Από τη Βαγιάννη Βαλέρια

Η λέξη «ταρτουφισμός» μαρτυρείται από το 1820. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη «Tartuffe» – ήρωας ομώνυμης κωμωδίας του Μολιέρου, χαρακτηριστικός τύπος ανθρώπου μοχθηρού και υποκριτή. Η γαλλική λέξη «Tartuffe» προέρχεται από την ιταλική «tartufo», που σημαίνει «τρούφα» (< λατ. «terri(tu)berum» < terra = «γη, χώμα» και tuber = «είδος μηλιάς»).

Ταρτούφος χαρακτηρίζεται αυτός που ηθικολογεί υποκριτικά και προσποιείται τον ευσεβή. Άρα, ταρτουφισμός καλείται η υποκριτική ευσέβεια, η προσποιητή εντιμότητα, η ηθικολογία, για να αποκρύψει κάποιος τα ελαττώματά του και τις πραγματικές του προθέσεις.

Όπως προαναφέρθηκε, η λέξη προέρχεται από το όνομα «Ταρτούφος», ο οποίος ήταν ήρωας στην ομώνυμη έμμετρη κωμωδία του Μολιέρου. Το έργο ανέβηκε το 1669. Ο Ταρτούφος, προσποιητά ευσεβής, κερδίζει την εμπιστοσύνη του Οργκόν και του αποσπά την υπόσχεση ότι θα νυμφευθεί τη θυγατέρα του. Ωστόσο, αποκαλύπτεται ότι επιχειρεί να αποπλανήσει τη γυναίκα του Οργκόν, την Ελμίρ. Επιπλέον, ο Ταρτούφος προσπαθεί να βλάψει τον Οργκόν. Τελικά, ο δίκαιος βασιλιάς βάζει τέλος στην απάτη του ήρωα.

ΠΗΓΕΣ

1.Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

2.Πάπυρος Larousse – το παπυράκι (2003). Εικονογραφημένο εγκυκλοπαιδικό λεξικό και πλήρες λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα: Πάπυρος.