Στην εφημερίδα «Με την πένα των εφήβων» και στον Κωνσταντίνο Δεπούντη μίλησε μία μαθήτρια του σχολείου μας, η Δήμητρα Γιαννακοπούλου, η οποία φοιτά στο τμήμα Γ1. Είχαμε την ευκαιρία και την τύχη να την ακούσουμε να μιλάει για το πώς και πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά της στην καραντίνα, πώς αντιμετωπίζει αυτήν την κατάσταση, αλλά και ποια είναι η σχέση της με την τηλεκπαίδευση!
- Δήμητρα, τι κάνεις; Πώς περνάς αυτόν τον καιρό;
- Προσπαθώ σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να ανταπεξέλθω όσο καλύτερα γίνεται.
- Γιατί τις θεωρείς δύσκολες;
- Θεωρώ ότι αυτές οι συνθήκες είναι πάρα πολύ δύσκολες για όλους μας, για όλες τις ηλικιακές ομάδες, γιατί όλοι στερούμαστε καθημερινά αυτά που πριν λίγο καιρό τα θεωρούσαμε αυτονόητα, τα θεωρούσαμε δεδομένα. Για παράδειγμα, το σχολείο μας, τις εξόδους με τους φίλους μας, τις αγκαλιές και τις συναθροίσεις με τις οικογένειές μας.
- Άρα, κατ’ ουσίαν πιστεύεις ότι η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει δραματικά;
- Προφανώς! Με αυτήν την κατάσταση με τον κορωνοϊό, η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει καταλυτικά και ποτέ μου, κανείς νομίζω, θα περίμενα ότι κάτι τόσο μικρό και αόρατο με το γυμνό μάτι θα μπορούσε να αλλάξει τόσο καταλυτικά την καθημερινότητά μας και τη ζωή μας!
- Πιστεύεις πως μπορούμε να αποκομίσουμε κάποια θετικά από αυτήν την καραντίνα;
- Ναι. Πάντα έχω αυτή την ιδεολογία ότι από κάθε κατάσταση μπορούμε να κερδίσουμε. Πάντα μπορούμε να αποκομίσουμε θετικά και αυτά είναι που κρατάμε για τη συνέχεια και μένουν. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίσταση, στην καραντίνα, μπορούμε να χτίσουμε μια καλύτερη σχέση με τις οικογένειές μας- τους γονείς μας και τα αδέρφια μας. Μπορούμε, επίσης, να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας, αλλά και να αξιοποιήσουμε τον χρόνο που έχουμε με ελάχιστες δυνατές εξόδους. Οπότε, όλο και κάτι θετικό μπορούμε να αποκομίσουμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια δραστηριότητα που πριν δεν είχαμε είτε τον χρόνο, είτε τη θέληση για να την αρχίσουμε ή να ανακαλύψουμε κάποιο κρυφό μας ταλέντο!
- Ανέφερες πριν τη λέξη «οικογένεια». Πώς είναι οι σχέση σου με την οικογένειά σου; Θέλω να πω, έχει μείνει στάσιμη ή έχει βελτιωθεί είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο;
- Κοίταξε να δεις, θεωρώ ότι αυτό έχει να κάνει με την προσωπική αντίληψη και τις ευκαιρίες του καθενός. Στη δική μας κατάσταση, όπου όλοι έχουμε φόρτο εργασίας είτε με τηλεργασία είτε με τηλεκπαίδευση, δε θεωρώ ότι έχει βελτιωθεί η σχέση μου με τους γονείς και την αδερφή μου. Θεωρώ ότι όταν είσαι σε έναν χώρο με έναν μικρό αριθμό ατόμων, συγκεκριμένα άλλα τρία άτομα, κλεισμένος σε ένα σπίτι επί εβδομάδες με τον όγκο εργασίας να αυξάνεται, δεν πιστεύω ότι μπορούμε να δώσουμε χρόνο και χώρο για βελτιστοποίηση των σχέσεων μεταξύ μας. Δε θα σου πω ότι οι σχέσεις μας έχουν χειροτερέψει. Ίσα ίσα που είμαστε πολύ καλά παρά το πόσο λίγο μπορεί να βλεπόμαστε. Έχουνε μείνει ίδιες! Αν είχαμε περισσότερο χρόνο και ήμασταν πιο χαλαροί, θα είχαμε κάνει ανοδική στροφή στις σχέσεις μεταξύ μας!
- Μάλιστα. Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει στην καραντίνα σε σχέση με την καθημερινότητά σου; Τι έχει μείνει ίδιο και τι έχει αλλάξει συγκριτικά με την περίοδο προ καραντίνας;
- Τίποτα δεν έχει μείνει σταθερά ίδιο! Όλα έχουν αλλάξει εκτός από το σχολείο! Βέβαια, καμία σχέση το σχολείο του πριν με το σχολείο της τηλεκπαίδευσης. Αυτό που έχει μείνει ίδιο είναι η μάθηση, δηλαδή ότι εξακολουθούμε να διδασκόμαστε- να μαθαίνουμε, αλλά μέχρι και αυτό γίνεται με μία τελείως διαφορετική μορφή, με την τηλεκπαίδευση. Η τηλεκπαίδευση διαφέρει ακραία από το δια ζώσης μάθημα, αλλά κάθε μέρα είναι διαφορετική, όπως και στο σχολείο κάθε μέρα ήταν διαφορετική. Στο σχολείο, όμως, το μάθημα είχε μια ροή, μπορούσαμε να ακούσουμε και να παρακολουθήσουμε χωρίς τα τεχνικά προβλήματα που έχουμε τώρα στο webex. Έχει αλλάξει πάρα πολύ η καθημερινότητά μας. Είμαστε πιο φοβισμένοι, έχει αλλάξει πάρα πολύ ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα γύρω μας, είμαστε πιο φοβισμένοι, αντιμετωπίζουμε αλλιώς την καθαριότητα, αντιμετωπίζουμε αλλιώς τις ανθρώπινες σχέσεις. Έχουμε καταλήξει, τελικά, στο ποιους ανθρώπους θεωρούμε απαραίτητους στη ζωή μας, με ποιους θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα και μετά την καραντίνα, με ποιους θέλουμε να συζητάμε. Αυτό που ίσως έχει μείνει ίδιο είναι η επικοινωνία μας με συγγενείς ή φίλους που μένουν είτε σε άλλη πόλη, είτε σε άλλη χώρα. Όπως και πριν μιλούσαμε μέσω εφαρμογών και βιντεοκλήσεων, έτσι και τώρα. Το γεγονός με τις μάσκες και τις αποστάσεις, θεωρώ πως πάλι μας έχει επηρεάσει! Γενικά, έχουμε αλλάξει σαν άνθρωποι και σίγουρα οι βιντεοκλήσεις δεν αντικαθιστούν το face-to-face communication!
- Εσύ σαν Δήμητρα, έχεις αλλάξει σε σχέση με πριν; Έχεις γίνει, για παράδειγμα, πιο εσωστρεφής ή πιο κοινωνική;
- Θα το πιάσω το θέμα αρχικά λίγο πιο γενικά. Θεωρώ ότι όλοι μας θα έχουμε σοβαρά προβλήματα στο μέλλον λόγω της καραντίνας, ειδικά τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, όπου πήγανε στο σχολείο με μάσκες και ήτανε όλοι: «Μην αγκαλιάζεις των Γιωργάκη!» ή «Μην πλησιάζεις τον Γιαννάκη!», οπότε σίγουρα θα υπάρχει ένα κοινωνικό αντίκτυπο. Προσωπικά σα Δήμητρα, θα έλεγα ότι έχω γίνει πιο εσωστρεφής, γιατί πλέον έχω μάθει και έχω συνηθίσει να μη βλέπω τους φίλους μου ούτε σε εβδομαδιαία, αλλά ούτε και σε καθημερινή βάση και κάπως έτσι έχω κλειστεί περισσότερο στον εαυτό μου. Παλιά αναζητούσα πολύ αυτές τις ανθρώπινες επαφές, αλλά πλέον η αλήθεια είναι ότι η όλη κατάσταση έχει καταντήσει γελοία και κουραστική θα έλεγα! Έχει κουράσει, και γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο να συνεχίζεις να επικοινωνείς με όλους και με όλες. Θα σου πω και ένα παράδειγμα: τώρα βλέπω φωτογραφίες, βίντεο από παλιά ή μια ταινία που μπορεί να συνωστίζεται κόσμος σε κάποιο κατάστημα και με πιάνει ταραχή, διότι φοβάμαι πως όλοι εκεί θα κολλήσουνε τον ιό!
- Αν σου έλεγα να ονομάσεις κάποιες διαφορές ανάμεσα σε αυτήν την καραντίνα και την προηγούμενη, ποιες θα ήταν;
- Σίγουρα η κούραση! Σε αυτήν την καραντίνα νομίζω πως όλοι έχουμε κουραστεί από το πόσο πολύ έχει τραβήξει η κατάσταση. Άλλη μία διαφορά, είναι ο φόρτος εργασίας, γιατί πλέον τα πράγματα έχουν γίνει πιο σοβαρά, η κατάσταση τραβάει πολύ και η τηλεκπαίδευση γίνεται πιο σοβαρά! Έχουμε περισσότερες εργασίες, προχωράει η ύλη και το ωρολόγιο πρόγραμμα συμπληρώνεται κανονικά με 6ωρα και 7ωρα συν τους ομίλους. Και σαν μία τρίτη διαφορά, θα έλεγα ότι ο κόσμος πλέον είναι πιο υποψιασμένος για το τι έπεται και το τι έχουμε να τραβήξουμε. Δεν τηρούνται τα μέτρα όπως τηρούνταν στην πρώτη καραντίνα! Κλείνοντας, θεωρώ πως σε αυτήν την καραντίνα είμαστε λιγότερο παραγωγικοί. Δεν έχουμε όρεξη, θέληση, υπομονή, επιμονή, πείσμα σε σχέση πάντα με την πρώτη καραντίνα όπου ήμασταν πιο δημιουργικοί κατά τη γνώμη μου.
- Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση! Με την τηλεκπαίδευση πώς τα πας; Πώς σου φαίνεται;
- Θα ξεκινήσω με την πρώτη καραντίνα- τον Μάρτιο. Εκεί τα πήγαινα πολύ καλά με την τηλεκπαίδευση, κυρίως τη σύγχρονη, όπου είχαμε λιγότερες ώρες μπροστά στις οθόνες! Σίγουρα, από τη στιγμή που δε συμμετείχαν και όλα τα σχολεία στη σύγχρονη τηλεκπαίδευση, το webex λειτουργούσε στη βέλτιστη κατάσταση και ήμασταν πολύ καλά! Παρ’ όλ’ αυτά, ο όγκος εργασιών που ανέβαινε καθημερινώς στην πλατφόρμα του σχολείου μας, με είχε κάνει να χάσω τον έλεγχο τελείως. Νομίζω πως αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο κάθε καθηγητής ανέβαζε όποτε ήθελε εργασίες, τις οποίες έπρεπε να υποβάλουμε και νομίζω πως η όλη αυτή κατάσταση ήταν ένας φαύλος κύκλος! Ανέβαζαν οι καθηγητές, στέλναμε εμείς. Ξανανέβαζαν οι καθηγητές, ξαναστέλναμε εμείς! Σε αυτή την καραντίνα, απεχθάνομαι τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση, καθώς είμαστε 6-7 ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή και, δυστυχώς, δεν ανταπεξέρχομαι τόσο καλά όσο στην πρώτη καραντίνα. Είναι πάρα πολλές οι ώρες, με την κάθε ώρα να διαρκεί σαράντα λεπτά και τα διαλείμματα δέκα μόνο· ως αποτέλεσμα, κάθε μεσημέρι νιώθω εξαντλημένη! Με την eclass τα πάω καλύτερα είναι αλήθεια, διότι από τη στιγμή που κάνουμε και όλα τα μαθήματα στο webex, οπότε μειώνεται έστω και λίγο ο φόρτος της πλατφόρμας. Δεν παύει η τηλεκπαίδευση να είναι κάτι εξουθενωτικό και χρονοβόρο! Δεν έχω χρόνο με τα διαβάσματα ούτε για να πάω για λίγο τρέξιμο, ούτε για να έρθω σε επικοινωνία με συγγενείς και φίλους και δε μου δίνονται ευκαιρίες όπως μου δίνονταν στην πρώτη καραντίνα, να βρω περισσότερο χρόνο να περάσω με την οικογένειά μου!
- Κλείνοντας, αν ήταν στο χέρι σου, ποιες τρεις αλλαγές θα έκανες όσον αφορά τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση;
- Πολύ ωραία η ερώτησή σου- μου αρέσει! Σίγουρα θα ήθελα σε αυτήν την περίσταση να είναι το όλο θέμα στο χέρι μου και να έπαιρνα εγώ τις αποφάσεις για τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση. Αρχικά, θα μείωνα τη διάρκεια των διδακτικών ωρών και να αύξανα τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Ανθρώπινο να μη μας αφήνει ο καθηγητής on time και να μας αφήνει στο λεπτό ή ακόμα και στο 2λεπτο-3λεπτο, διότι μπορεί να ξεχνιέται, μας παίρνει 2-3 λεπτά μέχρι να βρούμε το link για το επόμενο μάθημα, να το κάνουμε αντιγραφή-επικόλληση στο internet και να συνδεόμαστε, οπότε θα έκανα 35λεπτες τις διδακτικές ώρες και 15λεπτα τα διαλείμματα, κυρίως, για ξεκούραση των ματιών. Δεύτερον, θα άλλαζα το ωράριο της τηλεκπαίδευσης εννοώντας ότι θα έκανα την τηλεκπαίδευση 50-50 σύγχρονη-ασύγχρονη ώστε να μην κάνουμε, όπως τώρα, 6ωρα και 7ωρα, αλλά 4ωρα και 5ωρα, ώστε να μην είναι τόσο κουραστικό όσο τώρα. Τέλος, ξέρω ότι γυμναστική ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ δεν μπορούμε να κάνουμε. Παρ’ όλ’ αυτά, θα μ’ ενδιέφερε αν βρισκόταν ένας τρόπος να κάνουμε γυμναστική τηρώντας πάντα τα προσωπικά μέτρα ασφαλείας χωρίς να κάνουμε επικίνδυνες ασκήσεις. Θέλω να πω, αφού έχουμε έξι ώρες μπροστά από μία οθόνη, αν τη μία από αυτές κάναμε κάποιες διατάσεις ή ένα με δύο σετ κοιλιακούς και ραχιαίους ίσα ίσα για να ξεπιανόμαστε, θα μου άρεσε σίγουρα!
ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ1
