Ποιήματα, της Μαριλένας Παπαδάκη

 

Ταξίδια

μπορω να ταξιδέψω σε μέρη που δεν εχω βρεθεί

σε μέρη ανεξερεύνητα

με κουλτούρα διαφορετική

 

μπορω να πάω όπου θελήσω χωρις να υπολογίζω διαδρομή

να ταξίδεψω σε μερη που δεν έχουν βρεθεί

 

Μα τα ταξίδια μου όλα άσκοπα τα θεωρώ μα σε κανένα τους δε βρήκα αυτό που εψαχνα θαρρώ;

Τον λόγο που μ” έβγαλε στους δρόμους, ψάχνοντας κάτι φανταστικό κάνοντας με τα πιστεύω πως ήταν όντως αληθινό;

 

Πώς;

Κι όταν ο άνθρωπος τα “βρισκε  δύσκολα στον ουρανό έψαχνε απαντήσεις

Τ” άστρα παρακαλούσε για εξηγήσεις

Τους γαλαξίες για ελπίδες και όνειρα

Και που να “ξερες άνθρωπε ότι όλα αυτά είναι νεκρά

Κι ότι οι άγγελοι που αγαπούσες δεν είχανε ποτέ φτερά

Τα αστέρια και οι γαλαξίες έχουν σβήσει εδώ και χρόνια πολλά

Μα ακόμη εσύ βλέπεις το φως

Και τις ελπίδες σου εμπιστεύεσαι στον ουρανό

Χωρίς να σε απασχολεί ότι αυτό το σύμπαν είναι προσωρινό

Και εγώ ακόμη αναρωτιέμαι πώς;

 

Ελευθερία  

Στον ορίζοντα περιμένει η ελευθερία

αλατισμένη με φουρτουνες και τρικυμίες με ασματα σειρήνων και θρύλους  ναυτικών.

Περιμένει να βρεθεί

από ενα πλοίο με πανιά ραμμένα από θάρρος και αφρό, από έναν καπετάνιο  με ζηλο για θάλασσα.