Στήλη: Εκπαίδευση

Συνέντευξη με την Επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Φιλολογίας Του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Προέδρου των Προτύπων και Πειραματικών Πελοποννήσου, κ. Μαρία Ξέστερνου

synetnefksi

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τις ανθρωπιστικές επιστήμες και πιο συγκεκριμένα με τον κλάδο της φιλολογίας;

Νομίζω ότι δεν περιμένετε την απάντηση που θα σας δώσω. Ήμουν ανέκαθεν η αριστούχα μαθήτρια στο σχολείο. Αυτό σημαίνει ότι ήμουν πολύ καλή τόσο στα μαθηματικά όσο και στα φιλολογικά μαθήματα. Ο δε μαθηματικός μου όταν άκουσε ότι θα ακολουθήσω τον κλάδο της φιλολογίας σοκαρίστηκε! Δεν το περίμενε… εγώ βρήκα αυτό που λέμε θετικές επιστήμες μέσα στη φιλολογία, όσο παράδοξο και να φαίνεται. Για εμένα το συντακτικό ήταν καθαρή μαθηματική σκέψη. Επομένως δε με δυσκόλευε καθόλου το να περνώ από το ένα πεδίο στο άλλο. Το έβλεπα και πρακτικά γιατί την εποχή που αποφοίτησα, το 1986, είχαμε συνδέσει στενά το επάγγελμα με τις σπουδές, το συγκεκριμένο πτυχίο. Έτσι, αναγκαστικά είχα δει ότι επαγγελματικές προοπτικές θα είχα ακολουθώντας τη φιλολογία. Ήταν μία εποχή που ίσως για εσάς να είναι πολύ ξένη. Ήταν η εποχή όπου ο αριστούχος μαθητής γινόταν γιατρός, δικηγόρος ή φιλόλογος. Άρα λειτούργησε πρακτικά και πιεστικά λόγω της οικογένειας. Εγώ θα έπρεπε να διαλέξω κάτι που θα μου διασφάλιζε και επαγγελματική προοπτική. Πολύ γρήγορα αυτό ανατράπηκε όταν ήμουν στο ΕΚΠΑ, στα δύο-τρία χρόνια έκλεισαν οι επετηρίδες, οπότε τότε απελευθερώθηκα, κατάλαβα ότι πρέπει να ασχοληθώ με την προσωπική μου αυτοβελτίωση και να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκα. Αυτό ήταν λυτρωτικό για εμένα, αποδεσμεύτηκα από την ιδέα ότι όταν πάρω το πτυχίο μου θα πρέπει να κάνω αιτήσεις για δουλειά. Κάπως έτσι ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τις φιλολογικές επιστήμες. Το τμήμα στο οποίο είχα εισαχθεί δεν ήταν το Τμήμα Φιλολογίας αλλά το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Μολονότι ήταν ανοιχτό πρόγραμμα, μπορούσες να επιλέξεις μαθήματα και από τα άλλα τμήματα. Επομένως, είχα επιλέξει περισσότερα μαθήματα κλασσικής φιλολογίας. Έτσι είχα την κατάρτιση του φιλολόγου αλλά ασχολήθηκα και με τη διδακτική. Από μικρή ήξερα ότι θα γίνω εκπαιδευτικός-απλώς δεν ήξερα αν θα γινόμουν εκπαιδευτικός θετικών ή θεωρητικών επιστημών.

Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να λάβετε τη θέση που κατέχετε σήμερα και τι χρειάστηκε να κάνετε μέχρι εκεί;

Μετά τις σπουδές στην Αθήνα πήγα στη Σορβόννη και έκανα πρώτα ένα Master σε μία διατριβή του Ιπποκράτη: ‘Περί Ανέμων και Υδάτων’. Ήταν η πρώτη επαφή για εμένα με ξένο πανεπιστήμιο, οπότε γνώρισα σε βάθος το αντικείμενο-πώς σπουδάζουν οι ξένοι. Στη συνέχεια, έκανα το διδακτορικό μου, με αντικείμενο τα σχολικά βιβλία των αρχαίων ελληνικών από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης μέχρι και το 1900. Ήθελα να διαπιστώσω ως σπούδαζαν οι ξένοι τα αρχαία ελληνικά. Μετά από έξι με επτά χρόνια, αποφάσισα να γυρίσω στην πατρίδα μου, γιατί ήθελα πραγματικά να διδάξω το αντικείμενο. Μου ήταν εύκολο να βρω δουλειά στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Παρότι δεν ήταν αρχικός μου στόχος να γίνω μέλος ΔΕΠ σε πανεπιστήμιο και με ικανοποιούσε να διδάσκω σε μία τάξη, καθώς λειτουργούσε ψυχοθεραπευτικά για εμένα, κάποια στιγμή πληροφορήθηκα την ίδρυση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έκανα τα χαρτιά μου για το τμήμα Φιλολογίας, πέρασα συνέντευξη, ήμουν αρκετά τυχερή ώστε να προσληφθώ ως έκτακτη καθηγήτρια. Μετά έγινε το εκλεκτορικό μου ώστε να λάβω τη θέση μέλους ΔΕΠ.

Με τι μπορεί να ασχοληθεί ένας φιλόλογος, όταν τελειώσει τις σπουδές του; Ποια είναι τα πιο ωραία μεταπτυχιακά-διδακτορικά;

Μέχρι τώρα νομίζαμε ότι ότι η φιλολογία είναι μια καθηγητική σχoλή που βγάζει εκπαιδευτικούς. Τώρα στρεφόμαστε και σε άλλους τομείς. Οι απόφοιτοι φιλολογίας έχουν κριτική και συνθετική σκέψη, κάνουν ερμηνευτική, μια δεξιότητα που τη ζητούν πάρα πολύ. Οι εταιρείες χρειάζονται επικοινωνιακά φιλολόγους, επειδή έχουν πολλές δεξιότητες. Απασχολούνται σε κινηματογραφικές παραγωγές, ή ως σύμβουλοι. Ο πληθωπορισμός είναι η νέα τάση, να χρησιμοποιείς την πνευματική δύναμη πολλών επιστημόνων για την παραγωγή διαδικτυακού έργου από διαφόρους τομείς. Μπορούν οι φιλόλογοι να αξιοποιηθούν ακαδημαϊκά, επαγγελματικά και φυσικά να διδάξουν σε τάξη, στον τομέα της τέχνης, ως σύμβουλοι.

Θα προτείνατε το τμήμα φιλολογίας της Καλαμάτας; Τι περιμένατε και τι αντιμετωπίσατε, όταν πήγατε τελικά;

Το Τμήμα της Καλαμάτας ήταν το πρώτο τμήμα που έφερε αυτά που σας είπα και την εισαγωγή των ψηφιακών λογισμικών στην εκπαίδευση. Οι εφαρμογές λογισμικού στη διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων διδάσκεται στο τμήμα εδώ και 15 χρόνια. Τα υπόλοιπα Τμήματα Φιλολογίας τώρα προκηρύσσουν θέσεις με αυτό το αντικείμενο.  Το Τμήμα δεν σκοπεύει μόνο να δώσει στους σπουδαστές πνευματικά εφόδια αλλά και να γίνει καλύτερος πνευματικά. Έχουμε και μάθημα Ειδικής Αγωγής, οι καθηγητές είναι νέοι άνθρωποι, έχουμε νέες ιδέες, όρεξη. Δεν είναι πολυάριθμοι οι φοιτητές, έχουμε επαφή με 100 άτομα περίπου, έχουμε προσωπική επαφή που είναι πολύ σημαντικό. Επίσης βρίσκεται σε μια πολύ ωραία πόλη. Το πλεονέκτημα είναι ότι γνωρίζονται μεταξύ τους οι φοιτητές και το Τμήμα είναι μικρό, άρα τα παιδιά αφοσιώνονται περισσότερο στις σπουδές τους και έχουν και τη διασκέδασή τους.

 

Θεωρείτε ότι έχει υποβαθμιστεί το Τμήμα σας τα τελευταία χρόνια; Τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει για να αναβαθμιστεί;

Εξαρτάται από τη σημασία του ρήματος ‘υποβαθμίζω’. Βάσει των κριτηρίων του Υπουργείου Παιδείας, έχουμε καλύψει τις θέσεις μας σαν τμήμα, σε αντίθεση με άλλα. Από πλευράς χρηματοδότησης, έχουμε επηρεαστεί όπως όλα τα τμήματα, καθώς δε λαμβάνομαι τη χρηματοδότηση που αξίζει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, παλαιότερα, όταν υπήρχαν μεγαλύτερα κονδύλια, διοργανώναμε περισσότερες εκδρομές και συμμετείχαμε σε πολλά συνέδρια του εξωτερικού. Προσωπικά, θυμάμαι κάποτε είχα συμμετάσχει σε ένα summer school στην Οξφόρδη. Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, ελπίζουμε να αλλάξει η κατάσταση. Γενικότερα, υφίσταται μία απαξίωση του κλάδου της Φιλολογίας. Αυτό ίσως συμβαίνει διότι στη νοοτροπία μας έχουμε συνδέσει τις σπουδές με την επαγγελματική τακτοποίηση. Παράλληλα, οι οικογένειες πιέζουν πολύ τα παιδιά. Ωστόσο, ενδέχεται για την υποβάθμιση αυτή να φταίει ο τρόπος με τον οποίο διδάσκουμε το μάθημα. Θεωρώ ότι η αυστηρή και τυπική διδασκαλία έχει στερήσει από τα παιδιά τη χαρά του να έρχονται σε επαφή με την ουσία των κειμένων. Επειδή ακριβώς δε βλέπουν ένα νόημα πέραν των τυπικών οδηγιών, δε βρίσκουν τη χαρά για επαγγελματική ικανοποίηση.

 

Τι συμβουλές θα δίνατε σε εμάς τους νέους που θέλουμε να ασχοληθούμε με τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες;

Η συμβουλή μου, άσχετα με τη φύση των σπουδών, είναι να αγαπάτε αυτό με το οποίο θα ασχοληθείτε. Είναι πολύ σημαντικό να διαλέξετε αυτό που θέλει η καρδιά σας και θα δείτε ότι στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής σας, θα βρείτε παρηγοριά στην επιστήμη σας. Άρα, ακούστε την καρδιά σας και όχι τους γύρω σας, γιατί έτσι θα γίνετε πετυχημένοι σε αυτό με το οποίο θα ασχοληθείτε.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ, ΖΩΗ ΔΡΟΥΚΑ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΑΡΟΥΧΑΣ

Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Η Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου ιδρύθηκε το  2003 και διαθέτει τα τμήματα  Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών,  η εκπαιδευτική λειτουργία των οποίων  άρχισε από το ακαδημαϊκό έτος 2003-2004, καθώς και το Τμήμα Φιλολογίας, που ξεκίνησε το  2005-2006 και εδρεύει στην Καλαμάτα.

Στεγάζεται στα κτήρια του πρώην 9ου Συντάγματος Πεζικού στο παλαιό Στρατόπεδο της Καλαμάτας. Τα δύο παραδοσιακά κτίρια, χτισμένα στα τέλη του 19ου αιώνα, μετατράπηκαν σε χώρους διδασκαλίας και διοίκησης και εφοδιάστηκαν με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.

Εικόνα2

To τμήμα Φιλολογίας παρέχει υψηλό επίπεδο σπουδών στους φοιτητές του, προπτυχιακών και μεταπτυχιακών, στον τομέα της θεωρητικής κατάρτισης, αλλά και σε σημαντικούς τομείς της πρακτικής άσκησης και της ερευνητικής εξειδίκευσης .Οι δραστηριότητες του τμήματος , σε συνδυασμό με τις κτιριακές του υποδομές και τις τεχνολογίες που αξιοποιούνται , διασφαλίζουν την πολύπλευρη εκπαίδευση των σπουδαστών στα πλαίσια της φιλολογικής επιστήμης και του ελληνικού πολιτισμού. Παράλληλα, συμβάλλουν και στην διεύρυνση των γλωσσικών και ερμηνευτικών οριζόντων των φοιτητών .

Ειδικότερα, οι δράσεις του τμήματος επικεντρώνονται στα παρακάτω:

  1. Να καλλιεργεί και να παράγει τη γνώση για την κλασική, βυζαντινή και νεοελληνική φιλολογία, τη γλωσσολογία και την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία,
  2. Να παράγει τη γνώση της Ελληνικής γλώσσας στη διαχρονία της από την αρχαιότητα ως σήμερα και την πρόσληψή της στις σύγχρονες Ευρωπαϊκές γλώσσες,
  3. Να παρέχει στους φοιτητές και στις φοιτήτριες τα απαραίτητα εφόδια που εξασφαλίζουν την άρτια κατάρτισή τους για επιστημονική και επαγγελματική σταδιοδρομία και
  4. Να οργανώνει μεταπτυχιακές σπουδές που οδηγούν στην κατάρτιση επιστημόνων με εξειδικευμένες γνώσεις σε επιμέρους γνωστικά αντικείμενα του Τμήματος.

Το Τμήμα Φιλολογίας συνδυάζει τα παραδοσιακά γνωστικά αντικείμενα, όπως Αρχαία Ελληνική, Λατινική, Βυζαντινή Φιλολογία, Γλωσσολογία  με νέες ειδικότητες και παρέχει ειδική διδακτική για φοιτητές με ειδικές ανάγκες, ειδική διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών καθώς και χρήση εφαρμογών λογισμικού στη φιλολογική έρευνα.

Διαθέτει  Βιβλιοθήκη & το Κέντρο Πληροφόρησης με τρία  αναγνωστήρια  και  είναι εξοπλισμένη  με  ηλεκτρονικούς  υπολογιστές  προκειμένου να  εξυπηρετεί  τις  ανάγκες των  χρηστών  της. Στη Συλλογή  της  περιλαμβάνονται  βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, λεξικά, συλλογικοί τόμοι και γραμματολογικά εγχειρίδια, 1250 τίτλοι επιστημονικών σειρών και  περιοδικών εκδόσεων. Επίσης, περιλαμβάνονται λευκώματα, διατριβές, και εκτενής συλλογή ανατύπων για όλα τα γνωστικά αντικείμενα των Τμημάτων της Σχολής.

Εικόνα3

Οι φοιτητές έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικές  πηγές,  σε βάσεις  δεδομένων και  ηλεκτρονικά  περιοδικά  διεθνούς  εμβέλειας  μέσω  της  Κοινοπραξίας Ελληνικών  Ακαδημαϊκών  Βιβλιοθηκών. Η Βιβλιοθήκη αναπτύσσεται  σύμφωνα  με όλους τους σύγχρονους βιβλιοθηκονομικούς  κανόνες, μεθόδους  και τεχνογνωσία.

Συνοψίζοντας, οι  σπουδές, οι επιστημονικές και ερευνητικές δραστηριότητες , οι κοινωνικές και πολιτισμικές δράσεις της Σχολής προσφέρουν στους εκπαιδευόμενους ένα σταθερό, ευρύ θεωρητικό υπόβαθρο καθώς και τις αναγκαίες πρακτικές δεξιότητες, ώστε να ανταποκριθούν στις προκλήσεις  και να διεκδικήσουν  μια θέση εργασίας στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα.

ΣΑΝΤΥ ΤΣΟΥΤΣΟΥΡΑ
ΜΑΡΙΑ ΠΑΛΟΥΜΠΗ
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥΛΙΟΥ

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Στο σχολείο μας φέτος υλοποιήθηκε  το  πρόγραμμα “Mental Health & Self-Identification Journey” με την υποστήριξη του Ιδρύματος Costas M. Lemos Foundation και φορέα υλοποίησης το Tipping Point.

Σκοπός του προγράμματος ήταν  να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τα ενδιαφέροντά μας ώστε να μειωθεί και το άγχος μας σχετικά με τις επαγγελματικές/ ακαδημαϊκές επιλογές, να συμβάλει στην ενδυνάμωση της ψυχικής μας υγείας, να μας βοηθήσει να αισθανθούμε πως μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά για ό,τι μας απασχολεί και να καταπολεμήσουμε το στίγμα και τα ταμπού που συνοδεύουν συχνά τα θέματα ψυχικής υγείας. Το πρόγραμμα περιλάμβανε 2 ενότητες: 1) Επαγγελματικός προσανατολισμός μέσω της βιωματικής μάθησης 2) Μαθαίνω για την Ψυχική υγεία – Καταπολεμώ τα ταμπού.

Στα πλαίσια του προγράμματος κάθε τμήμα έκανε  με τη βοήθεια των καθηγητών μας που συμμετείχαν στο πρόγραμμα 12 συνεδρίες όπου συζητήσαμε αρχικά με επαγγελματίες που μας έδωσαν πληροφορίες για το επάγγελμά τους, τις σπουδές που απαιτούνται, τις συνθήκες εργασίας, αλλά και τη σημασία του για την ψυχική υγεία. Στη συνέχεια συζητήσαμε με ειδικούς για θέματα ψυχικής υγείας όπως η διαχείριση του άγχους και των κρίσεων πανικού, οι οικογενειακές σχέσεις, οι μαθησιακές δυσκολίες, ο σχολικός εκφοβισμός, η σχέση με τις νέες τεχνολογίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  και η σχέση του επαγγέλματος με την ψυχική υγεία.

Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα με βάση όσα ακούσαμε και βιώσαμε κατά τη διάρκεια του προγράμματος συντάξαμε έναν σύντομο οδηγό ψυχικής υγείας με απλές συμβουλές για τα παραπάνω θέματα και δημιουργήσαμε αφίσα που έχει τοποθετηθεί σε εμφανή για τους μαθητές σημεία του σχολείου μας.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Β1 ΚΑΙ Β2

Screenshot_2024-05-14-09-18-02-535-edit_com.mi.globalbrowser

Άγχος: «Τρώει» τα καλύτερα μας χρόνια

                Καθημερινά διαπιστώνει κανείς πως οι νέοι και ειδικά οι μαθητές κυριαρχούνται από το άγχος τους. Για πολλούς το άγχος καταλήγει παραγωγικό αλλά αρκετοί είναι αυτοί που αδυνατούν να το ελέγξουν. Παρόλα αυτά, πρέπει να αναγνωριστούν τα αίτια του φαινομένου που στερούν την εφηβική και ανέμελη ηλικία από τους νέους.

                Το νέο εκπαιδευτικό σύστημα φθάνει στο σημείο τα άτομα να πλημμυρίζονται από άγχος. Αρχικά, το εκπαιδευτικό σύστημα υποχρεώνει τους μαθήτες να διαβάζουν διαρκώς, με αποτέλεσμα να μην έχουν ελεύθερο χρόνο. Η έλλειψη του κάνει την καθημερινότητα μονότονη και στρεσογόνα αφού οι μαθητές αγωνίζονται αποκλειστικά για την επιδίωξη των μελλοντικών στόχων τους. Ακόμα, οι εξετάσεις αποτελούν μία πιεστική διαδικασία όπου μέσα από αυτήν οφείλουν να αποδείξουν οι μαθητές τις ικανότητες τους. Μέσα από την επιτυχία ή την αποτυχία αντίστοιχα δημιουργείται ανασφάλεια ή το άγχος ότι θα κατηγοριοποιηθούν ως «καλοί» ή «κακοί» μαθητές. Ειδικά, στις Πανελλήνιες εξετάσεις όπου η αποτυχία εκλαμβάνεται ως συνολική ανικανότητα του νέου ατόμου, που ενδεχομένως την φέρει σε όλη του τη ζωή.

                Η άνοδος των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης κάνει τους μαθητές ανήμπορους να διαχειριστούν τον εαυτό τους ακόμα και να τον πιστέψουν. Συγκεκριμένα, τα Μ.Κ.Δ. παρουσιάζουν πλασματικές εικόνες ως προς την εξωτερική εμφάνιση όπως ωραίων, ψηλών, αδύνατων ατόμων με συνέπεια οι έφηβοι να αισθάνονται μειονεκτικά για το  σώμα τους και να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση. Επιπλέον, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αντιμετωπίζουν το διαφορετικό ως μη φυσιολογικό. Αυτό έχει ως συνέπεια οι νέοι οι οποίοι διαφέρουν από το καθιερωμένο πρότυπο να αποπροσανατολίζονται και να προσπαθούν να προσαρμοστούν στις απόψεις των άλλων, νιώθοντας μοναξιά και έλλειψη αποδοχής. Τέλος, η προώθηση του προτύπου, νέος, επιτυχημένος, με χρήματα και δόξα, φθείρει τον ψυχισμό των νέων καθώς πασχίζουν να υλοποιήσουν ουσιαστικά μια ουτοπία. Έτσι, «πνίγονται» στο άγχος της εικονικής πραγματικότητας.

                Το άγχος επηρεάζει το σύνολο της καθημερινότητας του νέου.  Αρχικά, οι νέοι βρίσκονται σε μια ευαίσθητη ηλικία, που προσπαθούν να εμπιστευτούν και να αγαπήσουν. Μέσα από το άγχος, το άτομο δεν νιώθει έτοιμο και ελεύθερο, με αποτέλεσμα είτε να κλείνεται στον εαυτό του, είτε να μην απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Άλλοτε, εκδηλώνεται με επιθετική και βίαιη συμπεριφορά στο σπίτι ή στο σχολείο, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το άτομο αρνείται να συμμετέχει και αποστασιοποιείται από το γεγονός που του δημιουργεί άγχος. Κάποιοι άλλοι μαθητές παρουσιάζουν διατροφικές  διαταραχές όπως βουλιμία και κάποιοι οδηγούνται στη κατάθλιψη, αφού δεν μπορούν να διαχειριστούν τη στρεσογόνα κατάσταση.

                Συμπεραίνουμε, πως το στρες είναι μία παράμετρος του εαυτού μας που πρέπει να μειώσουμε προκειμένου να νιώσουμε καλά με εμάς. Μέσα από την στήριξη της οικογένειας και την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος που στοχεύει στην ψυχική υγεία του μαθητή, το νέο άτομο θα δημιουργήσει τις συνθήκες για μια ισορροπημένη προσωπικότητα. Η εφηβεία είναι μια ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα χρονική περίοδος και πρέπει να την ευχαριστηθούμε χωρίς άγχος.

ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΓΧΟΣ

ΔΑΝΑΗ – ΘΕΟΔΩΡΑ ΧΑΡΙΤΟΥ

 

Τα κορυφαία επαγγέλματα του μέλλοντος

     Ζώντας σε μία εποχή δημιουργίας αλλά και κορεσμού πολλών επαγγελμάτων είναι πολύτιμο να θέτει κανείς τους σωστούς στόχους και να κάνει τις καλύτερες δυνατές επιλογές. Το να το ασχολείται κάποιος με αυτό που του αρέσει είναι θέμα καθοριστικής σημασίας, αφού θα τον βοηθήσει να χτίσει ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση, ενισχύοντας την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του.

      Αρχικά, στις μέρες μας επικρατούν πρότυπα επαγγελματικής σταδιοδρομίας, τα οποία χαρακτηρίζονται από την κατοχή και τον συνδυασμό πολλών και διαφορετικών δεξιοτήτων. Η έκθεση του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ υπογραμμίζει ότι τα επαγγέλματα του μέλλοντος θα σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη, τη βιοτεχνολογία, τις νανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Φυσικά και  η εξέλιξη του ψηφιακού κόσμου έχει αυξημένες ανάγκες για ασφάλεια, με αποτέλεσμα να γίνονται απαραίτητες οι σπουδές κυβερνοασφάλειας.

     Σε λίγα χρόνια κάθε κατασκευαστική εταιρία θα έχει στο payroll της έναν τεχνικό για ανεμογεννήτριες και ηλιακά πάνελ γιατί θα την υποχρεώνει ο νόμος για αυτές τις προδιαγραφές.

     Στην πρώτη γραμμή είναι και η ανάπτυξη αλγορίθμων που μιμούνται την ανθρώπινη νοημοσύνη, διαδραματίζοντας ρόλο στην ιατρική, κυρίως στην μη επεμβατική. Οι τεχνολογίες VR/AR διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ιατρική, στην διαφήμιση και στον πολιτισμό. Ήδη στο μουσείο την Ακρόπολης έχουν κάνει δυνατή την τρισδιάστατη περιήγηση. Οι μηχανικοί ρομποτικής θα καθιερωθούν ως  απαραίτητοι, ίσως και αναπόσπαστο κομμάτι για πολλούς κλάδους, φέρνοντας επανάσταση σε υγεία, μεταφορές και πολλά άλλα.

     Ήδη η γενετική συμβουλευτική έχει θέσει βάσεις για μία ραγδαία ανάπτυξη, αφού καλείται να δώσει απαντήσεις για γενετικούς κινδύνους ή κληρονομικά νοσήματα.

     Τέλος, ένα ακόμα επάγγελμα που σίγουρα θα έχει ζήτηση στο μέλλον είναι οι σπουδές κυβερνοασφάλειας, που αφορούν εγκλήματα στον κυβερνοχώρο.

     Όποιο και αν είναι το πεδίο και κατ’ επέκταση το επάγγελμα που θα ακολουθήσει κανείς, το σημαντικότερο είναι να το κάνει με αγάπη και συνέπεια,  έτσι ώστε η εμφάνιση των νέων αυτών επαγγελμάτων να είναι μία γεννήτρια δυναμικής για την κοινωνία

ΧΑΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ

Κοινωνική ευθύνη

Είναι γεγονός λοιπόν πως η κοινωνική ευθύνη και η επί του θέματος ευαισθητοποίηση των νέων έγκειται στα πλαίσια του ανύπαρκτου. Ρίζα του φαινομένου αποτελεί η αναπαραγωγή λανθασμένων , ατομικιστικών και εγωκεντρικών προτύπων από την οικογένεια και το σχολείο. Μολοταύτα, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους θα πραγματωθεί η παιδαγωγική αποστολή των φορέων, δίχως να παραβλέπονται οι συνέπειες αυτού του φαινομένου για χρόνια.

Πιο συγκεκριμένα η οικογένεια, ως πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης καταλαμβάνει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στη συμπεριφορά που έχουν ενστερνιστεί οι νέοι. Η αντίληψη, απαρχαιομένων δεδομένων , του οικογενειακού περιβάλλοντος ότι οφείλει να αναθρέψει το παιδί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έχει συνυφαστει με την θεωρία ότι είναι αναγκαία η εκπλήρωση κάθε επιθυμίας του. Απότοκο αυτού, δεν τίθενται όρια στο νέο μέλος, μεγαλώνοντας στο προστατευμένο περιβάλλον του, χωρίς υποχρεώσεις αλλά μόνο με δικαιώματα.

Από την άλλη πλευρά, το σχολείο, αν και πολυπληθές συμπληρώνει και αισθητοποιεί αυτή την νοοτροπία. Το εκπαιδευτικό σύστημα κηρύσσει και διδάσκει για την αλληλεγγύη και την συλλογικότητα, την ίδια στιγμή που το ίδιο προωθεί και εδραιώνει την ατομικότητα. Ένας μαθητής μόνος του διαβάζει, μόνος του εξετάζεται, μόνος του σκέφτεται και λύνει. Αποτέλεσμα, ο νέος υιοθετεί εμπειρικά τον ατομικισμό και σύμφωνα με αυτό το πρότυπο πορεύεται και στη ζωή του.

Ως απόρροια των προαναφερθέντων , το άτομο απομονώνεται από το κοινωνικό περίγυρο, αδυνατώντας να κατανοήσει τους κανόνες κοινωνικής συμβίωσης. Οι σχέσεις, έτσι κλονίζονται και καταλήγουν ιδιοτελείς, χωρίς ειλικρίνεια και εσωτερίκευση των συναισθημάτων. Ακόμα, η κριτική σκέψη αμβλύνεται, ή δεν καλλιεργείται ποτέ, με αποτέλεσμα την άκριτη αποδοχή οποιουδήποτε ερεθίσματος και συμπεριφοράς. Ωστόσο το μείζονος σημασίας αποτέλεσμα είναι η κοινωνική στασιμότητα. Οι νέοι παθητικοποιούνται και αδυνατούν να αξιοποιήσουν τα κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα ανήμποροι να λάβουν θέση απέναντι σε κοινωνικές μάστιγες.

Από όσα διατυπώθηκαν παραπάνω, συνάγεται το συμπέρασμα πώς η αλλαγή πλεύσης της σκέψης των φορέων κοινωνικοποίησης θα διορθώσουν το πρόβλημα. Η οικογένεια κρίνεται θεμιτό να εμφυσήσει στο νέο αξίες όπως η διεκδίκηση των δικαιωμάτων αλλά και η συνεπεία τήρησης των υποχρεώσεων. Το σχολείο εξίσου είναι αναγκαίο να προετοιμάσει τον μαθητή για την κοινωνία, ενημερώνοντάς τον από την παιδική ηλικία για τα φαινόμενα παθογένειας, τις πολιτικές εξελίξεις αλλά και προωθώντας την αλληλεγγύη και την ομαδικότητα. Η κοινωνική ευθύνη αποτελεί το θεμέλιο εξέλιξης της ανθρωπότητας και έχει τη δυνατότητα να υπάρχει εάν όλοι από τη θέση μας συμβάλλουμε σε αυτή.

Βασίλης Παναγιωτόπουλος

Δάσκαλε που δίδασκες

Η σχέση δασκάλου-μαθητή είναι μία αρκετά παρεξηγημένη και από τις δύο πλευρές σχέση. Ο σωστός δάσκαλος ξέρει πώς να χειριστεί σωστά αυτή τη σχέση και να καθοδηγήσει τον μαθητή. Σε αυτά λοιπόν τα δύο χαρακτηριστικά θα αναφερθούμε σε αυτό το άρθρο.

Αρχικά, ο σωστός δάσκαλος οφείλει να σέβεται τους μαθητές του και να συμπεριφέρεται σε όλους ισάξια, χωρίς διακρίσεις. Πρέπει να μεθοδεύει τις παρατηρήσεις και τις σκέψεις του και να καθοδηγεί τον μαθητή ώστε να κατακτήσει τη γνώση. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει ως στόχο οι μαθητές του να γίνουν καλύτεροι από αυτόν. Είναι ανάγκη να είναι μεταδοτικός και να διδάσκει σε ένα φιλικό προς τους μαθητές περιβάλλον. Επίσης, κρίνεται απαραίτητο ο δάσκαλος να επιβραβεύει και να εμψυχώνει τον μαθητή για τις επιδόσεις του, καθώς αυτό αποτελεί κίνητρο για επιπλέον βελτίωση.

Επιπρόσθετα, πρέπει να ενημερώνεται συνεχώς για το αντικείμενο που διδάσκει αλλά και για θέματα κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής φύσεως. Τέλος, ο δάσκαλος οφείλει να βοηθήσει τον νέο να αναπτύξει την κριτική του ικανότητα ώστε να αξιολογεί τα μηνύματα που δέχεται και συνεπώς να αμφισβητεί και να κάνει διάλογο.

Πέρα από τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται από τη μεριά του δασκάλου, πρέπει και ο μαθητής να τηρεί κάποιες προϋποθέσεις ώστε να υπάρχει μια υγιής σχέση μεταξύ τους.

Ο μαθητής πρέπει να είναι ήρεμος, προετοιμασμένος για να ακούσει τον δάσκαλο και να τον ρωτάει για οποιαδήποτε απορία και προβληματισμό που ίσως έχει. Πρέπει ακόμα να τον σέβεται, διότι ο δάσκαλος κάνει κάποιο έργο προκειμένου ο μαθητής να μορφωθεί. Η υγιής σχέση δασκάλου-μαθητή πρέπει να είναι μία σχέση αλληλεξάρτησης, αλληλεπίδρασης και αμοιβαίου σεβασμού. Τόσο ο δάσκαλος, όσο και ο μαθητής έχουν να μάθουν κάτι ο ένας από τον άλλον.

Άρα, η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Μέσω αυτής, ο δάσκαλος μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερος και ο μαθητής ακόμα καλύτερος από τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος, προκειμένου αυτή η σχέση να λειτουργεί σωστά, πρέπει να αποβάλλει τον μανδύα της αυθεντίας και να δέχεται την κριτική των νέων μέσα από τον διάλογο. Μόνο υπό αυτές τις συνθήκες θα λειτουργήσει άψογα η μεταξύ τους σχέση.

Επιλογικά, ο ρόλος του δασκάλου είναι να είναι καθοδηγητής του μαθητή ώστε να τον βοηθήσει να κατακτήσει γνώση μεγαλύτερη από τη δική του. Όχι μόνο γνώση τεχνοκρατική, αλλά σφαιρική και με αρωγό την κρίση. Σύμφωνα με τον Αρχαίο Έλληνα Ιστορικό Πλούταρχο : ‘‘Το μυαλό δεν είναι δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψει’’. Μόνο όταν ο δάσκαλος καταφέρει να ‘‘ανάψει’’ αυτή τη φωτιά στον μαθητή θα έχει εκπληρώσει την αποστολή του.

Αλέξιος-Παναγιώτης Σταθόπουλος

Αυτή είναι η παιδεία που ζητάμε !

Είναι ευρέως διαδεδομένη η διαχρονικότητα της έννοιας της εκπαίδευσης , καθώς ουκ ολίγα είναι τα άτομα που έχουν ασχοληθεί με αυτή. Η  παιδεία και πόσο μάλλον η εκπαίδευση των μαθητών στοχεύει  στην ενίσχυση της γλωσσικής και πνευματικής τους  καλλιέργειας,  η οποία θα συμβάλλει στην ωρίμανση  και ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους. Πέρα από αυτό,  αποτελεί παράγοντα κοινωνικοποίησης των νέων σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο με εντόνους ρυθμούς ζωής . Παρόλα αυτά, η σύγχρονη εκπαίδευση των ελληνικών σχολείων παρουσιάζει  μια πληθώρα προβλημάτων που αποτελούν τροχοπέδη για τους στόχους που αποβλέπει.

Ο χαρακτήρας που έχει λάβει η σύγχρονη παιδεία στα ελληνικά σχολεία αποτελεί λόγο για την κρίση της. Το σχολειό εμβαθύνει στις εξετάσεις και όχι στην ουσία των μαθημάτων. Αδιαφορεί για την γενική και κυρίως για την ανθρωπιστική παιδεία των μαθητών και προωθεί την χρησιμοθηρική γνώση. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι παρωχημένες και δεν ανταποκρίνονται στις απατήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Με δεδομένη την ιδιαίτερη βαρύτητα που έχουν αποκτήσει οι πανελλήνιες εξετάσεις στη ζωή των εφήβων, το Λύκειο αντιμετωπίζεται πλέον ως το «αναγκαίο κακό» προκειμένου να κατορθώσουν οι μαθητές να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο. Το γεγονός αυτό εξωθεί τους περισσότερους μαθητές στο να αδιαφορούν πλήρως για τα μαθήματα γενικής παιδείας και να αφοσιώνονται μόνο σε εκείνα τα μαθήματα που θα τους διασφαλίσουν την είσοδό τους στο Πανεπιστήμιο. Το σχολείο αποτυγχάνει ,επομένως, να μεταλαμπαδεύσει ουσιαστικές γνώσεις, αρχές και αξίες διαμορφώνοντας ,έτσι, άτομα άβουλα, άτομα χωρίς κριτική , χρήσιμη για να μπορούν να διακρίνουν τις γνώσεις που θα τους επωφελήσουν σε καθημερινή βάση.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε την επίδραση του σχολείου στον νέο. Το σχολειό αν θέλει να πετύχει τους απώτερους σκοπούς του, οφείλει να ακολουθήσει μια σειρά από αλλαγές.

Κρίνεται αναγκαίο το σχολειό να αναθεωρήσει τις μεθόδους με τις οποίες προσεγγίζει τα μαθήματα. Με την χρήση εποικοδομητικού διαλόγου και με την μαιευτική μέθοδο οι μαθητές θα είναι ικανοί να κατανοήσουν τις ευρύτερες γνώσεις που λαμβάνουν και να καλλιεργήσουν τις πνευματικές τους αρετές όπως η κριτική σκέψη, η γόνιμη αμφισβήτηση και άλλες. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη και η ανάπτυξη της συνεργασίας. Σήμερα η κοινωνία επιζητά άτομα τα οποία μπορούν να συνεργάζονται μεταξύ τους δίνοντας νέα επιτεύγματα. Μιας και η σχολική κοινότητα αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας, το συλλογικό πνεύμα θα βοηθήσει τους νέους να επιβιώσουν σε αυτή. Τέλος, η αξιοποίηση της τεχνολογίας στον εκπαιδευτικό χώρο όχι μόνο θα καταστήσει την διδασκαλία πιο ενδιαφέρουσα, αλλά και οι μαθητές θα εκμεταλλευτούν τις ποικίλες δυνατότητες μάθησης που προσφέρουν οι νέες αυτές τεχνολογίες, αναπτύσσοντας πνευματικές και ηθικές αρετές, ολοκληρώνοντας ,έτσι, την προσωπικότητά τους. Επιπρόσθετα, οι νέες τεχνολογίες διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο και σε κάθε επαγγελματικό τομέα. Ως απόρροια της χρήσης τεχνολογιών, η επαγγελματική αποκατάσταση των νέων θα καταστεί ευκολότερη και θα ανταποκρίνεται στην απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.

Ανακεφαλαιώνοντας από το προαναφερθέντα, είναι ξεκάθαρη η αξία της εκπαίδευσης την σύγχρονη εποχή που χαρακτηρίζεται από φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας, που οι διαπροσωπικές σχέσεις βιώνουν κρίση, που ο ανθρωπισμός απουσιάζει… Γι’ αυτό τον λόγο το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να διαμορφωθεί σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών , αλλά και εμείς οι ίδιοι να ενεργήσουμε κατάλληλα για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία μας για δημοκρατική παιδεία.

paideia

ΑΝΝΑ ΤΖΕΛΕΠΗ

Είμαστε βαθμοί ή άνθρωποι;

123

Συχνό ερώτημα ανάμεσα στους νέους είναι το κατά πόσο το ελληνικό σύστημα βαθμολόγησης είναι αποδοτικό και  αντιπροσωπευτικό του μαθητή. Πολλοί διαφωνούν με την άποψη πως μία συνολική  εικόνα του μαθητή μπορεί να αποδοθεί με ακρίβεια από έναν αριθμό καθώς υποστηρίζουν τη γνώμη πως η αξιολόγηση θα έπρεπε να σχηματίζεται από περισσότερους παράγοντες και πως το τελικό αποτέλεσμα θα έπρεπε να είναι πιο σφαιρικό και ολοκληρωμένο.

Η επικρατέστερη γνώμη είναι πως αφού η βαθμολογία είναι ένα συμπέρασμα του βαθμού του γραπτού, της παρουσίας του μαθητή στην τάξη καθώς και της προφορικής αξιολόγησης , τότε είναι ολοκληρωμένη και σωστή αξιολόγηση. Πράγματι το βαθμολογικό σύστημα αντιπροσωπεύει ως ένα βαθμό την προσπάθεια του μαθητή αλλά όντας διαφορετικοί άνθρωποι είναι σχεδόν αδύνατο να αξιολογούμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Ωστόσο με αυτόν τον τρόπο δεν παύει ο μαθητής να αντιμετωπίζεται σαν αριθμός. Όσο και ολοκληρωμένος να είναι ένας βαθμός είναι και πάλι μόνο ένα νούμερο, πράγμα που δε γίνεται να έχει αντίκτυπο σε έναν άνθρωπο. Εν ολίγοις δηλαδή ένα άτομο με μοναδικές δεξιότητες και ιδιομορφίες, με διαφορετικό χαρακτήρα από κάθε άλλο άτομο και με πολύπλευρη αντίληψη για τον κόσμο δεν είναι σωστό να αξιολογείται εξολοκλήρου από έναν αριθμό.

Επιπροσθέτως, κάθε μαθητής είναι διαφορετικός από τους άλλους, συνεπώς πρέπει να αξιολογείται διαφορετικά. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα δε δίνει ευκαιρίες στον μαθητή να δείξει τις ικανότητές του, αντιθέτως τον επιβάλλει σε μια σειρά τεστ και δοκιμασιών ανεξάρτητα με τις δυνατότητές του. Για αυτό τον λόγο, ο μαθητής κρίνεται άδικα και άκριτα σύμφωνα με μία παράλογη λογική που συχνά τον οδηγεί στο να πιστεύει ότι είναι ανάξιος και περιορισμένων δυνατοτήτων.

Συμπερασματικά, το εξεταστικό σύστημα θα έπρεπε να γίνει πιο σφαιρικό και προνοητικό χωρίς να έχει μία προκαθορισμένη φόρμουλα για όλους τους μαθητές. Με αυτόν τον τρόπο κάθε άτομο θα αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τις δεξιότητές του και όχι με κάποια «μαγική» συνταγή. Γιατί τελικά είμαστε άνθρωποι ή αριθμοί;

 

Στέφανος Δημόπουλος

Η ‘τεμπέλικη’ ζωή του Έλληνα μαθητή

Ζούμε σε μια περίοδο κρίσης για την Ελλάδα. Εκτός από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα δέχεται και κατηγορίες ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και το μόνο που ξέρουν είναι να διασκεδάζουν. ΛΑΘΟΣ!!! Η προτιμότερη έκφραση είναι ξέρουν ΚΑΙ να διασκεδάζουν. Διότι οι εργαζόμενοι Έλληνες κάνουν σκληρή δουλειά και πλέον για να τα βγάλουν πέρα δεν ασχολούνται με μία εργασία.

Πρώτα – πρώτα ένας Έλληνας γνωρίζει από μαθητής να εργάζεται σκληρά. Ο Έλληνας μαθητής θα ξυπνήσει από πολύ νωρίς το πρωί, θα πάει μέχρι τις δύο στο σχολείο και θα γυρίσει στο σπίτι του για λίγο το μεσημέρι. Ύστερα πάλι στους δρόμους, στα φροντιστήρια, και μετά ξανά στο σπίτι του αργά το βράδυ. Ο χρόνος για διάβασμα ελάχιστος. Οι απαιτήσεις υπερβολικές. Ξεκούραση σχεδόν μηδενική. Ο μαθητής έχει διπλή δουλειά να κάνει με την παραπαιδεία που κυριαρχεί στη χώρα μας και όλο τον ελάχιστο χρόνο του τον «αξιοποιεί» στις διαδρομές και στο διάβασμα, προκειμένου να προλάβει τα μαθήματα. Μετά από ένα σημείο – με αποκορύφωμα την Γ΄ Λυκείου – ο έφηβος λειτουργεί σαν μηχανή σε συνεχόμενη λειτουργία και αισθάνεται τύψεις, εάν θελήσει να ξεκουραστεί αντί να διαβάσει.

tempΌλα αυτά τα υπομένει ένας μαθητής για να εξαρτηθεί τελικά η ζωή του από κάποιες μέρες και ώρες (πανελλήνιες). Και το μετέπειτα αποτέλεσμα είναι να μην έχει αντοχές να αντεπεξέλθει στο πανεπιστήμιο και γι’ αυτό να έχει βγει και ο όρος «αιώνιος φοιτητής», ο οποίος το μόνο που ξέρει είναι να ξεκουράζεται. Ίσως αυτά βλέπουν οι ξένοι και μας θεωρούν τεμπέληδες, χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι είναι συνέπειες της υπερεργασίας.

 ΚΑΠΕΡΩΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Top