Γράφει η Βασιλοπούλου Ελένη Γ1

Αυτή είναι μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες που υπήρξαν ποτέ!!!

Σε μια στρατιωτική πόλη γεμάτη ήρωες, η Alana Miller έχει τη διάκριση ότι είναι η μικρότερη από όλες.

Όλα ξεκίνησαν όταν η Erika Miller, μητέρα του δίχρονου παιδιού Alana, σηκώθηκε από τον καναπέ για να βεβαιωθεί ότι η πόρτα στο γκαράζ ήταν κλειδωμένη και λιποθύμησε στο διάδρομο, χτυπώντας το κεφάλι της στο πάτωμα, από μια κρίση ημικρανίας. Αντί να κλάψει ή να πανικοβληθεί, η Alana πήρε το τηλέφωνο και κάλεσε το 911.

Όταν ο χειριστής σήκωσε την γραμμή, η Alana είπε » Momma owie» (H μαμά ούι). Ο χειριστής συνέχισε να την ρωτά απλές ερωτήσεις, ενώ προσπαθούσε να εντοπίσει την προέλευση του τηλεφωνήματος. Η Alana επαναλάμβανε » Momma owie». Μόλις ο χειριστής εντόπισε την διεύθυνση, στάλθηκε βοήθεια. Όταν η ασφάλεια του Πολεμικού Ναυτικού χτύπησε, η Alana πήγε στην πόρτα και τους άφησε να μπουν μέσα, ανοίγοντας με κάποιο τρόπο το μπουλόνι που οι γονείς της νόμιζαν ότι της ήταν απρόσιτο. Μετά πήγε και κάθισε δίπλα στη μαμά της τρίβοντάς την στην πλάτη. Η μαμά της Alana ήταν ασφαλής και στάλθηκε στο νοσοκομείο.

Η Erika είπε ότι ενώ δίδασκε στην κόρη της τι να κάνει σε μια περίπτωση “owie’, δεν περίμενε η δύο χρονών κόρη της να θυμάται τις οδηγίες τόσο καλά. Ο σύζυγος της Erika, ο υπαξιωματικός 2ης τάξης Jesse Miller, ήταν εξίσου έκπληκτος και περήφανος με τις πράξεις της κόρης του.

Αλλά την ίδια στιγμή, οι γονείς λένε ότι η Alana τους ήταν πάντα προχωρημένη στην ανάπτυξή της. Άρχισε να περπατάει και να μιλάει νωρίς. Είναι πολύ συντονισμένη και παρατηρητική στον κόσμο γύρω της. Μπράβο, Alana!

29 Οκτωβρίου 2019 »Η μικρή ηρωίδα»