Πέρασαν ήδη πέντε χρόνια
Από τότε που σε είδα
Από τότε που μιλήσαμε για πρώτη φορά, μια πρώτη μέρα στο σχολείο
Πέντε χρόνια από τότε που έμαθα το όνομά σου
Και πέντε χρόνια που προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή σταμάτησα να το σκέφτομαι
Πάνε τέσσερα χρόνια πλέον
Από τότε που περνούσαμε τα μεσημέρια μας μαζί
Από τότε που η αγαπημένη σου καθηγήτρια μας έλεγε ότι ταιριάζουμε απόλυτα
Και σου έκλεινε – διακριτικά πάντα – το μάτι
Έχουν τώρα κλείσει τρία χρόνια
Από τότε που τσακωθήκαμε πρώτη φορά για μια χαζή εργασία
Από τότε που παίζαμε χαρτιά μέχρι το ξημέρωμα σε μια σχολική εκδρομή
Τρία χρόνια που με έπεισες να μείνω εδώ και να μην κάνω κακό στον εαυτό μου ενώ δε φταίω
Δύο χρόνια από τότε που τολμήσαμε να ονειρευτούμε
Ότι κάποια μέρα θα γράφαμε μαζί ένα από εκείνα τα αγαπημένα μου διηγήματα που όλοι πεθαίνουν στο τέλος
Δύο χρόνια από τότε που ερχόμουν σε σένα κάθε φορά που είχα άδικο
Για να μου πεις ότι είχα δίκιο, παρόλο που ήξερες ότι δεν ήταν αλήθεια
Και είναι περίπου ένας χρόνος, ή μάλλον, λίγοι μήνες
Από τότε που σε άκουσα να βρίζεις πρώτη φορά όταν κάποιος με πλήγωσε
Από τότε που σταμάτησες να της μιλάς επειδή με έκανε να κλάψω – πράγμα όχι και πολύ δύσκολο αν θέλω να είμαι ειλικρινής
Τέλος, πάνε λίγες βδομάδες τώρα
Που άρχισα να νιώθω κάτι περισσότερο από αυτό που θα έπρεπε να νιώθουν δυο φίλοι
Που άρχισα να περιμένω τα μηνύματά σου κάθε μέρα
Να γελάω λίγο παραπάνω από το κανονικό με το μαύρο σατυρικό χιούμορ σου
Να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω τα βιβλία που κάποτε μου είχες κάνει δώρο
Μόνο και μόνο για να σε φαντάζομαι να τα διαλέγεις στα ράφια του βιβλιοπωλείου
Δεν θα σου πω ψέματα
Δεν πρόκειται να σου υποσχεθώ ότι εμπιστεύομαι τον εαυτό μου αρκετά
Ώστε να σου πω την αλήθεια
Φοβάμαι υπερβολικά ότι θα χάσω την ελευθερία
Που μου δίνουν οι συζητήσεις μαζί σου για τα πιο ανόητα πράγματα
Για αυτό μάλλον δεν θα το μάθεις ποτέ
Αλλά αν κατά τύχη, σε πέντε χρόνια, ψάξεις την παλιά σου σχολική εφημερίδα
Αν βρεις αυτούς τους στίχους όσο ψάχνεις
Ελπίζω να με θυμάσαι ακόμα
