Ο μαθητής της  Γ5 τάξης του σχολείου μας, ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ , με αφορμή τη διδασκαλία του Δημοτικού Τραγουδιού  «ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ » έδωσε ένα διαφορετικό τέλος …..

Εκπλήσσεται η Λυγερή , ξεσπά σε κλάματα γοερά ,μα από τον πόνο  , τίποτα δεν τη γλυτώνει… Παίρνει  το μαντήλι της , το μεταξένιο , τα δάκρυα της να σκουπίσει και τα μαύρα υποδήματα απ’ το  συρτάρι βγάζει!  Ντύνεται γοργά-γοργά ,όπως της είπε  το αηδόνι και κατεβαίνει με βήματα βαριά, την πέτρινη τη σκάλα…. Περπατά, στις σκέψεις βυθισμένη και φτάνει στο γεφύρι, όπου ο αγαπημένος της, την προσμένει.

«Τη μοίρα κανείς δεν την αλλάζει! Η θυσία σου στο γεφύρι εμπνέει μια γενναιότητα που θα τη θυμούνται οι άνθρωποι για  πολλούς  αιώνες , της ψελλίζει. Η Λυγερή  το ακούει, μα η μοίρα δεν προσμένει άλλο . Το αντιλήφθηκε και αυτή ..και κάνει το πρώτο βήμα .

Ξάφνου ένας θόρυβος δυνατός , μια βοή από τα έγκατα της γης , βγαίνει στην επιφάνεια !Ενα φοβερό ταρακούνημα  συγκλονίζει τους πάντες! Δέντρα  ξεριζώνονται, κοτρώνες κόβονται στη μέση .Τρέχει το ζευγάρι να προφυλαχτεί και  βουτάει μέσα στο ποτάμι. Λίγα δευτερόλεπτα βρόντηξε ο εγκέλαδος και θαρρείς πως ήταν ,αιώνας …Το θέαμα τρομάζει. Πάνε τα θεμέλια του γιοφυριού  της Άρτας…. εξαφανίστηκαν, όλα καλύφθηκαν από μια σκόνη και το γεφύρι δε θα κτιστεί ποτέ!

Μόνιμο πρόβλημα έμεινε στις επόμενες γενιές  το κτίσιμο του και το ζευγάρι έφυγε να βρει την τύχη του αλλού , μακριά από εκείνο τον καταραμένο τόπο.