• Τι σπουδάσατε;
Αρχικά ξεκίνησα με το μαθηματικό, τελείωσα το μαθηματικό και στη συνέχεια έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στην πληροφορική. Πέρασαν αρκετά χρόνια, και μετά έκανα ένα δεύτερο μεταπτυχιακό το οποίο είχε να κάνει με την ηγεσία στην εκπαίδευση και ολοκλήρωσαν τις σπουδές μου με ένα διδακτορικό το οποίο και πάλι το ίδιο αντικείμενο, δηλαδή την ηγεσία στην εκπαίδευση.
• Γιατί σκεφτήκατε να ασχοληθείτε με αυτό το επάγγελμα του εκπαιδευτικού;
Λοιπόν, είναι ένα επάγγελμα το οποίο έχει έντονη την κοινωνικότητα, δηλαδή είσαι πάντα με ανθρώπους και μάλιστα με νέους ανθρώπους. Για μένα αυτό έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Είναι οι άνθρωποι, παιδιά όπως εσείς, σου δίνουν ζωντάνια, σε κρατάνε σε επαφή με την σύγχρονη ζωή, έχεις φρέσκα μυαλά απέναντί σου, έχεις καινούργιες ιδέες. Νομίζω ότι είναι ένα επάγγελμα, το οποίο έχει το ανθρωπιστικό στοιχείο, δηλαδή έχεις να κάνεις με ανθρώπους, είναι όμως και ένα κοινωνικό επάγγελμα που για μένα αυτό έχει μεγάλη αξία γιατί είναι ένα επάγγελμα το οποίο σε βοηθάει να μείνεις πάντα νέος.
• Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που μετανιώσατε που ακολουθήσετε το συγκεκριμένο επάγγελμα;
Δεν θα το” λεγα αυτό. Νομίζω ότι είναι ένα τα επαγγέλματα που αν μπορούσα να ξεκινήσω από την αρχή θα το επέλεγα. Όσο περνάει όμως ο καιρός είναι ένα επάγγελμα που δυσκολεύει σταθερά και υπάρχουν ορισμένα πράγματα, τα οποία με στεναχωρούν. Δηλαδή με στεναχωρεί για παράδειγμα ότι υπάρχει μία απαξίωση στο επάγγελμά μας, του εκπαιδευτικού. Δυστυχώς ερχόμαστε σε κάποιο σημείο που η κοινωνία φαίνεται να μην το εκτιμά ιδιαίτερα αυτό το οποίο γίνεται. Εγώ νομίζω ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι από τους κρίσιμους ρόλους, όπως αυτός του εκπαιδευτικού ή του γιατρού γιατί τα επαγγέλματα αυτά είναι όπως είπα σχετικά με τον άνθρωπο και προσφέρουν πάρα πολλά. Είναι σημαντικό λοιπόν για ανθρώπους που ασχολούνται με τέτοια επαγγέλματα να έχουν και την αναγνώριση και από το περιβάλλον, δηλαδή ο άλλος να αναγνωρίζει ότι κάνουν κάτι σημαντικό και προσπαθούν για αυτό. Αυτό είναι κάτι που λείπει. Δυσκολεύουν οι συνθήκες στην κοινωνία μας, δηλαδή όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα γίνεται όλο και πιο δύσκολα και απαξιώνονται, και η βία γίνεται όλο και πιο έντονη γύρω μας και γενικά τα προβλήματα αυξάνονται. Κάποια στιγμή αυτό κουράζει άλλα για μένα στοιχείο του να είμαι σε επαφή με ανθρώπους και ιδιαίτερα με νέους ανθρώπους είναι σημαντικό και δεν με έχει κάνει να το μετανιώσω.
• Μέχρι τώρα με τι έχετε ασχοληθεί επαγγελματικά πέρα από το κομμάτι της εκπαίδευσης;
Οι περισσότερες ασχολίες μου, το 90% των ασχολιών μου έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση. Πέρα από το σχολείο, την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έχω διδάξει και σε πανεπιστήμιο, σε ΤΕΙ, σε ΙΕΚ κτλ. Όταν πρωτοξεκίνησα την επαγγελματική μου ζωή, ξεκίνησα δημιουργώντας ένα φροντιστήριο, άρα λοιπόν ξεκίνησα λειτουργώντας σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Αυτό είχα για ένα διάστημα μέχρι ωσότου διορίστηκα επομένως πέρασα στη δημόσια εκπαίδευση. Το κομμάτι του ελεύθερου επαγγελματία ή του επιχειρηματία κτλ, της επιχειρηματικότητας ήταν κάτι το οποίο πάντα μου δημιουργούσε ένα ενδιαφέρον για αυτό αποφάσισα να ασχοληθώ και με τον όμιλο μου.
• Το επάγγελμα που επιλέξατε ήταν δικιά σας επιλογή ή μεσολάβησαν και εξωτερικοί παράγοντες όπως οι γονείς σας ή οι καθηγητές στο σχολείο;
Όχι, ήταν δική μου επιλογή. Μάλιστα, όταν τελειώσαμε τις σπουδές μου σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να δουλέψω σε μία εταιρεία, ως προγραμματίστρια γιατί η κατεύθυνση μου ήταν πληροφορική και αυτό έκανα για ένα χρόνο. Διαπίστωσα όμως ότι τελικά δεν μου άρεσε και το βρήκα πολύ στενό ως επάγγελμα. Δηλαδή, είσαι σε έναν περιορισμένο χώρο μαζί με ένα μηχάνημα όλη την ώρα, ναι μεν δημιουργείς, όμως αυτός ο κοινωνικός αποκλεισμός με ενόχλησε και έτσι πήρα τον δρόμο της εκπαίδευσης. Για μένα ήταν μία διέξοδος η οποία μου κάλυψε αυτές τις ανάγκες.
• Πώς σκεφτήκατε να δημιουργήσετε τον όμιλο σας και για ποιον λόγο;
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι. Τον ένα τον ανέφερα ήδη, γιατί ήταν κάτι που μου άρεσε και ήταν εξαιρετικά δημιουργικό. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μία τάση η οποία είναι και ευρωπαϊκή και γενικά στο δυτικό κόσμο, στην Αμερική, όπου τα νέα παιδιά έρχονται σε επαφή με την επιχειρηματικότητα. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να δίνω στους νέους ανθρώπους διεξόδους και μία επαγγελματική προοπτική, να δώσω μία ευκαιρία για κάτι που είναι έξω από τα μαθήματα που παρακολουθούν τα παιδιά. Επίσης σκέφτηκα ότι στην επιχειρηματικότητα πλέον μπορεί κανείς εύκολα να παντρέψει την πληροφορική μαζί με την επιχειρηματικότητα άρα είναι δύο κομμάτια από εμένα με ενδιαφέρουν πολύ και νομίζω πως έχει και μεγάλη αξία για σας τα παιδιά.
• Θεωρείτε σημαντικό τα παιδιά να είναι εξοικειωμένο στην επιχειρηματικότητα πριν μπουν στον όμιλο σας;
Δεν είναι απαραίτητο. Εξάλλου επιχειρηματικότητα δεν είναι κάτι που είναι εύκολα το γνωρίζεις τι συμβαίνει, δηλαδή αν κάποιο παιδί δεν έχει στο κοντινό του περιβάλλον κάποιον συγγενή επιχειρηματία που να γνωρίζει, τότε δεν είναι τόσο εύκολο. Παρόλα αυτά εάν κάποιο παιδί γνωρίζει κάτι αυτό έχει να φέρει όφελος στην ομάδα όμως δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει ενδιαφέρον και να βάζει τη φαντασία του να δουλέψει.
• Μπορείτε να μας δώσετε έναν ορισμό για την επιχειρηματικότητα;
Επιχειρηματικότητα είναι η διαδικασία με την οποία για μία ιδέα που έχουμε εμείς ως ομάδα, κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες, δηλαδή μαθαίνουμε τα βήματα τα οποία πρέπει να κάνουμε ούτως ώστε αυτή την ιδέα να την υλοποιήσουμε και να έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία επιχείρηση η οποία θα μας φέρει και κέρδη. Το κέρδος είναι μία παράμετρος, σημαντική για την επιχειρηματικότητα. Πέρα από αυτό είναι σημαντικό πλέον οι επιχειρήσεις να έχουν και ένα κοινωνικό πρόσημο, δηλαδή να προσφέρουν και κάτι είτε στον άνθρωπο είτε στο περιβάλλον, ναι είναι πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας γιατί οι ανάγκες μας δεν είναι μόνο τα χρήματα. Δηλαδή πρώτα πρέπει να έχω ένα πλανήτη που να ζω πάνω του και ο αέρας του και το νερό του να είναι καθαρό άρα πρέπει να φροντίζω με τον τρόπο μου για αυτό και στη συνέχεια βέβαια να βγάζω και χρήματα για να μπορέσω να ζήσω.
Aρθρογράφοι: Μέζη Λουκία, Γωγώ Χαραλαμποπούλου, Φώτης Τζικόπουλος
