Του Ηλία Βάκαλου

Κάποιοι από εσάς θα έχετε σίγουρα αναρωτηθεί σε τι οφείλονται οι καταστροφικές πλημμύρες που συνέβησαν πρόσφατα στην Αγγλία, ή γιατί ο Χειμώνας που διανύσαμε δεν ήταν τόσο βαρύς. Λοιπόν, αν κοιτάξετε καλά γύρω σας, θα βρείτε την απάντηση. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στα δέντρα, τα σπίτια ή τους δρόμους, αλλά στα καυσαέρια των αυτοκινήτων, τις καμινάδες που καπνίζουν αδιάκοπα και στα εργοστάσια που εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Το διοξείδιο αυτό, ιδιαίτερα από την εποχή της εκβιομηχάνισης και μετά, έχει  αύξηθεί στην ατμόσφαιρα κατά 35%, ενώ πριν από 500.000.000 χρόνια βρισκόταν σε ποσότητες πολύ μικρότερες, μέχρι και 20 φορές! Καθώς περνάει ο καιρός, το διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται σε τεράστιες ποσότητες και, λόγω των ανέμων, μεταφέρεται στην Αρκτική και την Ανταρκτική. Σε αυτές τις περιοχές το στρώμα του όζοντος που περιβάλλει τη Γη είναι πιο λεπτό και, καθώς ο άνθρακας είναι μία ουσία που καταστρέφει το όζον, αρχίζει σιγά σιγά να διαβρώνεται. Σήμερα, στο στρώμα αυτό  έχει δημιουργηθεί μία τρύπα, γνωστή και ως τρύπα του όζοντος, η οποία έχει αρχίσει να παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Το αποτέλεσμα? Η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, καθώς οι υπεριώδης ακτίνες του ήλιου καταφέρνουν πια να περνούν στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και να λιώνουν τους πάγους.  Έτσι, η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει απειλώντας παραθαλάσσιες περιοχές και πόλεις. Αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι, παρ” όλο που ξέρουν πως αυτή μπορεί να είναι μία τελευταία προειδοποίηση της φύσης για το τέλος της ζωής ή ακόμα και η αρχή του, συνεχίζουν να την καταστρέφουν και να την μολύνουν σε επίπεδα που πλέον δεν μπορούν να διορθωθούν εύκολα. Όμως καθώς ξέρετε, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Ή μήπως έχει ήδη πεθάνει για τον πλανήτη μας?…