«Η Λεωφόρος των Ηρώων»

Η Λεωφόρος των Ηρώων στο Πεδίον του Άρεως

Το Πεδίον του Άρεως είναι το μεγαλύτερο πάρκο της πρωτεύουσας με έκταση περίπου 280 στρέμματα.  Το 1900 η περιοχή χρησιμοποιούνταν από τον στρατό για ασκήσεις, γι’ αυτό και χτίστηκε παραδίπλα η Σχολή Ευελπίδων. Το 1934 που αποφασίστηκε η μετατροπή του σε πάρκο φυτεύτηκαν 46.000 δένδρα και θάμνοι.

Το Πεδίον Άρεως έχει συνδεθεί έντονα με την πολιτική ζωή της χώρας. Χαρακτηριστικά, εδώ πραγματοποιήθηκε το «Ανάθεμα» στον Βενιζέλο, όταν το 1916 διοργανώθηκε πορεία, με τους διαδηλωτές να τοποθετούν πέτρες στη γη (στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το άγαλμα της Αθηνάς), δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την αντίρρησή τους για συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που πρότεινε ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος – ενάντια στη βούληση του βασιλιά Κωνσταντίνου για ουδετερότητα.

Όπως μαρτυρεί και το όνομά του, το Άλσος του Άρη δημιουργήθηκε για να τιμηθούν οι ήρωες και οι πεσόντες της Πατρίδας. Στον χώρο αυτό υπάρχουν πολλά γλυπτά μνημεία. Ανάμεσά τους 21 μαρμάρινες προτομές των ηρώων και των ηρωίδων της Επανάστασης του 1821, παρατεταγμένες δεξιά και αριστερά στη λεγόμενη Λεωφόρο των Ηρώων. 21 προτομές των Ελλήνων που οραματίστηκαν μια Ελλάδα ελεύθερη, και αγωνίστηκαν με πάθος, δίχως να εγκαταλείψουν τον στόχο τους, ακόμα και τις στιγμές που όλα έδειχναν μάταια. Οι περισσότερες από τις προτομές αυτές φιλοτεχνήθηκαν ανάμεσα στο 1934 και το 1937.

Οι προτομές της Λεωφόρου των Ηρώων

 

 Οδυσσέας Ανδρούτσος (Καλλιτέχνης: Θανάσης Απάρτης)

Διακρίθηκε στο Χάνι της Γραβιάς, για να βρει τον Ιούνιο του 1825 φριχτό θάνατο από τους πολιτικούς του αντιπάλους κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

Οδυσσέας Ανδρούτσος

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Καλλιτέχνης: Ιωάννης Βούλγαρης)

Ηγετική φυσιογνωμία της επανάστασης του 1821. Διακρίθηκε στα Δερβενάκια και στην άλωση της Τριπολιτσάς, αναμείχθηκε στα πολιτικά πράγματα, φυλακίστηκε δύο φορές, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά του δόθηκε χάρη από τον Όθωνα. Πέθανε στην Αθήνα το 1843, έχοντας κερδίσει δόξα και υστεροφημία.

Δημήτριος Παπανικολής (Καλλιτέχνης: Ν. Γεωργαντής)

Γεννημένος στα Ψαρά, διακρίθηκε σε ναυτικές επιχειρήσεις της Επανάστασης.

Κίτσος Τζαβέλλας (Καλλιτέχνης: Τηλέμαχος Γύζης)

Σουλιώτης αγωνιστής. Αφού υπερασπίστηκε το Μεσολόγγι, διακρίθηκε σε μάχες εναντίον του Ιμπραήμ, και αργότερα στην εκκαθάριση της Στερεάς από τα οθωμανικά στρατεύματα.

Μάρκος Μπότσαρης (Καλλιτέχνης: Νίνα Εμπειρίκου)

Ο αρχιστράτηγος της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, που σκοτώθηκε τη νύχτα της 21ης Αυγούστου του 1823 στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου.

Νικηταράς (Καλλιτέχνης: Γρηγόριος Ζευγώλης)

Μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, απελευθέρωσε μαζί με άλλους οπλαρχηγούς την Καλαμάτα και την Τρίπολη και πέτυχε σημαντική νίκη στα Δερβενάκια. Αργότερα φυλακίστηκε ως υποκινητής εξεγέρσεων εναντίον του Όθωνα. Πέθανε πάμφτωχος, τυφλός και λησμονημένος, καθώς η υγεία του είχε κλονιστεί σοβαρά από τα βασανιστήρια που πέρασε στη φυλακή.

Ανδρέας Μιαούλης (Καλλιτέχνης: Γ. Ζογγολόπουλος)

Εξαιρετικά ευφυής και επιδέξιος ναυτικός, ναύαρχος του στόλου της Ύδρας. Διακρίθηκε στη ναυμαχία του Γέροντα εναντίον των τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων.  Αργότερα, συγκρούστηκε με τον Καποδίστρια και διέταξε την πυρπόληση πλοίων του εθνικού στόλου, γεγονός που προκάλεσε πανελλήνια κατακραυγή.

Μαντώ Μαυρογένους (Καλλιτέχνης: Νικόλαος Κουβαράς)

Γόνος πλούσιας οικογένειας από τη Μύκονο, πολέμησε στο Αιγαίο με δικά της έξοδα και πλοία, ορίστηκε αντιστράτηγος, αλλά  πέθανε φτωχή στην Πάρο.

Μαντώ Μαυρογένους

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (Καλλιτέχνης: Λάζαρος Λαμέρας)

Με καταγωγή από εφοπλιστική οικογένεια των Σπετσών, παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε έξι παιδιά. Ναυπήγησε  το πλοίο Αγαμέμνων και το διέθεσε με άλλα τρία  μικρότερα και πολλά χρήματα για την Επανάσταση. Πέθανε στις Σπέτσες, ως θύμα οικογενειακής βεντέτας.

Παπαφλέσσας (Καλλιτέχνης:  Παπαχριστόπουλος)

Το πραγματικό όνομά του ήταν Γρηγόριος Δικαίος. Μοναχός και αργότερα αρχιμανδρίτης, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και προετοίμασε την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Σκοτώθηκε στη μάχη στο Μανιάκι εναντίον του Ιμπραήμ το 1825.

Δημήτριος Υψηλάντης  (Καλλιτέχνης: Γιάννης Παππάς)

« Ο αγνότερος ίσως και περισσότερο ανιδιοτελής από τους αρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης»,όπως τον χαρακτήρισε ο ιστορικός Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος. Το 1821 έφτασε στην Ελλάδα για να ηγηθεί του Αγώνα, ως πληρεξούσιος του αδελφού του Αλέξανδρου. Μικρόσωμος και φιλάσθενος, απεβίωσε νέος στο Ναύπλιο, τον Αύγουστο του 1832.

Αθανάσιος Διάκος (Καλλιτέχνης: Πέτρος Ρούμπος)

Μυήθηκε το 1818 στη Φιλική Εταιρεία. Στη γέφυρα της Αλαμάνας, τον Απρίλη του 1821 προσπάθησε να ανακόψει την προέλαση του Ομέρ Βρυώνη προς την Πελοπόννησο. Μετά από πολύωρη μάχη, αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Γεώργιος Καραϊσκάκης (Καλλιτέχνης: Φωκίων Ρωκ)

Μεγαλωμένος με πολλές στερήσεις, στα 15 του είχε φτιάξει το δικό του κλέφτικο σώμα με συνομηλίκους του. Αργότερα έγινε σπουδαίος αρματολός και διακρίθηκε σε πολλές επιχειρήσεις της Στερεάς Ελλάδας. Τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη του Φαλήρου το 1827.

Καραϊσκάκης 

Παλαιών Πατρών Γερμανός (Καλλιτέχνης: Γιώργος Συννέφας)

Χειροτονήθηκε το 1806 και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818. Αρχικά ήταν διστακτικός για την Επανάσταση.  Το 1826 εκλέχθηκε μέλος της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης στην Επίδαυρο.

Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (Καλλιτέχνης: Αντώνιος Σώχος)

Ισχυρός πρόκριτος της Μάνης. Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Κατέλαβε την Καλαμάτα, πήρε μέρος στην άλωση της Τριπολιτσάς και του Άργους, αλλά και στην άμυνα του Μεσολογγίου. Αντιπαρατάχθηκε στον Καποδίστρια και, όταν αυτός τον φυλάκισε, μέλη της οικογένειάς του δολοφόνησαν τον Κυβερνήτη το 1831.

Κωνσταντίνος Κανάρης (Καλλιτέχνης: Μιχάλης Τόμπρος)

Ο δεινός καπετάνιος από τα Ψαρά, που τον Ιούνιο του 1822 πυρπόλησε τη ναυαρχίδα του οθωμανικού στόλου στο λιμάνι της Χίου. Αργότερα κατέλαβε αρκετές φορές το αξίωμα του πρωθυπουργού.

Κανάρης  

Εμμανουήλ Παπάς (Καλλιτέχνης: Στέλιος Τριάντης)

Σερραίος τραπεζίτης και μεγαλέμπορος. Ο αρχηγός της εξέγερσης στη Μακεδονία.

Νικόλαος Κριεζώτης (Καλλιτέχνης: Στέλιος Τριάντης)

Πολέμησε κάτω από τις οδηγίες του Ανδρούτσου και του Καραϊσκάκη. Επικεφαλής μονάδας του Δημήτριου Υψηλάντη, πολέμησε στην Ανατολική Ελλάδα, ενώ πήρε μέρος και στη μάχη της Πέτρας (1829).

Δημητράκης Πλαπούτας (Καλλιτέχνης: Νικόλαος Δογούλης)

Σπουδαίος οπλαρχηγός και ακόλουθος του Κολοκοτρώνη. Το 1833 κατηγορήθηκε για αντικαθεστωτική δράση, όπως και ο Κολοκοτρώνης, και καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως, του δόθηκε χάρη και έγινε υπασπιστής του Όθωνα.

Δόμνα Βισβίζη (Καλλιτέχνης: Α. Φανακίδης)

Με το πλοίο της Καλομοίρα, πρόσφερε πολλά στον Αγώνα. Μετά την επανάσταση περιφερόταν από πόλη σε πόλη με τα πέντε παιδιά της, ζητώντας προστασία από το Κράτος, ώσπου της δόθηκε σύνταξη 30 δραχμών για την προσφορά της!

Ηρώο Νότη Μπότσαρη (Καλλιτέχνης: Μάριος Λοβέρδος)

Δευτερότοκος γιος του Γιώργη Μπότσαρη. Τραυματίστηκε σε συμπλοκές με μουσουλμάνους Αλβανούς στα Άγραφα, φυλακίστηκε στο φρούριο της Κλεισούρας, αλλά κατάφερε να αποδράσει. Ο Όθωνας τον τίμησε με τον βαθμό του Υποστράτηγου.

Πηγές:     

https://www.kathimerini.gr/

http://www.athinodromio.gr/

https://athensattica.com/el/ti-na-deite/axiotheata/glypta-pediou-areos/

http://cmartius.blogspot.com/2015/02/blog-post_28.html

https://www.mixanitouxronou.gr

https://el.wikipedia.org/

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης