Τοπ10: Η σπηλιά του Νταβέλη

Ακόμα και το όνομα της σπηλιάς αποτελεί μυστήριο. Για κάποιους είναι γνωστό ως σπήλαιο Πεντέλης, για άλλους ως σπήλαιο Αμώμων και για την πλειοψηφία του κόσμου ως σπηλιά του Νταβέλη. Ο Νταβέλης ήταν ένας λήσταρχος που έδρασε στην περιοχή τον 19^ο αιώνα, ωστόσο δεν υπάρχουν αποδείξεις πως γνώριζε το συγκεκριμένο σπήλαιο, το οποίο λέγεται πως χρησιμοποιούσε ως ορμητήριο. Είναι γνωστό ως σπήλαιο Αμώμων γιατί εκεί από τον 6^ο μ.Χ. και για τους επόμενους δέκα αιώνες υπήρξε καταφύγιο ασκητών και μοναχών. Το σπήλαιο της Πεντέλης ήταν γνωστό από την αρχαιότητα, αφού αποτελεί τμήμα αρχαίου λατομείου μάρμαρου. Ο μύθος γύρω από το όνομά του αρχίζει να δημιουργείται την περίοδο της Χούντας. Η κυβέρνηση, που υπήρχε τότε, άρχισε να κάνει κάποια έργα στην περιοχή τα οποία συνεχίστηκαν από τις επόμενες κυβερνήσεις μέχρι και τη δεκαετία του ’90. Τα έργα αυτά αλλοίωσαν το φυσικό τοπίο τόσο έξω όσο και μέσα στη σπηλιά και η μυστικότητα με την οποία έγιναν δημιούργησε θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τον σκοπό που εξυπηρετούσαν.

Τοπ9:Αρχάμπολη

Στην περιοχή του Καφηρέα, του θρυλικού Κάβο Ντόρο της Εύβοιας ανάμεσα στα χωριά Θύμι και Ευαγγελισμός βρίσκεται η χαράδρα της Χαρχάμπολης ή Αρχάμπολης, ένα εντυπωσιακό αλλά άγριο τοπίο. Καταλήγει σε μια απρόσιτη παραλία όπου στο ένα άκρο υπάρχουν ψηλά κοφτερά βράχια με σπηλιές και στο άλλο άκρο ένα ταπεινό εκκλησάκι του Αγ.Γεωργίου. Το απόκοσμο σκηνικό συνοδεύεται από την ιστορία ότι εκεί κάποτε υπήρχε μια σπουδαία αρχαία πόλη που ερημώθηκε ξαφνικά μετά από φονική επιδρομή.

Τοπ8:Οι Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελο

Το Φραγκοκάστελο είναι μια περιοχή στα όρια του νομού Χανίων, στα Σφακιά της Κρήτης, η οποία έχει πάρει το όνομά της από το ομώνυμο μεσαιωνικό κάστρο και είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται στην περιοχή κάθε Μάιο. Σύμφωνα με αυτό, πάνω στα τείχη του κάστρου και στον γύρω κάμπο παρατηρούνται σκιές που θυμίζουν πολεμιστές και ιππείς με τις πανοπλίες και τα όπλα τους.

Τοπ7: Το κόκκινο σπίτι της Θεσσαλονίκης ή το Μέγαρο Λόγγου

Το «κόκκινο σπίτι» της Θεσσαλονίκης, θεωρείται από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια του κέντρου της πόλης. Βρίσκεται στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Είναι κτισμένο με κόκκινα τούβλα και κεραμικά που του δίνουν αυτήν την ιδιαίτερη όψη. Ανήκε στην οικογένεια Λόγγου, μία από τις μεγαλύτερες οικογένειες βιομηχάνων-κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας. Το 1939, η οικογένεια καταστράφηκε οικονομικά από πυρκαγιά. Λίγο αργότερα, ο πόλεμος τους αποτελείωσε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την οριστική εγκατάλειψη της πολυτελούς οικίας.

Τοπ6: Το στοιχειωμένο σπίτι στο Βόλο

Το οίκημα βρίσκεται στα Λεχώνια που βρίσκεται ανάμεσα στον Βόλο και το Νότιο Πήλιο. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κατοικούνταν από την οικογένεια Κοντού, η οποία πέθανε είτε από μια σαύρα που έπεσε μέσα σε μια κανάτα με γάλα, το οποίο ήπιαν τα μέλη της και δηλητηριάστηκαν είτε γιατί τη δηλητηρίασε κάποιος τρίτος. Όπως να έχει, το μνημείο της οικογένειας στο νεκροταφείο Βόλου αναπαριστά ένα τραπέζι με τρεις μικρές καρέκλες και μια κανάτα, η οποία έχει μια σαύρα στο χείλος της.

Τοπ5:Το σανατόριο της Πάρνηθας

Το σανατόριο λειτούργησε για 40 χρόνια στις αρχές του περασμένου αιώνα. Μιας και η Πάρνηθα ήταν αρκετά μακριά από το αστικό κέντρο, το συγκεκριμένο σημείο θεωρήθηκε κατάλληλο για να βοηθήσει στη θεραπεία των φυματικών, οι οποίοι νοσηλεύτηκαν εκεί κατά χιλιάδες. Μετά τα μέσα του περασμένου αιώνα, ο συγκεκριμένος χώρος μετατράπηκε σε ξενοδοχείο με το όνομα “Ξενία’, ενώ στη συνέχεια έγινε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Από το 1985, όταν εγκαταλείφθηκε, διάφοροι επισκέπτες του δηλώνουν πως έχουν έρθει σε επαφή με φαινόμενα στα οποία δεν μπορούν να δώσουν κάποια λογική εξήγηση. Ιστορίες για ουρλιαχτά και κραυγές που ακούγονται από το υπόγειο, πόρτες που χτυπούν, αλυσίδες που σέρνονται και το φάντασμα ενός φυματικού κοριτσιού, το οποίο λέγεται πως νοσηλευόταν εκεί τον περασμένο αιώνα, έχουν δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από το σανατόριο, το οποίο τρομάζει κάθε επισκέπτη.

Τοπ4: H βίλα Καλλέργη στο Πικέρμι

Το οίκημα οικοδομήθηκε στο Πικέρμι στις αρχές του 20ου αιώνα ενώ σύμφωνα με κάποιους στα τέλη του 19ου, από τον Περικλή Καλλέργη, επιστάτη της οικογένειας Σκουζέ. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Καλλέργης φαίνεται να δολοφόνησε τη γυναίκα του και ύστερα, αυτοκτόνησε. Υπάρχει και ο αντίλογος που θέλει τον Καλλέργη ανύπανδρο. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, η βίλα χρησιμοποιήθηκε από τον Ιταλικό στρατό ως τοπικό φρουραρχείο και στα υπόγεια της γινόντουσαν βασανιστήρια.

Τοπ3:Ο Πύργος των Ονείρων ή το Σπίτι του Μαύρου Λύκου

Ένα νεοκλασικό κτίριο στη συνοικία του Νέου Φαλήρου που παραμένει ακατοίκητο εδώ και χρόνια. Σήμερα ο πύργος αυτός καλύπτεται από πυκνή βλάστηση ενώ στην είσοδό του δεσπόζει μια μισογκρεμισμένη αυλόπορτα. Ανήκε σε έναν υφασματέμπορο, τον Κουρταλή, φιλόδοξο και μισάνθρωπο που λόγω της ιδιορρυθμίας του έζησε αποτραβηγμένος από τον κόσμο. Όταν ήταν νέος, λένε, ήθελε να γίνει τραγουδιστής της όπερας αλλά ο πατέρας του δεν του το επέτρεψε. Αργότερα, του μπήκε η εμμονή να αποκτήσει κάποιο αξίωμα, για αυτό και όσοι τον ήξεραν, τον αποκαλούσαν «κύριο Δήμαρχο ή κύριο Υπουργό». Έβαλε υποψηφιότητα αλλά έχασε τις εκλογές για τέσσερις ψήφους. Από τότε αποτρελάθηκε και απομονώθηκε στον πύργο του όπου πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Τοπ2: Βίλα Καζούλη

Ένας αιώνας έχει περάσει από τη δημιουργία ενός από τα πιο εντυπωσιακά και πολυσυζητημένα κτίρια της Αθήνας. Η βίλα Καζούλη όπως είναι γνωστό το κτίριο βρίσκεται στην είσοδο της Κηφισιάς και καλύπτει μια έκταση 47 στρεμμάτων. Τα περίτεχνα γλυπτά, οι μαρμάρινες σκάλες και η πρωτότυπη αρχιτεκτονική της αποτελούν ένα κτίριο κόσμημα που άντεξε στο χρόνο. Απομεινάρι μιας αριστοκρατικής εποχής για την περιοχή, η έπαυλη χτίστηκε στις αρχές του 1910 από τον Αιγύπτιο επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας Νικόλαο Καζούλη.

Τοπ1: Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εμπορικού Ναυτικού, Μελίσσια

Στην αρχή της οδού Θεμιστοκλέους βρίσκεται η είσοδος του νοσοκομείου που εδώ και 35 χρόνια είναι έρμαιο στη φθορά και τις λεηλασίες. Λειτούργησε από το 1948 έως το 1975, οπότε και έκλεισε για την εκτέλεση επιδιορθώσεων, αλλά το 1981 οι εργασίες σταμάτησαν. Ανήκει στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, το οποίο δεσμεύεται από το καταστατικό του να το λειτουργήσει μόνο ως νοσοκομείο. Έτσι, το κτίριο και η συνολική έκταση των 120 στρεμμάτων παραμένουν αναξιοποίητα. Το παλιό ναυτικό νοσοκομείο θα μπορούσε να αποτελεί… μουσείο – σήμερα συνοδεύεται από τη φήμη σατανιστικών τελετών και κυνηγιών φαντασμάτων. Λέγεται πως αν επισκεφθεί κανείς το αφύλαχτο αυτό μνημείο θα βρει από παλιές ξύλινες κασέλες μέχρι κρεμάλες αλλά και πρόχειρες εγκαταστάσεις διαμονής αστέγων. Αξίζει να αναφερθεί πως η πρόσβαση στο κτίριο δεν είναι ασφαλής και ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες.

Διώνη Αναγνώστου