Στη σημερινή εποχή το πλαστικό ως γνωστόν χρησιμοποιείται ευρύτατα. Ενδεικτικά αναφέρονται οι πιο χαρακτηριστικές χρήσεις του ως υλικό συσκευασίας, δομική ύλη σε όλες σχεδόν τις ηλεκτρονικές συσκευές, οικιακά σκεύη και εξαρτήματα, παιχνίδια κ.α.). Όμως η ιδιαίτερα εκτεταμένη χρήση του, ευνόητο είναι πως θα αποδίδει μεγάλη ποσότητα αποβλήτων από το υλικό αυτό, το οποίο λόγω τη χημικά ανθεκτικής δομικής του κατασκευής, καθίσταται σχεδόν αδιάσπαστο στο περιβάλλον. H βιομηχανία πλαστικών κατασκευάζει πολλά είδη. Χρησιμοποιεί κυρίως τα εξής παράγωγα: PET (τερεφθαλικός εστέρας του πολυαιθυλενίοτ), HDPE (υψηλής πυκνότητας πολυαιθυλένιο), LDPE (χαμηλής πυκνότητας πολυαιθυλένιο) και PP (πολυπροπυλένιο). Η πρώτη ύλη για την παρασκευή του πλαστικού, ως υλικό κατασκευασμένο με βάση τις ανθρακικές ενώσεις είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πετρέλαιο. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί πως λόγω ακριβώς της χρήσης πετρελαίου και της διαδικασίας παραγωγής του πλαστικού, εξοικονομούνται πολύ σημαντικά ποσά ενέργειας κατά την ανακύκλωση. H ανακύκλωση πλαστικών συνιστά γενικά μια δύσκολη διαδικασία και πολλές φορές οικονομικά ασύμφορη. Από περιβαλλοντική άποψη όμως είναι σημαντική γιατί πολλά πλαστικά που περιέχουν χλώριο (π.χ. πολυβινυλοχλωρίδιο) και λοιπές αρωματικές ή πολυκυκλικές οργανικές ενώσεις, όταν καίγονται παράγουν πολύ τοξικές ενώσεις (διοξίνες και φουράνες). Επίσης, τα πιο πολλά πλαστικά λόγω των πολύπλοκης χημικά δομής τους, διασπώνται δύσκολα και απαιτούν μεγάλα ποσά ενέργειας για τη διάσπαση των οργανικών τους αλυσίδων.
Η παραγωγή πλαστικού έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Από 1,5 εκατομμύριο τόνους το 1950 σε 322 εκατομμύρια τόνους το 2015 (παγκοσμίως) και ταυτόχρονα έχουν αυξηθεί και τα πλαστικά απόβλητα. Η ΕΕ έχει ήδη λάβει μέτρα για τη μείωση των πλαστικών. Στην ΕΕ η ανάκτηση ενέργειας είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για τη διάθεση των πλαστικών αποβλήτων και ακολουθούν οι χυτάδες. Το 30% των πλαστικών αποβλήτων πάει για ανακύκλωση, ωστόσο το ποσοστό αυτό διαφέρει πολύ από χώρα σε χώρα, όπως φαίνεται και στο γράφημα. Τα μισά από τα ανακυκλώσιμα πλαστικά που συγκεντρώνονται, πηγαίνουν για ανακύκλωση σε χώρες εκτός ΕΕ. Αυτό συμβαίνει γιατί είτε δεν υπάρχει η δυνατότητα, η τεχνολογία ή οι οικονομικές πηγές για να πραγματοποιηθεί η ανακύκλωσή τους σε χώρες της Ένωσης. Παλαιότερα, ένα σημαντικό ποσοστό πήγαινε στην Κίνα αλλά με την πρόσφατη απαγόρευση της σε εισαγωγές πλαστικού, ή εύρεση εναλλακτικών λύσεων γίνεται άμεσα αναγκαία. Τα χαμηλά ποσοστά ανακύκλωσης πλαστικού στην ΕΕ, οδηγούν σε μεγάλες οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Υπολογίζεται ότι το 95% της αξίας των πλαστικών συσκευασιών χάνεται από την οικονομία μετά τον πρώτο κύκλο χρήσης τους. Κάθε χρόνο η παραγωγή και η αποτέφρωση πλαστικών εκπέμπει περίπου 400 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως. Μέρος αυτών των εκπομπών θα μπορούσε να αποφευχθεί αν γινόταν καλύτερη ανακύκλωση.
Πηγή : free recycle
