Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα διψασμένο ελάφι και βρήκε  μια πηγή. Καθώς έπινε νερό είδε τη σκιά του και χάρηκε με το μέγεθος του και την ποικιλία των κέρατων του, αλλά στεναχωρήθηκε πολύ με τα πόδια του επειδή ήταν λεπτά. Ενώ τα σκεφτόταν αυτά φάνηκε ένα λιοντάρι και άρχισε να το κυνηγάει. Το ελάφι το έβαλε στα πόδια και άφησε πίσω το λιοντάρι. Γιατί η δύναμη των ελαφιών είναι στα πόδια ενώ των λιονταριών στη καρδιά.

Όσο ήταν άδεντρος ο τόπος το ελάφι έτρεχε πιο γρήγορα, όταν έφτασε σε δασωμένο  μέρος  τα κέρατά του μπλέχτηκαν στα κλαδιά  και δεν μπορούσε να τρέξει άλλο πιάστηκε. Λίγο πριν χάσει την ζωή του είπε στον εαυτό του: «Αxx, εγώ το δύστυχο, που σώθηκα απ’ αυτά που νόμιζα ότι θα προδινόμουν και  χάνομαι από εκείνα στα οποία πίστευα πολύ»

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ:

Έτσι πολλές φορές στους κινδύνους οι ύποπτοι φίλοι μας γίνονται  σωτήρες, ενώ οι πολύ έμπιστοι φίλοι μας γίνονται προδότες.

Την  επέλεξα αυτήν την ιστορία γιατί έχει πολύ ωραίο ηθικό  δίδαγμα  και  μου έκανε εντύπωση η ιστορία.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΕΚΕΣΗ

ΤΑΞΗ Α’2!!!!!!!!!