της Μαρίας – Ελένης Κατσούφη, μαθήτριας της Α΄ Λυκείου
Εκείνο που καθιστά ξεχωριστό το καρναβάλι του Σοχού από άλλες τραγόμορφες μεταμφιέσεις είναι το ερωτικό στοιχείο που επικρατεί. Τα παλαιότερα κυρίως χρόνια οι νέοι ντύνονταν έτσι, γιατί με αυτό τον τρόπο έβρισκαν την ευκαιρία να πλησιάσουν την κοπέλα που αγαπούσαν και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον της.
Οι εκδηλώσεις του τραγόμορφου καρναβαλιού δένουν αρμονικά σε ένα σφιχτοδεμένο λαογραφικό σύνολο, με τον παραδοσιακό γάμο που αναβιώνει σε μια παρωδία γαμήλιας τελετής την Κυριακή της Αποκριάς. Σύμφωνα με την παράδοση, οι τραγόμορφοι χορεύουν στους δρόμους μαζί με όλους τους συγγενείς. Μια μεγαλόπρεπη γαμήλια πομπή μεταφέρει τα προικιά της νύφης, τα οποία είναι όλα χειροποίητα εξαιρετικής λαϊκής τέχνης, φορτωμένα πάνω σε άλογα. Οι ζουρνάδες και τα νταούλια παίζουν ασταμάτητα, ενώ το ρακί και το κρασί ρέουν άφθονα ζαλίζοντας μικρούς και μεγάλους. Τις περισσότερες φορές γίνεται διακωμώδηση της νύφης και, ενώ διαλαλούν τα προσόντα και τις χάρες της, εμφανίζεται μια κουτσή, άσχημη, κοντή, χοντρή κοπέλα για να τονιστεί η παρωδία της αναβίωσης του εθίμου.
Την Καθαρά Δευτέρα οι εκδηλώσεις του Καρναβαλιού ολοκληρώνονται με την αναβίωση του εθίμου των μετανοιών. Το έθιμο αυτό στέκεται στον αντίποδα των παραπάνω παγανιστικών εκδηλώσεων και αποτελεί τη σύνθεση για ένα νέο χριστιανικό πρότυπο στη συνέχεια της ζωής. Σύμφωνα λοιπόν με το έθιμο αυτό, οι μικρότεροι σε ηλικία επισκέπτονται τους μεγαλύτερους συγγενείς, φίλους ή γείτονες και ζητούν συγχώρεση για ό,τι κακό έχουν πει ή έχουν κάνει κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δίνουν άφεση αμαρτιών και όλοι μαζί πλέον ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους.
