Το βιβλίο του Ηλία Βενέζη «Το νούμερο 31328» είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία του συγγραφέα, ο οποίος εξιστορεί τα τραγικά γεγονότα που βίωσε αμέσως μετά την μικρασιατική καταστροφή του 1922.
Ο Ηλίας Βενέζης, δεκαοχτώ χρονών τότε, αιχμαλωτίζεται από τους Τούρκους και οδηγείται στα βάθη της Ασίας για να υπηρετήσει στα εφιαλτικά τάγματα εργασίας, τα «αμελέ ταμπουρού ». Εκεί δουλεύει σε κατασκευή δρόμων, σε τσιφλίκια, στο χτίσιμο σπιτιών και ζει για δεκατέσσερις μήνες δραματικές καταστάσεις, βιαιότητα, αγριότητα και βασανιστήρια. Έρχεται αντιμέτωπος με ασιτία, δυσεντερίες, ξυλοδαρμούς και άσχημη συμπεριφορά από τους μαφαζάδες (κρατούμενοι με προνόμια).
Σκοπός των ταγμάτων αυτών ήταν η εξόντωση των κρατουμένων. Ο τίτλος του βιβλίου, «Το νούμερο 31328», είναι ο αριθμός που είχε ο συγγραφέας στα τάγματα εργασίας και συμβολίζει την αντιμετώπιση των κρατουμένων ως αριθμούς, χωρίς ίχνος σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Παρά τις απάνθρωπες συνθήκες, ο συγγραφέας καταφέρνει να κάνει γνωριμίες και φιλίες. Μαζί με τον φίλο του, τον Γιάννη, βιώνουν πολλές δυσκολίες. Στο βιβλίο υπάρχουν συγκινητικές σκηνές που τονίζουν την αξία της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, όπως για παράδειγμα η αναφορά στις σχέσεις φυλακισμένων με τους φύλακές τους, που στην αρχή ήταν εντελώς εχθρικές, ενώ με το πέρασμα του χρόνου έγιναν πιο φιλικές.
Στο τέλος, ο συγγραφέας καταφέρνει να «σωθεί» μέσω της ανταλλαγής πληθυσμών και να ξεκινήσει το ταξίδι του για την Ελλάδα μαζί με το φίλο του Γιάννη.
Όλα όσα βίωσε είναι βαθιά χαραγμένα στη μνήμη του και στην ψυχή του.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΣΟΓΛΟΥ Β1
