«Το δέντρο των Ψυχών – Η αρχή»: Το μνημείο έχει στηθεί απέναντι από την Τεχνόπολη, στο πάρκο Ερμού και Πειραιώς. Πρόκειται για ένα σιδερένιο γλυπτό με 57 ρίζες πλεγμένες, 57 κλαδιά με παρακλάδια, που καταλήγουν σε 57 πουλιά με χαραγμένα τα ονόματα των 57 θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη.
«Το δέντρο της Μνήμης – Το τέλος», στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, στον Κήπο του Απογευματινού Ήλιου. Το γλυπτό αποτελείται από ένα μαρμάρινο ασύμμετρο βράχο συνολικών διαστάσεων μήκους 1,80μ × πλάτους 1,80 μ. × ύψους 1,00 μ. ως βάση, και επάνω σε αυτόν στηρίζεται ένα μεταλλικό δέντρο ύψους 4 μέτρων με διάμετρο ανοίγματος κλαδιών περίπου 3,20 μ.
Τα δύο έργα είναι «δίδυμα», δηλαδή είναι ακριβώς τα ίδια, με τη διαφορά ότι τα πουλιά στο έργο της Αθήνας βρίσκονται στα κλαδιά και όχι στις ρίζες του δέντρου, όπως συμβαίνει σε αυτό της Θεσσαλονίκης. Αυτό συμβολικά, καθώς από την Αθήνα ξεκίνησε το ταξίδι με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Τα δύο μνημεία εμπνεύστηκε η εικαστικός Μαρία Μανδάκη, ενώ η αρχική ιδέα και η υλοποίησή τους είναι των σιδηρουργών Γιώργου και Γιάννη Σαντεξή (Δια Πυρός και Σιδήρου Ι.Κ.Ε), σε συμφωνία με τον Σύλλογο Θυμάτων Τεμπών. Τα αποκαλυπτήρια των μνημείων έγιναν για την Αθήνα το Σάββατο 1 Μαρτίου, μια μέρα μετά τα μεγάλα συλλαλητήρια εις μνήμη των 57 θυμάτων των Τεμπών, και για την Θεσσαλονίκη την Κυριακή 2 Μαρτίου. Το κλίμα και στις δύο τελετές ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο, καθώς παρευρέθηκαν γονείς θυμάτων, οι καλλιτέχνες, οι δήμαρχοι των πόλεων και πλήθος κόσμου.
Παρουσιάζοντας τα έργα, η δημιουργός Μαρία Μανδάκη ανέφερε: «Η αρχή και το τέλος μιας διαδρομής που θα ενώνει τις δυο πόλεις σε ένα κοινό δράμα. Με το έργο αυτό θέλουμε να αποδώσουμε φόρο τιμής στη μνήμη των 57 αδικοχαμένων συνανθρώπων μας. 57 ψυχές που ένωσαν σε ένα κοινό πεπρωμένο τις ζωές τους. Ένα ταξίδι προς το άδικο τέλος τους. Τονίζοντας σε όλα τα σημεία του έργου τον αριθμό 57: ρίζες πλεγμένες 57, κλαδιά με παρακλάδια 57, πουλιά 57, θέλουμε να ακουστεί το τεράστιο μέγεθος αυτού του αριθμού. Ένα έργο ευαίσθητο – ευγενικό με σεβασμό στον Πόνο και συγχρόνως δυνατό που αποβλέπει στο να αποτελέσει για όλους μας σύμβολο στοχασμού, ενδοσκόπησης, αυτοκριτικής, αγγίζοντας συγχρόνως τις ψυχές τις καρδιές και το μυαλό μας ώστε να μας βοηθήσει να γίνουμε κοινωνικά πιο υπεύθυνοι».
