Του Μιχάλη Τσουνιά
Μία δράση με πρωτοβουλία και υλοποίηση των ίδιων των μαθητών του σχολείου μας, τα αποτελέσματα της οποίας είναι εκθαμβωτικά.
Ο χώρος του σχολείου αποτελεί καθημερινότητα για εκατομμύρια μαθητές σε όλο τον κόσμο. Είναι αληθές πως, ιδιαίτερα για τους μαθητές της βαθμίδας του Λυκείου, η επιβαρυμμένη σε υποχρεώσεις καθημερινότητα, εξαιτίας και του προσανατολισμού των μαθητών στις Πανελλαδικές εξετάσεις, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο της εφηβικής τους ηλικίας, καθιστούν αυτήν την καθημερινότητα ιδιαίτερα δύσκολη και ψυχολογικά απαιτητική. Αυτές οι σκέψεις ήταν αρκετές για μία μικρή ομάδα μαθητών του σχολείου μας να εμπνευστεί και να κινητοποιήσει τη φαντασία όλων μας, με σκοπό να κάνουμε το σχολείο μας έναν ευχάριστο χώρο για εμάς.
Πράγματι, μία σπίθα ήταν αρκετή για να «λαμπαδιάσει» η φαντασία μας. Στη διάρκεια αυτού του ημερολογιακού έτους, που σε λίγες ημέρες φτάνει στο τέλος του, κάθε γωνιά του σχολείου μας απέκτησε την δικιά της ζωγραφιά, αφιερωμένη είτε στον χώρο που βρισκόταν είτε στην παιδική μας ηλικία. Η συνταγή ήταν απλή: Ένα μολύβι, ένα πινέλο, λίγα χρώματα και αμέτρητη όρεξη, μεράκι και χαρούμενη διάθεση… σε συνδυασμό με την άδεια του διευθυντή μας για μερικές απουσίες από το μάθημα, ήταν αρκετά για να μεταμορφώσουμε το κτήριό μας σε έναν ευχάριστο και όμορφο χώρο. Συνολικά, περισσότερες από 15 ζωγραφιές δημιουργήθηκαν στο σχολείο μας, απεικονίζοντας θέματα της εκπαιδευτικής καθημερινότητας, όπως ένας νευρώνας ή κάποιες μαθηματικές εξισώσεις, αλλά και στοιχεία που στιγμάτισαν θετικά την παιδική μας ηλικία, όπως για παράδειγμα το σπίτι από την γνωστή σε όλους μας ταινία, «Ψηλά στον Ουρανό». Η πρωτοβουλία αυτή ολοκληρώθηκε με δύο έργα αφιερωμένα στη μνήμη αδικοχαμένων ανθρώπων. Ο λόγος για ένα τρένο αφιερωμένο στα θύματα του τραγικού ατυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου στην κοιλάδα των Τεμπών, αλλά για μία ζωγραφιά στην μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Οι δυσκολίες στη διάρκεια της υλοποίησης αυτής της ιδέας ήταν πολλές. Οι ελλείψεις σε χρώματα και εξοπλισμό συχνά επιβράδυναν την πρόοδο μίας ζωγραφιάς, ενώ και οι καιρικές συνθήκες δυσχέραιναν την δημιουργία τους σε εξωτερικό χώρο. Δυστυχώς, οι μαθητές του σχολείου μας κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και τον βανδαλισμό, όταν άγνωστοι εισέβαλλαν στον προαύλιο χώρο του σχολείου καταστρέφοντας με μπογιές και graffiti τις ζωγραφιές. Τίποτε από αυτά όμως δεν ήταν πιο δυνατό από τη θέληση των μαθητών, οι οποίοι κατάφεραν ενωμένοι να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια που εμφανίστηκαν στον δρόμο τους. Σημαντική ήταν και η συμβολή και στήριξη τόσο του Συλλόγου Διδασκόντων όσο και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, οι οποίοι στάθηκαν αρωγοί σε όλες τις ιδέες των μαθητών κατά την διάρκεια της χρονιάς.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες όμως οφείλουμε να δώσουμε σε ένα πολύ ξεχωριστό και ταυτόχρονα καθοριστικό άτομο στην αλυσίδα των μελών του
σχολείου μας. Ο λόγος για την κυρία Χριστίνα – καθαρίστρια στη θεωρία – η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη υποστηρίκτρια και αρωγό κάθε σκέψης, ιδέας και δράσης των μαθητών, από τη στιγμή που θα συλληφθεί στο μυαλό μας έως και την τελευταία στιγμή της υλοποίησής της. Όπως κάθε φορά, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, η συμβολή της ήταν καθοριστική, στηρίζοντας και βοηθώντας του μαθητές – δημιουργούς τόσο σε πρακτικά θέματα, όσο και σε επίπεδο ιδεών και απόψεων. Χάρη στις προσπάθειες της ίδιας και φυσικά του διευθυντή μας καταφέραμε να εξασφαλίσουμε όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό για να κάνουμε πράξη όλες τις ιδέες μας. Και αυτό αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα…
Στο τέλος της ημέρας, έχουμε τοποθετήσει όλοι το λιθαράκι μας ώστε το σχολείο να γίνει ένας χαρούμενος τόπος για όλους μας. Για τους μαθητές, η ικανοποίηση βλέποντας τους κόπους και την προσπάθειά τους καθημερινά είναι απερίγραπτη. Ο χώρος του σχολείου πλέον παύει να είναι βαρετός. Οι καθηγητές περήφανα θα αποτελούν μέρος αυτού του σχολείου, ενώ ο χώρος εργασίας τους θα τους εφοδιάζει με ένα ακόμη κίνητρο για χαμόγελο. Τους ευχαριστούμε για την στήριξή τους και την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν. Αποχαιρετώντας πλέον αυτό το έτος, νομίζω μπορούμε να πούμε ότι τα καταφέραμε…
