Από το Μάριο Τσούκαλα
«Τι αποκαλούμε Ευρώπη»
Λέγοντας σήμερα τη λέξη «Ευρώπη» εννοούμε μία από τις ηπείρους της Γης. Είναι η τέταρτη ήπειρος σε έκταση και αποτελεί προέκταση της Ασίας.
Υπάρχουν μαρτυρίες πως οι αρχαίοι με τον όρο «Ευρώπη» εννοούσαν μια περιοχή όχι πολύ εκτεταμένη, που βρισκόταν κατά μήκος των ακτών του Βόρειου Αιγαίου. Αργότερα, αυτός ο όρος άρχισε να λαμβάνει ευρύτερη έννοια. Η «Γηραιά» ήπειρος, όπως αποκαλείται πολλές φορές η Ευρώπη, αποτελείται από 49 κράτη, ανάμεσα στα οποία και η χώρα μας.
«Ο μύθος της Ευρώπης»
Η Ευρώπη ήταν μια πάρα πολύ όμορφη γυναίκα, η οποία είχε πάει με τις συντρόφους της σε μια ακτή της πατρίδας της, της Φοινίκης, για να μαζέψει άνθη. Εκεί ξαφνικά εμφανίσθηκε ένας πάλλευκος ταύρος, που ήταν ο Δίας μεταμορφωμένος. Η Ευρώπη πλησίασε σιγά-σιγά αυτόν τον κάτασπρο ταύρο και αφού σιγουρεύτηκε ότι δεν αγριεύει κάθισε στη ράχη του. Αυτό ήθελε να πετύχει και ο Δίας και αφού τα κατάφερε, έπεσε σαν αστραπή, με τεράστια ορμή στη θάλασσα ώστε να μην προλάβει η όμορφη αυτή κοπέλα να κατέβει.
Από τη Φοινίκη, που ήταν, κολύμπησε ο ταύρος-Δίας μαζί με την Ευρώπη μέχρι την Κρήτη, όπου και βγήκε στη Γόρτυνα. Εκεί, αφού φανέρωσε στην Ευρώπη ποιος ήταν, την έκανε μητέρα τριών αγοριών, τα οποία ήταν: ο βασιλιάς Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Σαρπηδόνας.
Ύστερα ο Δίας πριν φύγει της έκανε και αυτός τρία δώρα: το πρώτο ήταν ο Τάλως, ο οποίος ήταν ένας άγρυπνος μεταλλικός φύλακας-γίγαντας που θα προστάτευε την Ευρώπη, το δεύτερο ήταν ένα κυνηγόσκυλο, το οποίο δεν έχανε ποτέ το θήραμά του και το τρίτο ήταν ένα όπλο που δεν αστοχούσε ποτέ.
Όμως ο Δίας πριν φύγει φρόντισε να αποκαταστήσει την Ευρώπη. Έτσι την πάντρεψε με τον Αστερίωνα, βασιλιά της Κρήτης και γιο του Τέκταμου. Ο βασιλιάς της Κρήτης δεν έκανε παιδιά με την Ευρώπη αλλά υιοθέτησε τα παιδιά του Δία.
«Ο Δίας με τη μορφή ταύρου απαγάγει την Ευρώπη»
Ακολουθεί απόσπασμα του μύθου όπως το έγραψε ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, στο έργο του «Μεταμορφώσεις» σε μετάφραση:
Και σιγά-σιγά εκείνη έπαψε να φοβάται, κι εκείνος
Προσέφερε το στήθος του στα παρθενικά της χάδια,
Και τα κέρατά του να τους τυλίξει με άνθινες γιρλάντες,
Μέχρι που η πριγκίπισσα τόλµησε να ανεβεί στην πλάτη του,
Χωρίς να το καταλάβει, καβαλίκεψε του χαϊδεµένου ταύρου της την πλάτη,
Τότε –αργά-αργά κατεβαίνοντας την πλατιά στεγνή παραλία–
Πρώτα στα ρηχά νερά ο μεγάλος θεός πάτησε
Τις απατηλές οπλές του, κι ύστερα νωχελικά ξανοίχτηκε
Μέχρι που τη λεία του έφερε στην ανοιχτή θάλασσα.
Φόβος γέµισε την καρδιά της καθώς, όπως γύρισε πίσω το βλέµµα, είδε
Να αποµακρύνεται γρήγορα η άµµος. Το δεξί της χέρι άρπαξε
Ένα κέρατο, το άλλο ακούµπησε την πλάτη του.
Και ο χιτώνας της ανέµιζε στην αύρα του ανέµου.
ΠΗΓΕΣ:
http://www.nnet.gr/europe/downloads/europe-mythos.pdf
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7
