Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα στον καταπράσινο λόφο του δάσους, όταν ο Σάμυ, ο λαγός, ξύπνησε από τον ύπνο του με ένα όνειρο γεμάτο ελπίδα και περιπέτεια. Ο Σάμυ είχε μια μεγάλη επιθυμία που δεν έλεγε σε κανέναν: να πετάξει ψηλά στον ουρανό, όπως τα πουλιά. Είχε ακούσει τόσα πολλά για την ελευθερία που σου προσφέρει ο ουρανός, για τις ανεμοδαρμένες κορυφές των βουνών και τα όμορφα σύννεφα που ταξιδεύουν χωρίς κανένα περιορισμό.
Κάθε μέρα, όταν οι άλλοι λαγοί περνούσαν τη μέρα τους ψάχνοντας τροφή ή παίζοντας, ο Σάμυ καθόταν και κοιτούσε ψηλά. «Αχ, πόσο όμορφα θα ήταν να μπορούσα κι εγώ να πετάξω», έλεγε στον εαυτό του, ενώ τα βλέμματά του ακολουθούσαν τα πουλιά που χόρευαν στον αέρα. Κάθε φορά που ένας γύπας ή μια αετοπεταλούδα πετούσε πάνω από το δάσος, ο Σάμυ ένιωθε την καρδιά του να χτυπά πιο γρήγορα.
Αλλά, όπως κάθε λαγός, ο Σάμυ δεν είχε φτερά. Κι έτσι, περνούσε τις μέρες του τρέχοντας γρήγορα μέσα από τα χωράφια και τα δάση, αναστενάζοντας για το όνειρό του. Όμως, δεν ήταν ένας λαγός που εύκολα το έβαζε κάτω. Αν κάτι είχε μάθει από τη ζωή του, ήταν ότι ακόμα και τα πιο απίθανα όνειρα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα, αν προσπαθήσεις αρκετά.
Μια μέρα, καθώς περπατούσε δίπλα στην όχθη του ποταμού, ο Σάμυ συνάντησε τη Μαρίνα, την πανέμορφη πεταλούδα. Η Μαρίνα είχε καταγωγή από τα μακρινά βουνά και είχε πετάξει χιλιάδες χιλιόμετρα για να φτάσει στο δάσος. Μόλις είδε το θλιμμένο βλέμμα του Σάμυ, πλησίασε και του είπε:
«Γιατί έχεις το βλέμμα ενός λαγού που έχει χάσει τη χαρά του, Σάμυ;»
Ο Σάμυ της εξήγησε το όνειρό του να πετάξει και πόσο πολύ το ήθελε να δει τον κόσμο από ψηλά. Η Μαρίνα, χωρίς να το σκεφτεί πολύ, χαμογέλασε και του είπε:
«Περίμενε λίγο, Σάμυ. Ίσως να μπορώ να σε βοηθήσω. Δεν μπορείς να πετάξεις σαν εμένα, αλλά μπορείς να δεις τον κόσμο από ψηλά με έναν άλλο τρόπο.»
Η Μαρίνα πέταξε γύρω από τον Σάμυ και του είπε να την ακολουθήσει. Πήγαν στην κορυφή ενός μικρού λόφου, και εκεί η πεταλούδα του έδειξε ένα από τα πιο όμορφα μέρη του δάσους: μια λίμνη που καθρεφτιζόταν τόσο καθαρά, που φαινόταν σαν να είχε και αυτή τον ουρανό μέσα της. «Μπορεί να μην πετάς, αλλά μπορείς να δεις τα πάντα από αυτό το μέρος», του είπε η Μαρίνα, «και η ομορφιά του κόσμου θα είναι πάντα εκεί, αν ξέρεις πώς να τη δεις.»
Ο Σάμυ, εντυπωσιασμένος από την ανακάλυψη, έμεινε για αρκετές ώρες να παρατηρεί τον κόσμο γύρω του. Είδε τα σύννεφα να ταξιδεύουν ψηλά, τις ριπές του ανέμου να αλλάζουν τη μορφή του τοπίου και τα πουλιά να πετούν ελεύθερα, ακριβώς όπως τα είχε φανταστεί. Αλλά εκεί, από την κορυφή του λόφου, συνειδητοποίησε ότι ακόμα και αν δεν μπορούσε να πετάξει, υπήρχαν άλλοι τρόποι να ζήσει την περιπέτεια. Ο κόσμος είχε ομορφιές και για τους λαγούς, και δεν χρειαζόταν να πετάξεις για να τις δεις.
Το όνειρο του Σάμυ δεν χάθηκε εκείνη τη στιγμή. Αντιθέτως, το όνειρό του έγινε πιο δυνατό και διαφορετικό. Είχε ανακαλύψει τη χαρά στο να βλέπει τον κόσμο από μια νέα προοπτική και ήξερε πια ότι, ακόμα κι αν δεν πετούσε, μπορούσε να ζήσει τη ζωή του με το ίδιο πάθος και περιέργεια που είχε για τον ουρανό. Από εκείνη την ημέρα, ο Σάμυ πήγαινε συχνά στην κορυφή του λόφου, πάντα με την Μαρίνα δίπλα του, για να θυμάται πως ακόμα και τα πιο απίθανα όνειρα μπορούν να μας οδηγήσουν σε νέες ανακαλύψεις.
Και έτσι, ο Σάμυ ο λαγός έμαθε ότι τα όνειρα, ακόμη κι αν δεν εκπληρώνονται με τον τρόπο που φανταζόμαστε, μας οδηγούν σε υπέροχες εμπειρίες και μας κάνουν να βλέπουμε τον κόσμο με διαφορετικά μάτια.
Ο Σάμυ, γεμάτος ευγνωμοσύνη για την εμπειρία του, αποφάσισε να μοιραστεί το μάθημά του με τους φίλους του. Την επόμενη μέρα, όταν συνάντησε την υπόλοιπη οικογένειά του, τους είπε για τη στιγμή που πέρασε με τη Μαρίνα και πώς έμαθε να βλέπει τον κόσμο με νέες προοπτικές. Οι άλλοι λαγοί ήταν αρχικά σκεπτικοί, καθώς είχαν συνηθίσει να επικεντρώνονται μόνο στα συνηθισμένα πράγματα της ζωής τους. Όμως, με τα λόγια του Σάμυ, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι υπήρχε περισσότερη ομορφιά γύρω τους από ό,τι είχαν συνειδητοποιήσει.
Ο Σάμυ δεν σταμάτησε εκεί. Ήθελε να διδάξει στους άλλους λαγούς ότι το ταξίδι και η εξερεύνηση δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά που μπορούμε να δούμε ή να κάνουμε με τα φυσικά μας όργανα. Αν και δεν μπορούσαν να πετάξουν, μπορούσαν να ανακαλύψουν νέους τρόπους να ζήσουν την περιπέτεια. Έτσι, άρχισε να οργανώνει μικρές αποδράσεις για την οικογένεια και τους φίλους του, να τους δείχνει τα όμορφα μέρη του δάσους και να τους ενθαρρύνει να κοιτάζουν πιο προσεκτικά γύρω τους.
Μέρα με τη μέρα, το δάσος γέμιζε από λαγούς που σταματούσαν και παρατηρούσαν τα μικρά θαύματα της φύσης. Οι νεαροί λαγοί, που συνήθως περνούσαν τον χρόνο τους κυνηγώντας φύλλα και ρίζες, άρχισαν να μιλούν για τα σύννεφα, για τον ήλιο που ανατέλλει και για το φωτεινό φως της αυγής που έλουζε τη γη με χρυσά χρώματα.
Αν και ο Σάμυ δεν είχε καταφέρει ποτέ να πετάξει, είχε καταφέρει να προσφέρει στους άλλους κάτι εξίσου σημαντικό: την ικανότητα να ονειρεύονται και να απολαμβάνουν τα μικρά πράγματα της ζωής. Τα μεγάλα όνειρα δεν περιορίζονται πάντα από τη φύση μας. Μερικές φορές, είναι αυτά τα όνειρα που μας βοηθούν να ζήσουμε πιο πλήρως, να δούμε τον κόσμο με νέα μάτια και να εκτιμήσουμε την ομορφιά που μας περιβάλλει.
Και έτσι, ο Σάμυ ο λαγός έγινε ένας σύμβολο του ότι ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να φτάσουμε τους ουρανούς, η περιπέτεια και η ομορφιά του κόσμου είναι πάντα κοντά μας, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αναγνωρίσουμε τα θαύματα που μας περιβάλλουν κάθε μέρα.
