Σίσυφος

ΑΠΟ: margkorts - Ιαν• 30•23

Σίσυφος

Από τον Κωστάδη Νικόλα

Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της Κορίνθου, ο οποίος καταδικάστηκε  από τους θεούς να κυλάει αιώνια στον Άδη ένα βράχο μέχρι την κορυφή ενός βουνού και – λίγο πριν ολοκληρώσει τη διαδρομή του – ο βράχος να κατρακυλά προς τα πίσω, ματαιώνοντας έτσι την προσπάθειά του. Η λέξη είναι αβέβαιου ετύμου.

Πιο συγκεκριμένα, ο Σίσυφος ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης. Παντρεύτηκε τη Μερόπη και μαζί απέκτησαν τον Γλαύκο. Πασίγνωστη υπήρξε η πανουργία και η φιλοχρηματία του. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Σίσυφος ήταν ο πιο συνετός και ο πιο προνοητικός από τους θνητούς. Καταδικάστηκε να κυλά αιωνίως ένα βράχο στην πλαγιά ενός βουνού στον Άδη, είτε επειδή φανέρωσε στον Ασωπό την αρπαγή από τον Δία της κόρης του, Αίγινας, είτε επειδή πρόδιδε τα μυστικά των θεών στους θνητούς. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στην πρώτη εκδοχή, ο Δίας απήγαγε την Αίγινα. Ο πατέρας της, ο Ασωπός, παραξενεύτηκε με τούτη την εξαφάνιση και παραπονέθηκε στον Σίσυφο, ο οποίος – γνωρίζοντας για την αρπαγή – προσφέρθηκε να τον βοηθήσει, με τον όρο ο Ασωπός να δίνει νερό στο κάστρο της Κορίνθου. Ο Όμηρος μας διηγείται, επίσης, ότι ο Σίσυφος είχε αλυσοδέσει τον Θάνατο. Ο Πλούτων έστειλε τον θεό του πολέμου, για να τον ελευθερώσει. Λένε ακόμα ότι, όταν ο Σίσυφος ήταν ετοιμοθάνατος, θέλησε να δοκιμάσει την αγάπη της γυναίκας του. Της παρήγγειλε να μη θάψει το πτώμα του. Ο Σίσυφος βρέθηκε στον Άδη. Εξοργισμένος που η γυναίκα του δεν τον έθαψε, όπως όριζαν τα έθιμα, πήρε την άδεια από τον Πλούτωνα να επιστρέψει στη γη, για να την τιμωρήσει. Μα όταν ξαναγεύτηκε τις χαρές του επάνω κόσμου, δεν ήθελε πια να επιστρέψει στον Άδη. Για πολλά χρόνια ακόμα απόλαυσε τη ζωή. Ο Ερμής, τελικά, τον ξανάφερε διά της βίας στον Άδη, όπου τον περίμενε ο βράχος του. Τέλος, λέγεται ότι υπήρξε και ιδρυτής των αγώνων στα Ίσθμια.

Η φράση «σισύφειο έργο/προσπάθεια» χρησιμοποιείται μεταφορικά και περιγράφει ένα επίπονο και μάταιο έργο, μια επίπονη και μάταιη προσπάθεια.

ΠΗΓΕΣ

1. Albert Camus (2007). Ο μύθος του Σισύφου. Δοκίμιο για το παράλογο. Μετ. Νίκη Καρακίτσου-Ντουζέ & Μαρία Κασαμπάλογλου-Ρομπλέν. Αθήνα: Καστανιώτης. [Τίτλος πρωτοτύπου: Le mythe de Sisyphe (Paris: Gallimard, 1942)]

2. Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας

3.Πάπυρος Larousse – το παπυράκι (2003). Εικονογραφημένο εγκυκλοπαιδικό λεξικό και πλήρες λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα: Πάπυρος

4.Τσοτάκου-Καρβέλη Αικατερίνη (2007), Λεξικό της ελληνικής μυθολογίας, εκδ. Σοκόλη

Σχολιάστε

Top