Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί τα χαμόγελα δεν είναι πάντα αληθινά, αφού είναι… χαμόγελα !

Γιατί  κάποια  ακούσματα  και  ευχές βγαίνουν από στόματα σφιγμένα , χωρίς ίχνος  αγάπης !

Γιατί όλα τα χάδια δεν είναι μητρικά , αφού όλα τα παιδιά έχουν τις ίδιες ανάγκες ;

Γιατί όλα τα χέρια δεν είναι ανοιχτά σε κάθε  περίπτωση , αφού  όλοι μπορούν  να δώσουν, έστω και από το υστέρημα τους;

Γιατί  ενώ η αλληλεγγύη  δεν θέλει ανταλλάγματα,  χάνεται ο άνθρωπος μέσα στoν εγωισμό του;

Πίσω από αυτά τα ερωτηματικά  κρύβεται η απογοήτευση , ο πόνος για τον άλλο , το ξένο , τον μόνο ,το  χτυπημένο από την μοίρα ,από την ίδια τη ζωή.

Περισσότερο για κείνα τα παιδιά που δεν έχουν πού να σταθούν , πού να κουρνιάσουν , πού να απλώσουν το χέρι και να γεμίσει  αγάπη .

Περισσότερο για κείνη τη μόνη γυναίκα που αγωνίζεται να αναστήσει τα θαμμένα   όνειρα της .

Περισσότερο για κείνο το γεροντάκι  που η ζωή το άφησε κατάμονο και περιμένει μια ζεστή κουβέντα !

Ο χρόνος που χρειάζεται είναι λίγος, από τον όποιο ελεύθερο χρόνο μας…

Η επιθυμία για άμεση προσφορά είναι σημαντική ,αλλά πιο σημαντική είναι η από καρδιάς  υλοποίηση της πράξης  !

ΟΜΑΔΑ ΜΑΘΗΤΩΝ     22/2/2018