Ζωή χωρίς κινητό
Γράφει η Μαρία Σταμάτη
Στη σύγχρονη εποχή, το κινητό τηλέφωνο αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Μας συνοδεύει παντού, από το πρωί που ξυπνάμε έως τη στιγμή που αποκοιμιόμαστε. Επικοινωνούμε, ενημερωνόμαστε, διασκεδάζουμε και οργανώνουμε τη ζωή μας μέσα από την οθόνη του. Ωστόσο, όσο περισσότερο βυθιζόμαστε στον ψηφιακό κόσμο τόσο απομακρυνόμαστε από τον πραγματικό, από τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας και από τις στιγμές που αξίζει να ζήσουμε.
Το κινητό μάς έχει φέρει πιο κοντά σε εκείνους που βρίσκονται μακριά, αλλά με έναν παράδοξο τρόπο, μας έχει απομακρύνει από όσους είναι δίπλα μας. Συχνά καθόμαστε στην ίδια παρέα και αντί να κοιταζόμαστε, κοιτάμε όλοι μια οθόνη. Ανταλλάσσουμε μηνύματα, αλλά όχι βλέμματα. Κοινοποιούμε στιγμές, αλλά δεν τις βιώνουμε πραγματικά. Έτσι, η ουσία της ανθρώπινης επαφής χάνεται πίσω από ειδοποιήσεις και ψηφιακά σύμβολα.
Κανένα emoji δεν μπορεί να αντικαταστήσει το χαμόγελο ενός φίλου που σε καταλαβαίνει χωρίς να πει κουβέντα. Καμία συνομιλία μέσω εφαρμογής δεν μπορεί να αποδώσει τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς ή τη δύναμη ενός βλέμματος γεμάτου ειλικρίνεια και ενδιαφέρον. Η πραγματική επικοινωνία δεν περιορίζεται στα λόγια είναι το βλέμμα, η έκφραση, η παρουσία, η σιωπή που μοιράζεσαι με κάποιον που σε ακούει πραγματικά.
Ίσως αξίζει να δοκιμάσουμε, έστω και για λίγο να αφήσουμε το κινητό μας στην άκρη. Να σηκώσουμε το βλέμμα και να αντικρίσουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Να τους μιλήσουμε, να τους ακούσουμε, να χαμογελάσουμε αληθινά. Τότε θα καταλάβουμε ότι η ουσιαστική σύνδεση δεν χρειάζεται σήμα ή Wi-Fi. Χρειάζεται μόνο ανθρώπινη παρουσία και διάθεση για επικοινωνία.
