Η Σπιναλόγκα ή Καλυδώνα είναι ένα μικρό νησί, το οποίο βρίσκεται βόρεια του κόλπου της Ελούντας στον δήμο Αγίου Νικολάου του νομού Λασιθίου, Κρήτης. Οχυρώθηκε από τους Βενετούς – από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης – και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του. Το νησί αυτό, πέρα από την γνωστή σε όλους μας χρήση του ως λεπροκομείο, έχει μακρά ιστορία. Το 1715 μετά την παράδοση της Σπιναλόγκας στους Τούρκους, στο νησί έβρισκαν καταφύγιο οι «Χαΐνηδες», οι επαναστάτες Κρητικοί που μην αντέχοντας τις δολοφονίες, τους απαγχονισμούς, τις λεηλασίες που εφάρμοσαν οι Οθωμανοί, ανέβηκαν στο βουνό και άρχισαν ανταρτοπόλεμο με τις συνεχείς επαναστάσεις μέχρι το 1898 που οι Τούρκοι έφυγαν από την Κρήτη. Μεγάλο ρόλο είχε επίσης το λιμάνι της Σπιναλόγκα όταν αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου. Κατά τα μέσα του 19ου αι. στη νησίδα συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός κατοίκων, που επωφελούμενοι από την ασφάλεια του οχυρωμένου οικισμού εκμεταλλεύονται τους εμπορικούς δρόμους. Η ζωή αυτού του οικισμού διακόπηκε απότομα λόγω της ανασφάλειας που επικράτησε ανάμεσα στους Οθωμανούς της Κρήτης λόγω της επαναστατικής δράσης.Η Κρητική Πολιτεία το 1903 θέσπισε την απομόνωση των λεπρών και αποφάσισε τη δημιουργία Λεπροκομείου στη Σπιναλόγκα και τον Οκτώβριο του 1904 μεταφέρθηκαν στο νησί 251 ασθενείς. Εκεί οδηγήθηκαν όλοι οι λεπροί της Κρήτης, οι οποίοι πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι στη Μεσκινιά, έξω από το Ηράκλειο και θεωρούνταν εστία μολύνσεως και για τον λαό. Μετά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα το 1913, άρχισαν να έρχονται περισσότεροι άρρωστοι στη Σπιναλόγκα, ενώ αργότερα δέχτηκε ασθενείς ακόμα και από άλλες χώρες χαρακτηρίζοντάς την «Διεθνές Λεπροκομείο».
Κατά την περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής οι κατακτητές δεν τολμούσαν να αφήσουν ελεύθερους τους λεπρούς και ήταν αναγκασμένοι να τους τροφοδοτούν οι ίδιοι, δεδομένου ότι το απέναντι χωριό Πλάκα το είχαν εκκενώσει και είχαν διώξει τους κατοίκους σε άλλα χωριά. Επειδή ποτέ κανένας κατακτητής δεν πήγε στη Σπιναλόγκα, οι κάτοικοι λειτουργούσαν παράνομα ραδιόφωνα και ο Διευθυντής γιατρός του νησιού αντέγραφε τις ειδήσεις του Λονδίνου και του Καΐρου και τις μοίραζε ως δελτία ειδήσεων στους κατοίκους.Τελικά, το 1957 το λεπροκομείο έκλεισε καθώς οι ασθενείς θεραπεύθηκαν με τη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων. Για αρκετές δεκαετίες η Σπιναλόγκα έμεινε αναξιοποίητη, όμως μετά το ενδιαφέρον των τουριστών άρχισε να γίνεται αναστήλωση και επισκευή των κτισμάτων, των οχυρωματικών ενετικών τειχών, των οικιών κλπ. Χιλιάδες επισκέπτες επισκέπτονται κάθε χρόνο το πανέμορφο αυτό νησί με καράβια που ξεκινούν κάθε μία ώρα από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την Πλάκα.
Πηγές: http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2607
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1
ΣΠΥΡΙΔΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ,Β2
