Από τον Σταύρο Κωνσταντινόπουλο του Γ3
Oliver Twist “The musical”
Ο εντεκάχρονος Όλιβερ, ορφανός εκ γενετής ζει σε ένα πτωχοκομείο του Λονδίνου. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι φρικτές: Λιγοστό φαγητό, κακοποιητική συμπεριφορά από το προσωπικό και δύο υπεύθυνοι πτωχοκομείου που θέτουν την τύχη των ορφανών σε δεύτερη μοίρα. Όταν ο μικρός Όλιβερ τολμά με «θρασύτητα» να ζητήσει λίγο παραπάνω χυλό από αυτό που του αναλογούσε κατά την διάρκεια ενός συσσιτίου, ο σκληρός υπεύθυνος κύριος Bumble και η μετέπειτα σύζυγός του Widow τον πουλούν σε ένα νεκροθάφτη. Μη μπορώντας να αντέξει το προκλητικό ύφος ενός υπαλλήλου του νέου ιδιοκτήτη του το σκάει, με τον ίδιο να βρίσκεται αντιμέτωπο με την «σκοτεινή»
πλευρά των δρόμων της Βρετανικής πρωτεύουσας, δηλαδή τον υπόκοσμό της…
Συνεντεύξεις με την Δέσποινα Κατσανεβάκη,Γρηγόρη Βιτσιλάκη και Αμάρσα Γιαννακάκη, πρωταγωνιστές της παράστασης
τις συνεντεύξεις πήραν ο Βαγγέλης Γιαννούλης και ο Παντελής Γκόκας από το Β1
-Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με το τραγούδι στην παιδική χορωδία Χανίων;
-Είμαι σε αυτή τη χορωδία από δευτέρα δημοτικού δηλαδή τα τελευταία 8 χρόνια ή την μισή μου ζωή, από μικρή μου άρεσε το τραγούδι και ασχολούμουν με τον καλλιτεχνικό τομέα (θέατρο και τραγούδι). Η χορωδία ήταν ένας τρόπος να συνδυάσω τα αγαπημένα μου πράγματα οπότε ήταν η τέλεια ευκαιρία. Με τα παιδιά έχουμε δεθεί και είμαστε σαν οικογένεια.
-Σκοπεύεις να συνεχίσεις;
-Ναι, τώρα είμαι Α΄ λυκείου οπότε έχω ακόμα την δευτέρα και την τρίτη λυκείου.
-Εγώ επειδή είμαι Γ΄ λυκείου δεν θα μπορέσω να συνεχίσω, αλλά η χορωδία με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο και την μουσική, οπότε σκοπεύω να το συνεχίσω αργότερα στη ζωή μου.
-Ποια διαδικασία ακλουθήσατε για να ενταχτείτε στην χορωδία;
-Έγινε casting και για τους ρόλους άλλα και για να γίνεις μέλος, κάτι σαν εξετάσεις. Δεν είναι δύσκολο είναι απλά τα τυπικά.
-Τι κερδίζετε από την συμμετοχή σας στην χορωδία;
-Αρχικά μαθαίνουμε να διαβάζουμε πεντάγραμμο, τι είναι οι φωνές (μπάσο, Άλτο, σοπράνο, τενόρος…) αλλά γινόμαστε και σαν οικογένεια, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους, παίζουμε παραστάσεις και περνάμε καλά.
-Ποιες θυσίες χρειαστήκαν να κάνετε ώστε να πάρετε μέρος στην χορωδία Χανίων;
-Χρειαστήκαν πολλές θυσίες, παρόλο που είναι η ευχαρίστηση μας να ερχόμαστε εδώ και δεν το βλέπουμε ως δουλειά, έπρεπε να αφιερωθεί πολύς χρόνος στις παραστάσεις. Ιδίως τα σαββατοκύριακα πριν τις παραστάσεις, οι πρόβες φτάνουν μέχρι και τις οκτώ ώρες. Ευτυχώς στον Oliver δεν χρειαστήκαν τόσες πρόβες αλλά σίγουρα φτάσαμε τέσσερις ώρες. Αλλά παίρνουμε και πολλά από αυτή την εμπειρία.
-Έχετε λάβει μέρος σε πολλές παραστάσεις; Και αν ναι, σε ποιες;
-Με την χορωδία του δήμου είχαμε πάρει μέρος σε πολλές παραστάσεις, είχαμε αρχίσει με το Οliver αλλά όταν άρχισε δεν ήταν όπως σήμερα με υπόθεση αλλά ήταν αφήγηση με ενδιάμεσα τραγούδια. Μετά από αυτό κάναμε παραστάσεις όπως τα «Ποντίκια», τη «Λιλιπούπολη», το «Σογιούλ» αργότερα μπήκαμε στους « Beαtles», στον» Αστρογέννητο», το «Δαβίδ» και μετά τους «Abba» φτάσαμε στο Oliver, άρα έχουμε κάνει αρκετές!!
aspose_sunedefxh
Συνέντευξη με τον κ. Νίκο Περράκη, καλλιτεχνικό διευθυντή της παιδικής και εφηβικής χορωδίας του Δήμου Χανίων
Την συνέντευξη πήραν οι μαθήτριες:
Άντζελα Λαλάι Γ3
Νάνσυ Λουγιάκη Γ4
Σοφία Μαθιουλάκη Γ4
-Γιατί επιλέξατε το » Όλιβερ Τουίστ » ως έργο;
Το «Όλιβερ» είναι μια παράσταση που ανέβηκε για πρώτη φορά το 2010 με άλλη μορφή, άλλα παιδιά, και ήταν η πρώτη παράσταση που έκανε η παιδική χορωδία του Δήμου Χανίων με μουσικό θέατρο δηλαδή μιούζικαλ. Έτσι σκέφτηκα 14 χρόνια μετά ότι θα ήταν μια ωραία ιδέα να ανεβάσουμε αυτήν την παράσταση σαν ένα φόρο τιμής στους πρώτους συντελεστές, τα πρώτα παιδιά, που άνοιξαν τον δρόμο για να μετασχηματιστεί η παιδική και εφηβική πλέον χορωδία, σε χορωδία που δεν κάνει μόνο απλές συναυλίες αλλά κάνει και μουσικό θέατρο.
- Τι πιστεύετε ότι έχει να προσφέρει στο σημερινό νεανικό κοινό;
Η τέχνη πάντοτε έχει πράγματα να δώσει! Αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι να γίνεται με αγάπη, με προσήλωση, αφοσίωση και να στοχεύει στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτός είναι ο στόχος της τέχνης.
- Γιατί συμμετέχετε στην παιδική χορωδία Χανίων;
Γιατί μου αρεσει η μουσική και τα παιδιά!
- Τι προσφέρει κατά τη γνώμη σας η χορωδία στα παιδιά και στην χανιώτικη κοινωνία;
Στα παιδιά που συμμετέχουν στην χορωδία προσφέρει πάρα πολλές εμπειρίες. Έχουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με την μουσική, τον χορό και το θέατρο σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τους διδάσκει συντροφικότητα, αλληλεγγύη, αγάπη για τον συνάνθρωπο, ομαδικότητα, στοιχεία τα οποία είναι ελλιπή στην προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία του λαού μας. Γι’αυτό πιστεύω ότι η χορωδία προσφέρει πολλά στο χανιώτικο κι ευρύτερα στο ελληνικό κοινό.
- Ποιο είναι το όραμα και τα όνειρα σας για το μέλλον της χορωδίας;
Το όραμα μου για το μέλλον αυτής της χορωδίας είναι να συνεχίσει να δημιουργεί! Η χορωδία δεν είναι κάτι στατικό, διαρκώς αλλάζει. Τα παιδιά έρχονται και φεύγουν, έρχονται καινούργια παιδιά. Το όραμα μου είναι να κρατήσουμε πάντα υψηλό επίπεδο και διαρκώς να στοχεύουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Ένα όνειρο που έχω θα ήταν κάποια στιγμή να μπορέσουμε να καταφέρουμε αυτήν την εξαιρετική δουλειά, που πιστεύω ότι κάνουμε, να την δείξουμε και εκτός Κρήτης.
Τα βαθύτερα νοήματα του έργου από τον Σταύρο Κωνσταντινόπουλο του Γ3
Έννοιες όπως η παιδική εργασία και εκμετάλλευση κυριαρχούν τόσο στο μιούζικαλ όσο και στο ομότιτλο διήγημα του Καρόλου Ντίκενς. Πόσο συχνή όμως ήταν η παιδική εργασία την
εποχή για την οποία γράφει ο Ντίκενς και… έχουν σήμερα αλλάξει κάπως τα δεδομένα;
Η παιδική εργασία του 19ου αιώνα
Ο 19ος αιώνας… Περίοδος που στιγμάτισε τον σύγχρονο κόσμο. Πολεμικές συγκρούσεις,
επαναστάσεις, εφευρέσεις, καμία από τις οποίες δεν θα μπορούσαν να είχαν πραγματοποιηθεί εάν δεν υπήρχαν πρώτες ύλες για να δημιουργηθούν. Δυστυχώς αυτές
οι πρώτες ύλες ήταν προϊόν της ακατάπαυστης παιδικής εργασίας που χρησιμοποιούσαν
ως όπλο όλες οι αποικιοκρατικές δυνάμεις προκειμένου να αναπτυχθούν βιομηχανικά.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με καταγραφές του αιώνα αυτού, ποσοστό του 80% των εργαζομένων ήταν παιδιά στις αγγλικές επιχειρήσεις τα οποία δούλευαν για «το καλό
των οικογενειών τους» όπως λέγονταν από τους γονείς τους. Τα αγόρια άνω των 15 ετών
έφταναν τα 90.000 κατά μέσο όρο ενώ τα κορίτσια περίπου 100.000 για τα δεδομένα του
αιώνα. Επιπλέον ένα ποσοστό 5/6 των παιδιών των κατώτερων τάξεων δούλευαν σε ορυχεία ανθρακίτη και λιθάνθρακα καθώς και σε εργοστάσια επεξεργασίας βαμβακιού.
Η παιδική εργασία του σήμερα
Παρότι η Αγγλία δεν πρωτοστατεί σήμερα σαν χώρα στον παγκόσμιο χάρτη της παιδικής
εργασίας, αφού μέσα σε δύο αιώνες κατάφερε να την εκμηδενίσει αυτά τα ποσοστά,
ένας μεγάλος όγκος κρατών εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μικρά παιδιά, προκειμένου να
εξυπηρετήσουν τους οικονομικούς τους σκοπούς. Με την Ινδία να κατακτά την θλιβερή
πρωτιά με άλλες 197 χώρες να την ακολουθούν. Περίπου 160 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται υπό το καθεστώς αυτό πολλά από τα οποία στερούνται βασικά αγαθά όπως
την τροφή σε τριτοκοσμικές καταστάσεις. Ωστόσο υπάρχουν χώρες όπως η Βόρεια Κορέα
από την οποία τα δεδομένα δεν επαρκούν, οπότε ο αριθμός είναι πολύ αυξημένος.
Όλες οι χώρες της Αφρικής της Νότιας Αμερικής και οι περισσότερες της Ασίας χρησιμοποιούν μικρά παιδιά κάτω των 10 ετών για κατασκευές κτηρίων, δρόμων,
υποδομών και συσκευών. Δεν είναι απορίας άξιο το ότι στο έργο μας έκαναν εντύπωση
οι λόρδοι και οι εύποροι Βρετανοί μιας άλλης εποχής, αλλά η παιδική εργασία δεν μας
προκάλεσε καμία απολύτως εντύπωση…
