Το περασμένο Σάββατο κάποιοι άνθρωποι πήγαν στο δάσος για να κόψουν δέντρα.

-Κάνε γρήγορα! Έχουμε πολλά δέντρα να κόψουμε ακόμη. Πότε θα τελειώσουμε; λέει ένας άντρας.
-Υπομονή, υπομονή θα τελειώσουμε μέχρι το βράδυ, λέει κάποιος άλλος.
Από μακριά κάποια ζωάκια παρακολουθούν λυπημένα.
Σκίουρος: Πώς θα ζήσουμε χωρίς τα δέντρα;
Κουνέλι: Θα καταστρώσουμε ένα σχέδιο με την υπόλοιπη παρέα.
Σκίουρος: Ελάτε, ελάτε. Έχω κάτι σημαντικό να σας δείξω. Θα πρέπει να κάνουμε μια φάρσα στους ανθρώπους που καταστρέφουν τα δέντρα. Ποντίκι, εσύ θα αναλάβεις το πρώτο βήμα.
Αγριογούρουνο: Εγώ τι θα κάνω;
Σκίουρος: Εσύ μετά θα τους τρομάξεις και θα τους κυνηγήσεις μέχρι να βγουν έξω από το δάσος.
Αετός: Εγώ πώς θα βοηθήσω; Θα κοιτάω μόνο;
Σκίουρος: Εσύ θα κάνεις το πιο σημαντικό. Θα πάρεις ένα ένα τα μηχανήματά τους και θα τα πετάξεις στην λίμνη.
Όμως ο αετός είπε πως θα μολύνουν την λίμνη αν τα πετάξουν εκεί. Γι’ αυτό πρότεινε να συγκεντρώσουν όλα τα μηχανήματα και να φτιάξουν με αυτά ένα τείχος για να προστατέψουν το δάσος.
Ποντίκι: Δηλαδή τι θα πρέπει να κάνω;
Σκίουρος: Θα μπεις με τους φίλους σου μέσα στα ρούχα των ανθρώπων και θα τους γαργαλίσεις για να σκάσουν από τα γέλια.
Είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε;; είπε ο σκίουρος. Και όλα μαζί τα ζωάκια απάντησαν με μία φωνή: Ναι!!!!!
Εκεί που οι άνθρωποι έκοβαν τα δέντρα ξαφνικά τα ποντίκια άρχισαν να τους γαργαλάνε.
Άνθρωποι: Αχ, αχ, κακοτυχία που μας βρήκε!
Γρήγορα γρήγορα να τα ξεφορτωθούμε. Αχ! Δεν γίνεται, είναι κολλημένα πάνω μας. Πρέπει να σκεφτούμε κάτι αποτελεσματικό.
Το νερό, το νερό που πίνουμε να το ρίξουμε στα ποντίκια μήπως και φύγουν….
(μετά από λίγη ώρα)
Άνθρωποι: Ουφ! γλιτώσαμε!!!
Εκεί όμως που έπαιρναν ανάσες και νόμιζαν πως γλίτωσαν, ήρθε το αγριογούρουνο με την παρέα του κι άρχισε να τους κυνηγάει. Πρώτη φορά έτρεξαν τόσο γρήγορα στη ζωή τους. Έτσι όμως όπως έτρεχαν για να σωθούν, ξέχασαν τα μηχανήματα. Τα ζώα εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευκαιρία και ο αετός με τους φίλους του τα πήραν ένα ένα κι έφτιαξαν με αυτά ένα τείχος προστασίας. Μετά τα ζώα ήταν ασφαλή …..
Άνθρωποι: Ουφ, δεν θα μας ενοχλήσουν ποτέ ξανά. Αυτό που πάθαμε ήταν ένα μεγάλο μάθημα…. Το δάσος ανήκει στα ζώα και εμείς δεν πρέπει να το καταστρέφουμε.