ΤΙ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ;
Όλοι μας θα έχουμε ακούσει διάφορες ιστορίες τρόμου στις οποίες εμπλέκονται τα βαμπίρ ή αλλιώς βρικόλακες. Έχουν γυριστεί αμέτρητες ταινίες που έχουν θέμα τα πλάσματα αυτά.
Όμως τι ήταν στην πραγματικότητα;
Στην ουσία τα βαμπίρ ήταν άρρωστοι άνθρωποι. Ως γνωστόν οι βρικόλακες διαθέτουν πολύ μεγάλους κυνόδοντες, αυτό μπορεί να είναι σύμπτωμα φυματίωσης. Η φυματίωση αν και πιο συχνά επηρεάζει τους πνεύμονες μπορεί να βλάψει και άλλα μέρη του σώματος ανάμεσα σε αυτά και… τα ούλα. Άμα κάποιος έχει φυματίωση μπορεί να αρχίσουν να υποχωρούν τα ούλα του, με αποτέλεσμα τα δόντια να φαίνονται πιο μεγάλα. Όλοι μας έχουμε κυνόδοντες σας αυτούς που είχαν τα ΄΄βαμπίρ΄΄ όμως είναι καλυμμένοι.
Οι βρικόλακες όπως έχουμε δει σε πολλές ταινίες και έχουμε διαβάσει σε βιβλία, είναι πολύ ευαίσθητοι στο φως του ήλιου. Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας ασθένειας που ονομάζεται δερματική πορφυρία. Ο άνθρωπος που πάσχει από δερματική πορφυρία είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στο φως του ήλιου, στο σημείο που μπορούν να εμφανίσουν καψίματα και εξανθήματα.
Πίσω από την επιθετικότητα των βαμπίρ δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά λύσσα. Η λύσσα μεταφέρεται από μολυσμένα ζώα μετά από δάγκωμα. Βασικό σύμπτωμα της λύσσας είναι η βίαιη συμπεριφορά και τάσεις για επίθεση, αφού χτυπάει στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ιστορίες και μαρτυρίες για βρικόλακες χρονολογούνται κυρίως ανάμεσα στο 1721 και 1728, δηλαδή τον ίδιο καιρό που οι τρείς παραπάνω παθήσεις ήταν πιο διαδεδομένες από ποτέ άλλοτε.
ΠΗΓΗ: wikipedia
-Λιζάρδου Νεκταρία
