«Το αγόρι που δάμασε τον άνεμο»

Το «αγόρι που δάμασε τον άνεμο» είναι η συγκινητική και συναρπαστική ιστορία του  Γουίλιαμ Καμκγουάμπα από το Μαλάουι της Αφρικής που κατάφερε, χωρίς καθόλου πόρους και μέσα, να κατασκευάσει μια ανεμογεννήτρια και να βοηθήσει την οικογένειά του, το χωριό του και την χώρα του γενικότερα.

Ο Γουίλιαμ μεγάλωσε σε μια  φτωχική, γεωργική οικογένεια. Του άρεσε πολύ να διαβάζει και να κατασκευάζει αντικείμενα από επαναχρησιμοποιούμενα υλικά. Ταυτόχρονα, ήταν πολύ κοινωνικός και είχε δύο επιστήθιους φίλους τον  Γκίλμπερτ και τον Τζέφρι. Ξαφνικά, όμως, ένας φοβερός λιμός έφερε μεγάλη φτώχια και πείνα και, έτσι, ο Γουίλιαμ αναγκάστηκε  να  παρατήσει  την μεγάλη του αγάπη που ήταν το σχολείο, αφού η οικογένειά του δεν είχε τα χρήματα για να πληρώνει τα δίδακτρα. Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να συνεχίσει την εκπαίδευση του, άρχισε να πηγαίνει συχνά στη  βιβλιοθήκη του χωριού και παρά τα λιγοστά αγγλικά που γνώριζε, αφιέρωνε ώρες διαβάζοντας με ζήλο. Μέσα από αυτά τα βιβλία βρήκε πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας του υδροηλεκτρικού σταθμού, για το πώς  οι μηχανές έκαιγαν βενζίνη για να κινούνται, πώς τα CD player διάβαζαν μουσική από έναν γυαλιστερό δίσκο, τι ήταν οι μπαταρίες, πώς δούλευαν τα φρένα του αυτοκινήτου, τι σήμαινε διαφορά δυναμικού, τι συνέβαινε με τους μαγνήτες, τους ηλεκτρομαγνήτες, πώς λειτουργούσαν τα μοτέρ, τι ήταν το εναλλασσόμενο και το συνεχές ρεύμα, τι ήταν η κινητική ενέργεια, ποια ήταν τα εναλλακτικά καύσιμα, κτλ.

Σταθμός στην ζωή του, όμως, αποτέλεσε το βιβλίο «Χρησιμοποιώντας την Ενέργεια» (Mary Atwater, Macmillan McGraw-Hill, 1995, Using Energy), γιατί τον παρακίνησε να δημιουργήσει μια αυτοσχέδια ανεμογεννήτρια που θα έλυνε το πρόβλημα της πείνας και του σκοταδιού, που δυσκόλευε τη ζωή των ανθρώπων της περιοχής του. Τόσο η οικογένειά του, όσο και οι κάτοικοι όλου του χωριού θα είχαν  πλέον στην διάθεσή τους τρεχούμενο νερό και ενέργεια. Μεταξύ άλλων χρησιμοποίησε ένα παλιό ποδήλατο, έναν ανεμιστήρα από τρακτέρ, πτερύγια, μπουλόνια, δυναμό, καπάκια μπουκαλιών, σύρμα, ένα παλιό αμορτισέρ, κομμάτια από μπαμπού, κορμούς από ευκάλυπτο, σωλήνες PVC, σχοινιά, τροχαλίες, μία λάμπα, ένα προβολέας και πολλά άλλα παλιά και πεταμένα «σκουπίδια». Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με πολύ διάβασμα, πολλές ώρες δουλειάς, αλλά και τη γενναιοδωρία των  φίλων του και την υποστήριξη της οικογένειάς του συνετέλεσαν στη δημιουργία της ανεμογεννήτριας.

Αυτό το επίτευγμα εκτόξευσε την φήμη του Γουίλιαμ σε διεθνές επίπεδο, και άνοιξε νέους ορίζοντες για εκείνον και τη χώρα του. Η ιστορία του έγινε μαγνήτης συνδρομής βοήθειας ξένων δυνάμεων. Του δόθηκε η δυνατότητα να  βρεθεί στην Αμερική με υποτροφία, να αποφοιτήσει από το κολέγιο Ντάρτμουθ του Νιου Χάμσαϊρ, να γίνει μέλος μη κερδοσκοπικών και παγκόσμιων οργανώσεων (TED ,IDEO),  ομιλητής  σε συνέδρια και πανεπιστήμια παγκοσμίως και πολλά άλλα.

Η συναρπαστική αυτή ιστορία του Γουίλιαμ Καμκγουάμπα περιγράφει τα ύψη που μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο μυαλό με το σωστό κίνητρο και θέληση. Με ανοιχτά τα μάτια και με αντικειμενική προσέγγιση απέναντι στα γεγονότα ένα απλό Μαλαουιανό παιδί κατάφερε μέσω της φιλομάθειας  και της επιμονής του  να δημιουργήσει ένα τεχνολογικό επίτευγμα που άλλαξε για πάντα όχι μόνο τη δική του ζωή, μα και των ανθρώπων γύρω του, προς το καλύτερο.

Ο Γουίλιαμ Καμκγουάμπα είναι έμπνευση για όλους, γιατί ο καθένας από εμάς συνειδητοποιεί ότι δεν έχει σημασία το τι έχεις, αλλά το τι θέλεις να κατορθώσεις και που θες να φτάσεις  στη ζωή σου. Επίσης, μας διδάσκει να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε, όχι μέσω της βίας, αλλά μέσω της γνώσης, της εργατικότητας, της επινοητικότητας, της επιμονής, της υπομονής, της συνεργατικότητας και της  δύναμης της ψυχής που έχει κάθε άνθρωπος.

Μέσα από την ιστορία του Γουίλιαμ συνειδητοποίησα δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτον,  την αξία της τεχνολογίας. Η τεχνολογία μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των μελών μιας κοινότητας, να επιφέρει οικονομική ευημερία, επικοινωνία με τον έξω κόσμο και γενικότερα ανάπτυξη σε διάφορους τομείς. Δεύτερον, τη δύναμη της θέλησης. Σε όλο το βιβλίο είναι ολοφάνερο πως η θέληση, η δύναμη της αγάπης για την εκπαίδευση, η δύναμη της τόλμης, η επιμονή και η υπομονή λειτούργησαν για τον Γουίλιαμ ως  κινητήριοι μοχλοί για την επίτευξη του στόχου του.

Αρθρογράφος, ο μαθητής του Β4

Παπαδόπουλος Εμμανουήλ