Η Σμύρνη του 1920 ήταν ένα μοναδικό, εκπληκτικό Ευρωπαϊκό κέντρο πολιτισμού, διασταύρωσης Ανατολής και Δύσης, γεμάτο Έλληνες, Τούρκους, Αρμένιους, Εβραίους αλλ και Ευρωπαίους κάθε άλλης εθνικότητας. Αυτός ο κοσμοπολίτικος αέρας σήμαινε την διασταύρωση πολλών κουλτουρών, πράγμα το οποίο επηρέαζε την μόδα των κατοίκων της πόλης. Οι εμπορικές–επαγγελματικές σχέσεις των Ελλήνων της Σμύρνης με τους Ευρωπαίους επηρέασαν, μεταξύ άλλων, τις καταναλωτικές τους συνήθειες και τις ενδυματολογικές τους επιλογές.
Η πόλη της Σμύρνης διέθετε υπέροχα καταστήματα υφασμάτων, αξεσουάρ, μοδίστρες με άριστη τεχνική και περιοδικά μόδας με σχέδια της εποχής. Αυτό που κυριαρχούσε στην Ευρώπη, κυριαρχούσε και στην μόδα του ενδύματος στην Σμύρνη. Οι αστικές και μεγαλοαστικές κοινωνικές τάξεις, ήταν πλήρως ενημερωμένες για τις τάσεις της εποχής, καθώς η μόδα δεν αργούσε να φτάσει από το Παρίσι στις κοσμοπολίτικες πόλεις της Μ. Ασίας. 
Οι γυναίκες της Σμύρνης φημίζονταν για την μόρφωσή τους, την συμμετοχή τους στην κοινωνία αλλά και για την απαράμιλλή ομορφιά και το στιλ τους. Φρόντιζαν ώστε να είναι πάντα περιποιημένες το οποίο σήμαινε επίσης και να πλένονται, πράγμα που δεν γινόταν στην υπόλοιπη Ελλάδα και κάποια μέρη της Ευρώπης.
Οι Σμυρνιές ανακατεύονταν με αρώματα και πομάδες, κραγιόνια, αυτοσχέδιες κρέμες και αλοιφές. Τους άρεσαν επίσης τα μεταξωτά φορέματα και τα σατέν, δαντέλες απαράμιλλης υφής και κομψότητας, κορδέλες, φίνες μουσελίνες και μεταξωτά από φυσικές ίνες. 
Οι γυναίκες προτιμούσαν ριχτά φορέματα, τα οποία είχαν γίνει πολύ δημοφιλή την δεκαετία εκείνη, συνδυάζοντάς τα με ένα ζευγάρι γόβες με χαμηλό τακούνι. To λουκ ολοκληρώνονταν με μια ομπρέλα, για να τις προστατεύει από τον ήλιο, ένα ζευγάρι γάντια και ένα πολύ απλό καπέλο στο κεφάλι ενώ τα μαλλιά ήταν κοντά και σγουρά
Άλλες βέβαια γυναίκες, επέλεγαν πολυτελείς καζάκες κεντημένες μπροστά με φρου φρου και δαντέλες ή λευκά φορέματα. Δεν έκαναν υπερβολές στα χρυσαφικά. Φόραγαν μόνο δαχτυλίδια και ίσως κάποιο κολιέ.
