της Δήμητρας Χατζηδουκάκη
Η μουσική, είτε το διαπιστώνουμε είτε όχι, είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Σε συναυλίες, παραστάσεις, δίσκους, άλμπουμ, ή ακόμα και σε μέρη που ίσως να μην συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει μουσική, όπως η μουσική επένδυση σε κάποια ταινία ή σειρά, ή ακόμα και οι διαφημίσεις, η μουσική που σιγοπαίζει σε κάποια καφετέρια ή στο πρατήριο ρούχων της γειτονιάς. Πολλοί πιστεύουν, και έχουν απόλυτο δίκιο, ότι στη σημερινή εποχή είναι αδύνατον να περάσει μια μέρα της ζωής μας χωρίς να ακούσουμε έστω και ένα μελωδικό μοτίβο – η μουσική πράγματι μας έχει κυριεύσει!
Η συνεχής επαφή με τη μουσική επηρεάζει το άτομο. Έρευνες δείχνουν ότι η μουσική μπορεί να έχει θετική ή και αρνητική συναισθηματική επίδραση πάνω μας. Ο άνθρωπος ταυτίζεται με τη μουσική. Είτε αυτό γίνεται μέσω στίχων, γιατί αυτό είναι μία εξαιρετική μέθοδος έκφρασης, αυτοβελτίωσης και αυτογνωσίας, είτε μέσω της κατάλληλης αρμονικής σύνθεσης. Η μουσική καταφέρνει να εκφράσει κάλλιστα το ανθρώπινο συναίσθημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ελάσσονες συγχορδίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται κυρίως στην σύνθεση μελαγχολικών ακουσμάτων. Όταν ακούμε μουσική, αυξάνεται η ροή του αίματός μας στις εγκεφαλικές περιοχές που παράγουν και ελέγχουν τα συναισθήματα. Όταν ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται τη μουσική, το μεταιχμιακό σύστημα συμμετέχει ενεργά στην επεξεργασία δεδομένων. Εννοείται, ωφέλειες έχει και το να “παίζεις” και να αντιλαμβάνεσαι επιπλέον τη μουσική. Η ερμηνεία μουσικού οργάνου βοηθά στην “άσκηση” του μυαλού, επηρεάζοντας πιο πολύ τη μνήμη, τη συναισθηματική αντίληψη, τη διάθεση, τις κινητικές δεξιότητες, την εκμάθηση και την συγκέντρωση. Το άγχος μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με την εκτέλεση ενός μουσικού κομματιού.
Όμως, πέρα από συναισθηματική συνδρομή, η μουσική βοηθά και στην κοινωνική ζωή περνώντας κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα μέσα από τις νότες αλλά και τους στίχους. Το κίνημα λ.χ. των χίπις, το πανκ κίνημα, και η φολκ χρησιμοποίησαν τη μουσική ως κινητήριο μέσο για την επίδρασή τους στην κοινωνία. Η μουσική έχει αναμφισβήτητα καταπολεμήσει προβλήματα δηλώνοντας εγγύτητα στους ακτιβιστές κάθε δράσης. Πολλά άλλα είδη μουσικής (με πολιτικό υπόβαθρο και μη), έχουν επεκτείνει παραπέρα τους ορίζοντες τις προσωπικής έκφρασης με τα ίδια τα ακούσματα, με τους εντυπωσιακούς τρόπους ένδυσης, τους χορούς…
Για τον λόγο αυτό, οι νέοι έχουν μία ιδιαίτερη σχέση με την τέχνη αυτή. Η εφηβεία είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής ενός ατόμου και στην περίοδο αυτή ο άνθρωπος τείνει να επαναστατεί, να εκφράζεται, να ανήκει, να νιώθει πολύ πιο έντονα από ότι σε μικρότερη ηλικία.
Η τέχνη της μουσικής είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό ανθρώπινο επίτευγμα, ένα φαινόμενο που συναντάμε από την προϊστορία. Καθόλη την ιστορία της ανθρωπότητας, θα έλεγε κανείς ότι δεν υπήρξε στιγμή που ο άνθρωπος και η μουσική δεν συνυπήρχαν. Με την πάροδο του χρόνου, μάθαμε να εκτιμάμε την τέχνη αυτή όλο και περισσότερο. Αναπτύξαμε μεθόδους, θεωρίες, κανόνες, τεχνικές, τις οποίες επεξεργαστήκαμε και τελειοποιήσαμε από γενιά σε γενιά – από μουσικό σε μουσικό – από συνθέτη σε συνθέτη – από οργανοπαίκτη σε οργανοπαίκτη. Η μουσική που γνωρίζουμε και αγαπάμε σήμερα καθώς και η εξέλιξή της δεν θα ήταν τίποτα χωρίς την αφοσίωση και το πάθος που είχαν οι καλλιτέχνες του κόσμου ανά τους αιώνες. Υπάρχουν όμως και αμέτρητοι σύγχρονοι, ταλαντούχοι και επιτυχημένοι καλλιτέχνες που έχουν αξιοποιήσει το χάρισμά τους αυτό, με τον καλύτερο τρόπο. Από εξαιρετικές φωνές όπως η Tina Turner, σε καταπληκτικούς κιθαρίστες σαν τον Van Hallen, και φημισμένους μαέστρους όπως τη Zhang Xian, αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τις πολλές θαυμάσιες προσωπικότητες που είχε και έχει η μουσική σκηνή στη σύγχρονη εποχή.
Εσύ, τι θα έκανες χωρίς τη μουσική; Θα μπορούσες να επιβιώσεις σε έναν κόσμο μονότονο, μουντό, καταθλιπτικό; Θα άντεχες να μείνεις βουβός; Να μην μπορείς ποτέ να χορέψεις, να χειροκροτήσεις, να τραγουδήσεις, να φωνάξεις; Η μουσική είναι ένα δώρο. Και όπως είπε κάποτε ο Friedrich Nietzsche: “Without music, life would be a mistake.” (“Χωρίς τη μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος.”)
