Της αποφοίτου του ΓΕΛ Κορώνειας και φοιτήτρια των ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής Παπαγιαννίδου Τάνιας
Υπάρχω άρα ζω;
Κεραυνοβόλες στιγμές,
γεμάτες χρυσό.
Αδίστακτα γεγονότα,
εγείρουν συναισθήματα, ανυψώνουν την αγάπη.
Συζητήσεις ησυχίας,
αλλά θορυβώδεις με στεντόρεια υποσυνείδητα δώρα
δίνουν αξία στα ρουμπίνια της ψυχής μου.
Ανεκτίμητα διαμάντια
έκπληξης και αγωνίας,
εναγκαλίζουν θερμά
την καθημερινότητά μου.
Χαχανίζω,
με ασήμαντες δεκάρες
μεθώντας την ψυχή μου με ζωή.
Γελάω,
είμαι στη νιότη, είμαι στο γήρας.
Πιστεύω σε φαντασιώσεις,
λένε πως είμαι τρελός…
Δεν ήμουν, έγινα,
κατάφερα,
έχασαν τη μιλιά τους.
Μπορώ
να ανέβω σκαλοπάτια
γνωρίζοντας κρυφές εκφάνσεις του εαυτού μου.
Φτάνω στην κορυφή του βουνού,
αντικρύζοντας το ύψος της ευτυχίας μου με δέος.
Γεφυρώνω γκρεμούς και αποστάσεις
αναζητώντας τον χρυσό που κρατάει ζωντανές της επιθυμίες μου.
Είμαι δυνατός,
αντιμετωπίζω σφοδρούς χειμώνες.
Είμαι όμορφος,
ξέρω και δεν ξεχνώ ποιος είμαι.
Έγινα σοφός,
έμαθα από τις κακοτοπιές της ζωής μου…
Ψάχνοντας την ευτυχία
Καταρρίπτω κάθε τείχος,
δεν είμαι τανκ.
Ως προς τι όλο αυτό;
Δραπέτευσα απ’ το κελί,
πασχίζοντας να επανακτήσω την ελευθερία,
να βρω την αλήθεια που κρύβεται,
σ’ έναν κόσμο κλειδωμένο στο ψέμα· μες στην απάτη.
Προβλέπω το μέλλον μου,
δημιουργώντας το.
Υπομένω,
κοντά μου να φτάσει,
να λάμψει
της ελπίδας ο φάρος, χαρμόσυνα νέα.
Ευτυχία
δεν είναι σταθμός, μην ψάχνεις άνθρωπε
δεν φτάνεις· συγγνώμη.
Σάμπως, πώς είναι ταξίδι μαγικό;
Ευτυχισμένος,
χωρίς να ’χω τίποτα!
Μαθαίνω κι ας μην ξέρω,
να ζω
ξέγνοιαστα, με πάθος.
Αισιοδοξία,
σ’ ένα μέλλον δυσοίωνο,
δίνοντας μια ανάσα ζωής,
φωτίζοντας κάθε τόπο,
ανάβοντας κέφια,
απορροφώντας τον οίκτο,
απαλλάσσοντας τον κόσμο απ’ την ασχήμια του,
μετασχηματίζοντάς τον σε ζωηρό και γαλήνιο ουρανό με διαυγείς αποχρώσεις.
Χρυσοθήρας των αισθήσεων,
ανακυκλώνουμε την κακία, ζωντανεύοντας την αγαθή χαρά.
Προχωρώ
Παρεισφρέω σε ψυχές
όχι κούφιων ανθρώπων,
αλλά κυνηγών ονείρων.
Ενεργοποιώ τα μπορώ
για τα θέλω μου.
Ανακτώ δυνάμεις
με μειλίχιο χαμόγελο ευτυχίας
αντικρούοντας κάθε επίθεση,
κρατώντας την ασπίδα μου,
εξοστρακίζοντας ψυχοφθόρα βέλη.
Πόλος έλξης οι επιθυμίες …
Προχωρώ,
αναπτύσσω ιλιγγιώδεις ταχύτητες,
θα φτάσω!
Ευγνώμων,
γι’ αυτό που έχω και δεν έχω,
είμαι διαφορετικός και αήττητος.
Δούλεψα,
μες στη σιωπή.
Καρφώνουν τα λόγια μου, το ’δειξα με πράξεις.
Τώρα οι επιτυχίες μου
κάνουν θόρυβο.
Ακολουθώ
τον δικό μου δρόμο!
Είναι σωστό;
Κερδίζω
ό,τι τολμώ…
Ό,τι αφήνω
χάνω
Αξίζω,
δίνω ζωή στη ζωή μου.
