κείμενο είναι  η πληθώρα των φιλελλήνων που συμπαραστάθηκαν ηθικά και υλικά στον ελληνικό λαό και που σε κάποιες περιπτώσεις έδωσαν ακόμα και την ζωή τους για την δική μας ελευθερία.

Είχα διαβάσει σχετικά με την επιθυμία πολλών ξένων να βοηθήσουν τους Έλληνες στην προσπάθειά τους να ξεφορτωθούν τον Οθωμανικό ζυγό αλλά ψάχνοντας περισσότερο διαπίστωσα ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους, αν και θα μπορούσαν από απόσταση να βοηθήσουν, αποφάσισαν να έρθουν στην χώρα μας και να θυσιαστούν για την ελευθερία των Ελλήνων. Αυτό μου φάνηκε ιδιαίτερα παράξενο. Έτσι  θα ήθελα αρχικά τιμώντας κάποιους από αυτούς να αναφέρω τα ονόματά τους.

Ο Λόρδος Βύρωνας , Άγγλος αριστοκράτης, ποιητής και πολιτικός με μεγάλη οικονομική επιφάνεια πέθανε στο πλευρό των Ελλήνων στο Μεσολόγγι. Οι άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα τον αρρώστησαν και απεβίωσε το 1824 έπειτα από πολυήμερο πυρετό.  Ο Σαντόρε ντι Σανταρόζα Ιταλός στρατιωτικός και επαναστάτης που πέθανε στην πτώση της Σφακτηρίας το 1825 στην Πύλο, όταν πολεμούσε μαζί με τους Γεώργιο Κουντουριώτη και Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο εναντίον των Αιγυπτίων και του Ιμπραήμ Πασά. Ένας ακόμα ήταν ο Κάρολος Νόρμαν, Γερμανός αξιωματικός που πήρε μέρος στην μάχη του Πέτα, πληγώθηκε και στην συνέχεια πέθανε στο Μεσολόγγι.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφερθούν άτομα που προσπάθησαν να βοηθήσουν με διαφορετικό τρόπο και αναζωπύρωσαν το πνεύμα του φιλελληνισμού . Έτσι λοιπόν ο Ευγένιος Ντελακρουά Γάλλος ζωγράφος συγκλόνισε με τα έργα του «Η Σφαγή της Χίου» και «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου». Αυτά τα έργα ήταν η αφορμή να γίνουν γνωστά τραγικά γεγονότα και να ενεργοποιηθούν δυνάμεις από το εξωτερικό για την υποστήριξη, την συμπαράσταση και την αποστολή  βοήθειας προς τους Έλληνες. Επίσης άλλοι γνωστοί φιλέλληνες ήταν ο Γάλλος συγγραφέας Σατωβριάνδος  που υποστήριζε από νομικής, ιστορικής και ηθικής απόψεως τα δίκαια της Ελλάδος, ο Βίκτωρ Ουγκώ  που το 1826 δημοσίευσε ένα ποίημα με τίτλο  «Τα Κεφάλια του Σαραγιού» εμπνευσμένο από την Έξοδο του Μεσολογγίου. Τέλος, είναι σκόπιμο εδώ να αναφέρω και μία γυναίκα που ενίσχυσε οικονομικά την επανάσταση λόγω και της γνωριμίας της με τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν η Σοφία ντε Μαρμπουά Λεμπράν  γνωστή και ως Δούκισσα της  Πλακεντίας .

Πολλοί ακόμη ήταν οι φιλέλληνες. Ενδεικτικά αναφέρω τους πολιτικούς Τζωρτζ Κάνινγκ και Τζέιμς Μόνροου, τον γιατρό Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου, τον Γαλλοελβετό τραπεζίτη Ιωάννη-Γαβριήλ Εϋνάρδο, τον λογοτέχνη Αλεξάντρ Πούσκιν, τον μουσικό και συνθέτη Ερνστ Μάνγγελ. Η λίστα λοιπόν των  ονομάτων  είναι πολύ μεγάλη,  ενώ υπάρχουν και πολλοί άγνωστοι διαφορετικών εθνοτήτων που πέθαναν κατά την διάρκεια των μαχών εναντίον των Τούρκων. Από το Wikipedia μαθαίνω ότι οι καταγεγραμμένοι φιλέλληνες ήταν  940 από τους οποίους οι περισσότεροι -340- προέρχονταν από την Γερμανία, ενώ ακολουθούν  οι Γάλλοι (196), οι Ιταλοί (137), οι Άγγλοι (99) και στη συνέχεια οι Ελβετοί (35), Πολωνοί (30), Ολλανδοί και Βέλγοι (17), Ούγγροι (9), Σουηδοί (9), Ισπανοί (9), Δανοί (8) και 33 άγνωστης εθνικότητας. Ένας στους τρεις σκοτώθηκε σε μάχη ή πέθανε από κακουχίες ή τραυματισμούς.

Σεβασμός, θαυμασμός και συγκίνηση λοιπόν για όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν θέλησαν να κρατήσουν ουδέτερη θέση και  ήρθαν να πολεμήσουν για  τα ιδεώδη της ελευθερίας και ανεξαρτησίας για τα οποία  μάχονταν οι Έλληνες.

Αλίκη Παπαηλιού, Γ2