Η Παναγία, η οποία συχνά αναφέρεται με το πραγματικό της όνομα Μαρία (Αραμαϊκά, Εβραϊκά: מרים, Μαριάμ) αλλά και ως Παρθένος Μαρία ή Θεοτόκος, καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη είναι η μητέρα του Ιησού Χριστού.
Οι Μουσουλμάνοι αναφέρονται στο πρόσωπό της επίσης αποκαλώντας την Παρθένο Μαρία αλλά και χρησιμοποιώντας τον προσδιορισμό Σαϊντά που σημαίνει Κυρία. Η Παναγία κατέχει ιδιαίτερη θέση στην χριστιανική διδασκαλία και πίστη, ενώ αποτελεί σεβάσμιο πρόσωπο και στον Μουσουλμανισμό.
Οι αναφορές στο πρόσωπο της Παναγίας από την Καινή Διαθήκη ξεκινούν με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την εμφάνιση στη Μαρία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και την μεταφορά της χαρμόσυνης είδησης ότι είναι η εκλεκτή για να φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό. Οι αναφορές συνεχίζονται καθ” όλη τη διάρκεια της περιγραφής της ζωής του Χριστού, από την Γέννηση μέχρι τη Σταύρωσή του. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, η Παναγία γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν κόρη του κτηνοτρόφου Ιωακείμ και της Άννας, που καταγόταν από το βασιλικό γένος του Δαυίδ. Η Άννα ήταν στείρα, όμως λύνεται η στειρότητα της και γεννάται η Παναγία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το γεγονός αυτό της συλλήψεως στις 9 Δεκεμβρίου. Στα «απόκρυφα» κείμενα αναφέρονται τα Εισόδια, η Κοίμηση αλλά και η Ανάληψή της.[2]
Ο Δεκαπενταύγουστος για τους Έλληνες είναι το Πάσχα του καλοκαιριού μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας. Οι Έλληνες τιμούν με μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα, αλλά και ευλάβεια την Κοίμηση της Θεοτόκου σε όλη τη χώρα. Αμέτρητα τελετουργικά, ήθη, έθιμα και παραδόσεις αναβιώνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όπου περισσότερα από 500 «Θεοτοκωνύμια» δηλώνουν τη λατρεία στο πρόσωπο της Παναγίας στο οποίο όλοι αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για την μητέρα όλων των Χριστιανών. Στον Ελληνικό λαό η επίκληση της Παναγίας, είναι περισσότερο καθιερωμένη ως Θεοτόκο Μαρία, ή Μεγαλόχαρη, ή Παναγία.
Προσευχή προς τη Θεοτόκο:
«Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου»
