Μια φορά και έναν καιρό, στα βαθιά νερά της θάλασσας, όπου εκεί δεν φτάνει το φως του ηλίου, είχε μόλις γεννηθεί ένα δελφινάκι. Ήταν γαλάζιο, με μακριά ουρά και όμορφα γκριζωπά μάτια. Εκείνον τον καιρό η θάλασσα ήταν πεντακάθαρη. Τόσο καθαρή που έβλεπες μέτρα κάτω από το νερό.
Με τα χρόνια το δελφινάκι μεγάλωνε και μεγάλωνε, ώσπου έγινε ένα κανονικό δελφίνι. Μπορούσε να επιβιώσει μόνο του και δεν χρειαζόταν πλέον τους γονείς του. Αποφάσισε πως έπρεπε να συνεχίσει μόνο του την υπόλοιπη ζωή του. Αποχαιρετιστήκανε και το δελφίνι συνέχισε το ταξίδι του στον απέραντο ωκεανό.
Ένα καινούριο κεφάλαιο ξεκίνησε στην ζωή του. Γνώρισε φίλους, έγινε μέλος ενός κοπαδιού ,πέρασε μέρες εξερευνόώτας μέρη που δεν είχε πάει ποτέ και έπαιζε διάφορα παιχνίδια.
Οι μέρες άρχισαν να δυσκολεύουν. Το φαγητό λιγόστεψε επειδή πολλοί ψαράδες ,ψάρευαν παράνομα και έπαιρναν όλα τα ψάρια που υπήρχαν στον βυθό της θάλασσας, ενώ δημιουργούνταν περισσότερες πετρελαιοκηλίδες από τα υπολείμματα πετρελαίου που έριχναν οι άνθρωποι στο νερό . Το κοπάδι έπρεπε να χωριστεί ,γιατί η περιορισμένη τροφή που έβρισκαν δεν έφτανε για όλους.
Το δελφίνι δεν του ήταν εύκολο να επιβιώσει. Αναγκαζόταν να τρώει ότι βρεί μπροστά του. Κάποια στιγμή είδε ένα μικρό μπλε πραγματάκι. Νομίζοντας πως είναι τροφή το κατάπιε. Άρχισε να μην παίρνει σωστά ανάσα. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ δύσκολο ήταν να αναπνεύσει. Έχανε λίγο λίγο τις αισθήσεις του ώσπου λιποθύμησε.
Μερικά άτομα είχαν βγει στα ανοιχτά της θάλασσας με την βαρκούλα τους να ψαρέψουν. Είδαν από μακριά κάτι μεγάλο να επιπλέει στο νερό. Από την περιέργεια τους πήγαν πιο κοντά να δουν τι βρισκόταν εκεί. Ξαφνιάστηκαν. Ήταν ένα δελφίνι. Αμέσως ζήτησαν βοήθεια από το κινητό τους τηλέφωνο. Σε μερικά λεπτά έφτασε η βοήθεια. Πήραν το δελφίνι και το πήγαν σε ένα καταφύγιο θαλάσσιας ζωής. Εκεί πολλοί ειδικοί γιατροί προσπάθησαν να το βοηθήσουν. Βρήκαν πως κάτι του είχε κολλήσει στον λαιμό. Μετά από ώρα κατάφεραν και έβγαλαν αυτό το σκουπιδάκι. Το καπάκι ενός μπουκαλιού το προκάλεσε όλο αυτό.
Μετά από αυτό το περιστατικό οι άνθρωποι κατάλαβαν πως δεν έπρεπε να μολύνουν την θάλασσα ή να ψαρεύουν σε τόσο μεγάλη ποσότητα ώστε να υπάρχει αρκετό φαγητό για τα θαλάσσια πλάσματα. Ευτυχώς το δελφίνι μπόρεσε να ξαναναπνεύσει και να συνεχίσει να ζει.
