Τα άτομα τα οποία φτάνουν στο σημείο να πράξουν εγκληματικώς, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, πως στην πλεοψηφία τους, πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια η οποία τα ωθεί σε ενέργειες οι οποίες δεν αντικατοπτρίζουν πράξεις ενός ψυχικά υγιούς ατόμου. Είναι σύνηθες, επειτα από ένα τραυματικό γεγονός το οποίο στιγμάτισε τη ζωή του νυν εγκληματία, να συντελέσει στην εμφάνιση μιας ψυχικής κιλήδας, που πιθανώς να τον ωθήσει σε κάποιου είδους ξέσπασμα το οποίο, δεδομένου της κατάστασης του ατόμου, να καταλήξει σε έγκλημα. Δεν αποκλείεται, φυσικά, και το ενδεχόμενο μιας εκ γενετής βλάβης στα εγκεφαλικά κύτταρα του πάσχοντα, η οποία να έχει βλαβερά αποτελέσματα στις πράξεις του. Όπως έχει αναφέρει και ο διακεκριμμένος καθηγητής εγκληματολογίας Τσεζάρε Λομπρόζο, ενας εγκληματιας, παύει να αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο είδος, Είναι πλέον ένας οργανισμός ο οποίος προσπαθεί να καλύψει τα άγρια ένστικτά του.