Το 2014 σε μια έρευνα του περιοδικού Economist για τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, ανάμεσα σε 40 χώρες η Ελλάδα κατέλαβε την 37η θέση, ενώ ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες την τελευταία θέση. Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση διεθνούς αξιολόγησης των εκπαιδευτικών συστημάτων που εκδόθηκε από τον ΟΟΣΑ το 2015, η χώρα μας κατέλαβε την 32η θέση ανάμεσα στις 35 χώρες του Οργανισμού.
Eίναι πραγματικά θλιβερές οι παραπάνω ειδήσεις αν λάβουμε υπόψη μας τη σπουδαιότητα της εκπαίδευσης ως φορέα κοινωνικοποίησης που καλλιεργεί την αισθητική, ψυχική και κριτική ικανότητα των νέων, ώστε να μη χειραγωγούνται, αναπτύσσει την πολιτική τους συνείδηση, διαπλάθει το ήθος τους και τους παρέχει γνώσεις.
Ανταποκρίνεται στον ρόλο του το ελληνικό σχολείο; Είναι προφανές ότι έχει πολλά τρωτά σημεία. Τι συμβαίνει, λοιπόν, στον χώρο της εκπαίδευσης; Όλα αυτά μας προβλημάτισαν και θελήσαμε να ερευνήσουμε το θέμα υποβάλλοντας ερωτήσεις στους συμμαθητές μας και συζητώντας μαζί τους.
Προβλήματα στη σύγχρονη εκπαίδευση
Καταρχάς, οι μαθητές δήλωσαν ότι πιέζονται πάρα πολύ να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σχολείου με τον τεράστιο όγκο την ύλης και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες (αθλητισμός, μουσική, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κ.λπ.). Δε ζουν, λοιπόν, την εφηβεία τους λόγω υπερφορτωμένου καθημερινού προγράμματος.
Επίσης, η εκπαίδευση είναι χώρος κομματικών ανταγωνισμών. Το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει κάθε φορά που αναλαμβάνει νέος υπουργός παιδείας ή αλλάζει το κόμμα που κυβερνά, δεν υπάρχει δηλαδή μακροπρόθεσμος σχεδιασμός εκπαίδευσης, ώστε να επιτυγχάνονται οι στόχοι που τίθενται κάθε φορά.
Ακόμη, το σχολείο δεν καλλιεργεί την κριτική σκέψη, αλλά στηρίζεται στη στείρα αποστήθιση, δηλαδή στην παπαγαλία, με αποτέλεσμα τα παιδιά να θεωρούν το σχολείο ανούσιο και να το βαριούνται και οι γνώσεις να είναι επιφανειακές και αποσπασματικές. Δεν έχουν, δυστυχώς, οι μαθητές τη δυνατότητα να ερευνήσουν μόνοι τους και να συγκεντρώσουν πληροφορίες από πολλαπλές πηγές, για να αποκτήσουν κριτική και δημιουργική σκέψη.
Εξάλλου, το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα δε βοηθάει στον επαγγελματικό προσανατολισμό των μαθητών και αποτυγχάνει να αναδείξει τις ατομικές δεξιότητες τους και τα ταλέντα τους και να τους προσανατολίσει προς την κατάλληλη επαγγελματική κατεύθυνση, παρουσιάζοντάς τους όλο το εύρος των επαγγελματικών επιλογών.
Τέλος, τη στιγμή που οι απαιτήσεις της αγοράς εργασίας αλλάζουν δραματικά, το στερούμενο ευελιξίας ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ακολουθεί μη αποτελεσματικές μεθόδους διδασκαλίας και ένα πρόγραμμα σπουδών που ελάχιστα ανταποκρίνεται στα ζητούμενα της νέας εποχής.
Εμείς οι μαθητές, λοιπόν, ζητάμε να βρεθούν άμεσα λύσεις στα προβλήματα της εκπαίδευσης. Το σχολείο να εμπνέει τη χαρά για μάθηση, να μην εξομοιώνει όλους τους μαθητές, αλλά να καλλιεργεί τις ατομικές τους δεξιότητες. Επίσης, να στοχεύει στη βαθιά καλλιέργεια και στην κριτική σκέψη. Έτσι θα έχουμε το σχολείο που ονειρευόμαστε.
Μαθητές:
• Αλινετζαντ Μελίνα-Βασιλική
• Ιγγλεζάκη Γεωργία
• Κουκιανάκη Ελένη
• Κουτσιούμπα Αργυρή-Αφροδίτη
• Μαραγκουδάκη Χριστίνα
• Μητσκολάβα Αικατερίνη
• Μιχαηλίδη Χριστίνα
• Μπουζουνιεράκη Δέσποινα
• Μυλωνάκης Χαράλαμπος
• Παπαγιάννη Χριστίνα
Επιβλέπουσα καθηγήτρια:
Κελαϊδή Ελένη
