Μια φορά κι ένα καιρό, ένας κόρακας έκλεψε ένα λαχταριστό κομμάτι τυρί και πέταξε στην κορυφή ενός δέντρου για να το απολάυσει με την ησυχία του. Εκείνη την στιγμή περνούσε κάτω από το δέντρο μια πεινασμένη αλεπού. Μύρισε κάτι πάνω στο δέντρο και κοίταξε και κατά την έκπληξη της ήταν ένα κοράκι με ένα κομμάτι τυρί. Οπότε βρήκε την ιδέα να τον καλοπιάσει ώστε να του πάρει το τυρί

-Τι όμορφο πουλί που είσαι τι αστραφτερό φτέρωμα που έχεις, τι κομψότητα που έχεις και κορμοστασιά εσύ έπρεπε να είσαι ο βασιλιάς των ζώων.

Όταν τα άκουσε αυτά το κοράκι φούσκωσε με περηφάνια και συνέχισε:

-Δυστυχώς όμως τα άλλα ζώα δεν συμφωνούν μαζί μου και λένε πως η φωνή σου είναι φριχτή! Αλλά εγώ  νομίζω ότι τραγουδάς σαν αηδόνι! Πες μου σε παρακαλώ ένα τραγουδάκι να ακούσω. Λέει πονηρά αλεπού

Το κοράκι τότε άνοιξε το στόμα του και άρχισε να τραγουδάει. Το σχέδιο της αλεπούς αρχικά ήταν να κάνει το κοράκι να  τραγουδήσει, και να του πάρει το τυρί. Αλλά η φωνή του τελικά ήταν τόσο ωραία που την μάγεψε την αλεπού  και της ήρθε μια ιδέα! Είπε τότε η αλεπού στο κοράκι.

-Κοράκι!(του είπε)Θες να έρθεις στην μπάντα μου; Στην «ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ»

-Ναι! Θα το ήθελα παρά πολύ!

-Ωραία! Έλα στο σπίτι μου αύριο στις 6:00 να κάνουμε πρόβα.

-θα είμαι εκεί! Είπε το κοράκι.

Οπότε πήγε εκεί, γνώρισε και τους φίλους της αλεπούς τον βάτραχο και τον λαγό και άρχισαν τι πρόβες. Σύντομα η «ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ» έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Ταξίδευαν και τραγουδούσαν  στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Λονδίνο. Με τραγουδιστή το κοράκι και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Μάριος Παπαδομανωλάκης