Του Γιάννη Φρυγανιώτη
Πώς διαμορφώνεται το Νέο Πολιτικό Τοπίο της Ευρώπης
Στις μέρες μας παρατηρείται όλο και περισσότερο το φαινόμενο της ανόδου των ακροδεξιών, όπως αυτοαποκαλούνται πολλές φορές , κομμάτων στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης, αλλά και γενικότερα όλου του κόσμου. Στις τελευταίες εκλογές, μάλιστα, της Ελλάδας αλλά και των χωρών της Ευρώπης, οι ακροδεξιές παρατάξεις ενισχύθηκαν σημαντικά, ενώ σε ορισμένες χώρες απέκτησαν αυξημένη επιρροή και εξουσία. Έχουμε αναρωτηθεί όμως γιατί συμβαίνει αυτό και τι κάνει τον απλό πολίτη να ψηφίσει ένα τέτοιο κόμμα; Μιλάμε για κόμματα με πολιτική υπόσταση, για φωνές διαμαρτυρίας ή άπλα για αποτέλεσμα της τάσης της ιστορίας να επαναλαμβάνεται;
Ένας βασικός λόγος, που τα προαναφερόμενα κόμματα, τείνουν να ακμάζουν αυτή την χρονική περίοδο είναι η οικονομική αβεβαιότητα και κρίση. Μετά την κρίση του 2008 πολλές χώρες της Ευρώπης και κυρίως αυτές του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία) πληγώθηκαν βαθύτατα οικονομικά και αναγκάστηκαν να στηριχθούν σε άλλες οικονομικά, μεγαλύτερες δυνάμεις της Ευρώπης . Αυτή η κατάσταση δημιούργησε ένα κλίμα δυσφορίας, που είχε ως αποτέλεσμα ο απλός λαός να αρχίσει να αποδίδει ευθύνες στα παραδοσιακά κόμματα της εποχής. Η κατάσταση αυτή βοήθησε τα ακροδεξιά κόμματα να παρουσιάσουν τον εαυτό τους ως τη λύση στο πρόβλημα. Έτσι, υπόσχονταν οικονομική ανεξαρτησία από τα μεγάλα κράτη, αλλά και απόρριψη των δομών της παγκοσμιοποίησης, με σκοπό να δημιουργήσουν μια πιο κλειστή κοινωνία φαινομενικά.
Άλλος ένας κύριος λόγος είναι το μεταναστευτικό ζήτημα. Η μεταναστευτική κρίση, η οποία αναπτύχθηκε κυρίως από το 2015 και μετά, βοήθησε πάρα πολύ στην άνοδο της ακροδεξιάς. Οι πόλεμοι σε Μέση Ανατολή όπως και στην Αφρική οδήγησαν πρόσφυγες και μετανάστες να καταφύγουν σε δυτικές χώρες ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό προκάλεσε την ανησυχία και τον φόβο του κόσμου, ειδικά στους πολίτες που δεν ενημερώθηκαν σωστά για το ζήτημα ή επηρεάστηκαν από ξενοφοβικές αντιλήψεις. Αυτόν τον φόβο χρησιμοποίησαν τα κόμματα αυτά, για να προωθήσουν μια ξενοφοβική πολιτική, παρουσιάζοντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως ‘’εχθρούς’’ και πως για να διατηρηθεί η εθνική μας ταυτότητα και η ασφάλειά μας θα πρέπει να φύγουν. Έτσι, τα κόμματα αυτά παίρνουν αρκετές ψήφους μόνο και μόνο από τους αγανακτισμένους πολίτες με το μεταναστευτικό.
Ακόμη, η ακροδεξιά καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού, ο οποίος είναι αγανακτισμένους με τα παραδοσιακά κόμματα και πιστεύει πως δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Η ακροδεξιά κατηγορεί τα παραδοσιακά κόμματα για διαφθορά και εναντιώνεται σε αυτά, κερδίζοντας με τον τρόπο αυτό τη συμπάθεια του κόσμου. Ακόμη, τον τελευταίο καιρό, η Ευρωπαϊκή Ένωση παίρνει αποφάσεις, οι οποίες αναβαθμίζουν τον ευρωσκεπτικισμό και ωφελούν κυρίως τα συμφέροντα που δεν υπηρετούν τόσο τις πατριωτικές συνειδήσεις της κάθε χώρας. Πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες δεν ταυτίζονται με αυτά που πρεσβεύει η Ε.Ε. και θεωρούν πως δεν πρόκειται να βοηθηθεί έτσι η χώρα τους. Λόγω αυτού, οι Ευρωπαίοι πολίτες θέλουν να απομακρυνθούν από την ευρωπαϊκή συλλογική ταυτότητα . Τα κόμματα της ακραίας δεξιάς εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση στηρίζοντας αντιευρωπαϊκές αντιλήψεις. Τέλος, η γενικότερη ανάπτυξη των ΜΜΕ που γίνονται μέσο διάδοσης ακραίων αντιλήψεων, βοηθά αρκετά στην άνοδό τέτοιου είδους αντιλήψεων.
Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε, πως η ακροδεξιά αποτελεί πρόκληση για τα μεγάλα κόμματα των χωρών της Ε.Ε. και πως η ακμή της στηρίζεται κυρίως σε μια γενική δυσαρέσκεια του λαού για τις συνθήκες στις οποίες ζούμε. Συνεπώς, η ακροδεξιά λειτουργεί και ως φωνή διαμαρτυρίας κάποιων ανθρώπων. Έτσι κι αλλιώς όλοι γνωρίζουμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται οπότε απλά κοιτώντας στο παρελθόν μπορούμε να καταλάβουμε αρκετά για το παρόν και το μέλλον…
