Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι:
- 12 ψημένα φύλλα για πίτα παραδοσιακά
- 7 αυγά
- 1 λίτρο γάλα
- 1 ποτήρι λαδί αραβοσιτέλαιο
- 1 φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι
- 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
Εκτέλεση
Ξεκινάμε χτυπώντας τα αυγά με το αλάτι. Έπειτα, ρίχνουμε το γάλα και σιγά-σιγά το αλεύρι, μέχρι να γίνει ένας αραιός χυλός, εάν χρειαστεί, βάζουμε λίγο ακόμα αλεύρι. Σε ένα ταψί στρογγυλό «ραντίζουμε» με ένα κουτάλι λίγο λάδι. Αφού βρέξουμε ένα-ένα τα ψημένα φύλλα τα τοποθετούμε στο ταψί. Καθώς τοποθετούμε τα φύλλα, ανάμεσα τους τα «ραντίζουμε» με το κουταλάκι λάδι. Στο έκτο φύλλο ρίχνουμε το 1/3 του χυλού και συνεχίζουμε να τοποθετούμε τα υπόλοιπα φύλλα ραντίζοντας ενδιάμεσα με λάδι. Στο δέκατο φύλλο τοποθετούμε τα «Σημάδια» περιμετρικά στην άκρη του ταψιού και συνεχίζουμε με τα άλλα δυο φύλλα .Τέλος, ρίχνουμε το λάδι που περίσσεψε μαζί με τον υπόλοιπο χυλό σε προθερμασμένο φούρνο στους 180-200 βαθμούς Κελσίου για 45 περίπου λεπτά μέχρι να ψηθεί. Μόλις ψηθεί, βγάζουμε την πίτα από τον φούρνο, την βρέχουμε λίγο, και τη σκεπάζουμε με μία πετσέτα.
*Στην Ανατολική Θράκη και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή της επαρχίας των Σαράντα Εκκλησιών και Μακράς Γέφυρας την Πρωτοχρονιά οι νοικοκυρές έφτιαχναν γαλατόπιτα στις άκρες της οποίας τοποθετούσαν «Σημάδια» για την καλοτυχιά του σπιτιού, των καλλιεργειών, της οικογένειας και γενικά για όλα τα υπάρχοντα του νοικοκυριού. Έτσι λοιπόν το Σπίτι συμβολιζόταν με ένα κέρμα, τα χωράφια με σπόρους καλαμποκιού ή σιταριού, ανάλογα με τις καλλιέργειες της χρονιάς, τις κότες και τα ζώα του σπιτιού με ένα όσπριο ή κάποιο άλλο σύμβολο. Επίσης, εάν η νοικοκυρά ήθελε να συμβολίσει κάτι άλλο, έβαζε αντίστοιχα ένα σημάδι. Σύμφωνα με την παράδοση, νοικοκύρης του σπιτιού σταύρωνε την πίτα τρεις φορές πριν την κόψει και στριφογύριζε το ταψί επίσης τρεις φορές. Αυτός που θα τύχαινε ένα <<Σημάδι>> στο κομμάτι του, θα ήταν αυτός που θα έφερνε καλοτυχιά αντίστοιχα με το <<Σημάδι>> στα ζωντανά, στην, απόδοση της σοδειάς και του αμπελιού ή στον αντίστοιχο συμβολισμό και θα ήταν υπεύθυνος για αυτά. Ο τυχερός όμως ήταν πάντα αυτός που τύχαινε το κέρμα και έφερνε τύχη στο σπιτικό.
Προσαρμοσμένο από την επετειακή έκδοση των 40 χρόνων λειτουργίας του πολιτιστικού συλλόγου Αγίου Αθανασίου Δράμας «Βοϊρανη»
Κελίδης Δημήτρης
