Η φιλόλογος Δέσποινα Χριστοδουλάκη θυμάται ένα μοναδικό ταξίδι στη Καππαδοκία και την πτήση της με αερόστατο.
Αρχές Ιουλίου στη Καππαδοκία, στο Προκόπι. Συναντηθήκαμε στις 5 το πρωί σε ένα θερισμένο χωράφι και άρχισε η προετοιμασία για το πέταγμα με αερόστατα. Μας προσέφεραν καφέ – τσάι- βουτήματα σε αυτοσχέδιο μπουφέ. Άρχισαν να μας ανεβάζουν στο καλάθι του αερόστατου. Ήταν μαζί μας και Έλληνες της …. Ένωσης Βαρελοφρόνων Θεσσαλονίκης ηλικίας 70 και άνω! Χάραζε όταν πετάξαμε στον αιθέρα της Καππαδοκίας. Φυσούσε ένα ελαφρύ μεθυστικό αεράκι που μας ξεναγούσε πάνω από τις χαμένες πατρίδες. Ο ουρανός γέμισε από πολύχρωμα αερόστατα που έρχονταν σε αντίθεση με το μοναδικό τοπίο. Η θέα σου έκοβε την ανάσα. Το τοπίο σεληνιακό, οι νεραϊδοκαμινάδες από κάτω μας άλλαζαν χρωματισμούς από απαλό ροζ σε πιο λευκό, καθώς ξημέρωνε. Σε έναν ψηλό βράχο κυμάτιζε θριαμβευτικά η τουρκική σημαία. Μια ντόπια τουρκάλα με την παραδοσιακή φορεσιά περπατούσε πρωί – πρωί στους έρημους δρόμους της Νεάπολης. Ο άνεμος δυνάμωσε λίγο και μας παρέσυρε σε κάποιους απομακρυσμένους αγρούς με χώμα εύφορο λευκό. Κατεβαίνοντας σιγά – σιγά προσγειωθήκαμε πάνω στην … καρότσα ενός αγροτικού. Κατεβήκαμε λίγο παράτολμα. Τα χωράφια γύρω μας είχαν υπαίθρια κολοκυθάκια, μελιτζάνες και αμπέλια. Μύριζε Ελλάδα! Μας κέρασαν σαμπάνια και αφού πήραμε το πιστοποιητικό πτήσης γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Όλη αυτή η μαγευτική εμπειρία πάνω στους αιθέρες κράτησε περίπου 40 λεπτά αλλά έμεινε χαραγμένη ανεξίτηλα στη ψυχή μου!
