Ψυκτικά Συστήματα Απορρόφησης

Systima aporofisis

O ψυκτικός κύκλος απορρόφησης επινοήθηκε προγενέστερα του κύκλου συμπίεσης
στο δεύτερο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα. Όμως μεγαλύτερη διάδοση των
ψυκτικών διατάξεων απορρόφησης παρατηρήθηκε μετά το 1950.
Ο κύκλος αυτός βασίζεται στη χρήση δύο διαφορετικών διαλυμάτων, συνήθως το
ένα είναι νερό και αμμωνία και το άλλο νερό και βρωμιούχο λίθιο. Το ένα από τα
δύο λειτουργεί ως ψυκτικό μέσο και το δεύτερο ως απορροφητής, δηλαδή διαλύτης
του πρώτου για την κυκλοφορία του. Οι εφαρμογές με το πρώτο διάλυμα είναι
χαμηλής ισχύος, ενώ με το δεύτερο καλύπτεται όλο το φάσμα ισχύων.
Η λειτουργία του κύκλου απορρόφησης βασίζεται στη θερμότητα που παρέχεται
από μια εξωτερική πηγή θερμότητας. Υπάρχει ένα ψυκτικό μέσο που αφαιρεί
θερμότητα από ένα χώρο και τη διοχετεύει σε κάποιον άλλο, αλλά η βασική
διαφορά με τον κύκλο συμπίεσης είναι η απουσία του συμπιεστή. Η κυκλοφορία του
ψυκτικού πραγματοποιείται με τη χορηγούμενη θερμότητα από την εξωτερική πηγή.
Στη θέση του συμπιεστή υπάρχουν ο απορροφητής και η γεννήτρια ή βραστήρας του
διαλύματος, ο οποίος απαιτεί θερμότητα με τη μορφή ατμού, υπέρθερμου νερού ή
από κάποιον καυστήρα. (Teng Y . et al. 1997, Trane horizon TM 1996)

Top