«Να ‘μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι, την ώρα π’ άνοιξε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι», μας λέει ο ποιητής μας Κ. Παλαμάς και μας μαγεύει μ’ αυτή την επιθυμία.

Είναι μια σκέψη που ενδόμυχα μπορεί να αγκαλιάζει όλους μας, καθώς  τη νύχτα της γέννησης ο ουρανός αποσύρθηκε πίσω από τα πυκνά χειμωνιάτικα σύννεφα και χρυσή πόρπη απέμεινε στον μανδύα του το άστρο. Ενώ η γη έμεινε μονάχη της με τη θεία υπόσχεση των αγγέλων: «… Και επί γης ειρήνη».

Ας πάρουμε λοιπόν ευλαβικά τις άγιες τούτες μέρες τη γλυκιά υπόσχεση των αγγέλων και ας τη μετατρέψουμε σε μια αιώνια πραγματικότητα.

Ας λάμψουμε απ’ τη λάμψη του μοναδικού διαμαντιού που βρέθηκε πάνω στη γη και ας μοσχοβοληθούμε απ’ την ευωδιά της θείας του πνοής.

Και ποιος ξέρει! Μπορεί τ’ αγέρι που κρούει μ’ αόρατα δάχτυλα, σαν σε άρπα το θείο τραγούδι της αγάπης και της ειρήνης, ν’ αγγίξει τις καρδιές όλων των ανθρώπων και να τους κάνει να λατρέψουν τη χαρά, την ευτυχία, την αγάπη, την ειρήνη.

Πλημμυρισμένη λοιπόν απ’ τη μαγεία των γιορτινών αυτών ημερών, εύχομαι ολόψυχα στους μικρούς μας μαθητές, στις οικογένειές τους, στον γενικό Διευθυντή μας, στους συναδέλφους και σ’ όλο το προσωπικό του σχολείου μας καλά Χριστούγεννα και χαρούμενη Πρωτοχρονιά!