από τη μαθήτρια Βάγια Μαρέτη,
Η μουσική έχει εξελιχθεί πολύ στη πάροδο του χρόνου ως επαγγελματική δραστηριότητα, τρόπος ψυχαγωγίας, ακόμα και σε θρησκευτικές τελετές. Αλλά πώς φτάσαμε στη μουσική που όλοι ξέρουμε και ακούμε σήμερα; Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν για να ανακαλύψουμε την ιστορία της.
Προϊστορία
Από πολλά ευρήματα μπορούμε να καταλάβουμε ότι από τους παλαιολιθικούς χρόνους οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τη μουσική με τη σημερινή έννοια. Τα παλαιότερα ευρήματα ανακαλύφθηκαν σε σπηλιές της Γαλλίας, της Νότιας Αφρικής κλπ. (20.000 – 10.000 π.Χ.). H μουσική τότε ήταν περισσότερο δεμένη με τη θρησκεία και τις τελετές, και κυρίως το κυνήγι. Xρησιμοποιούσαν αυλούς φτιαγμένους από κόκαλα, και αργότερα στη νεολιθική εποχή, χρησιμοποιούσαν δέρμα ζώων για να κατασκευάσουν κρουστά.
Πρώτοι πολιτισμοί
Στους πρώτους μεγάλους πολιτισμούς, δηλαδή σε περιοχές στη Ανατολική Μεσόγειο, στην Άπω Ανατολή και στη Μικρά Ασία, η μουσική συνόδευε πολλές εκδηλώσεις, και κάποιες φορές συνδυαζόταν με την ποίηση. Τα μουσικά όργανα που βρέθηκαν και χρονολογούνται σε αυτή τη περίοδο είναι Αιγυπτιακής και Ασσυριακής προέλευσης. Κάτι αξιοσημείωτο είναι ότι τα όργανα που χρησιμοποιούνταν τότε είναι ίδια με όργανα που παίζονται σήμερα στις ίδιες περιοχές!
Αρχαία Ελλάδα
Για την μουσική στην αρχαία Ελλάδα παίρνουμε πληροφορίες από αγγεία, ανάγλυφα, κείμενα, και φυσικά, όργανα. Η μουσική ήταν σημαντικό μέρος της παιδείας, αφού τα αγόρια μάθαιναν μουσική με τον κιθαριστή, τον δάσκαλο αυτής της τέχνης. Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλοί πολιτισμοί, όπως Κυκλαδικός, Μινωικός κ.λ.π., και ο καθένας είχε διαφορετικούς νόμους, πολιτική και συνήθειες, όμως οι τρόποι μουσικής ήταν παρόμοιοι. Αποδείξεις έχουμε από ευρήματα από διαφορετικούς πολιτισμούς να δείχνουν μουσικές παραστάσεις που χρησιμοποιούν τα ίδια όργανα.Όπως ξέρουμε, οι πρόγονοι μας οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν θεϊκή προέλευση στα περισσότερα πράγματα, έτσι το ίδιο έγινε και με τη μουσική. Παράδειγμα, οι Μούσες, θεότητες των τεχνών.
Βυζαντινοί χρόνοι
Οι αρχές αυτού του είδους, της Βυζαντινής μουσικής, χρονολογούνται στον 4ο αιώνα μ.Χ. Τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής σε αυτή την περίοδο είναι ο αυστηρότητα και η απλότητα, διότι είναι κυρίως εκκλησιαστική. Σπουδαίοι συνθέτες τότε ήταν οι: Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αθανάσιος ο Μέγας κ.α.
Μεσαίωνας
Δύο είδη μουσικής χαρακτηρίζουν αυτή την εποχή: η κοσμική και η θρησκευτική. Την
θρησκευτική μουσική «έφερε» το Γρηγοριανό Μέλος μαζί με τον χριστιανισμό, και ενσωμάτωσε στοιχεία από μουσικές λαών όπως οι Γαλάτες, οι Κέλτες κ.α. Η κοσμική μουσική εμφανίστηκε στον 10ο αιώνα μ.Χ., από τους Jongleurs ή Menestrels, οι οποίοι ήταν περιπλανώμενοι μουσικοί που τραγουδούσαν κάνοντας τους ταχυδακτυλουργούς με εκπαιδευμένα ζώα. Πολλοί θα έλεγαν ότι έμοιαζαν με τα σημερινά τσίρκα. Επίσης εμφανίστηκαν και οι Τροβαδούροι, οι οποίοι ήταν ευγενείς και εκφράζανε ένα ιπποτικό πνεύμα.
Αναγέννηση
Πολλές τέχνες άνθισαν εκείνη την περίοδο, έτσι και η μουσική. Τότε, η μουσική επηρεάστηκε από τους Προτεστάντες και τους Καθολικούς, οι οποίοι είχαν αρκετές αναταραχές μεταξύ τους. Κάποιοι από αυτούς έκαναν σημαντικά πράγματα για την μουσική. Ο Μαρτίνος Λούθηρος, ήταν ένας προτεστάντης μουσικός, ο οποίος έφτιαξε έναν τρόπο ψαλμωδίας που ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα κέντρο της θρησκευτικής γερμανικής μουσικής. Ο Ιωάννης Καλβίνος ήταν θρησκευτικός ηγέτης των Καθολικών πιστών. Αρχικά, επέτρεψε τη μουσική στην λειτουργία μόνο στην μελωδική απαγγελία του Ευαγγελίου, όμως αργότερα επέτρεψε να δανείζονται στοιχεία από την κοσμική μουσική, για μεγαλύτερη προσαγωγή πιστών. Πάντως, η πολυφωνία που χρησιμοποιήθηκε στα ιερά μουσικά κομμάτια μπέρδεψε τους πιστούς και έτσι υπήρξαν αρκετές διαμάχες για τη μουσική, ξανά. Η Ιταλία ήταν μια από τις σημαντικότερες χώρες στην Αναγέννηση. Εκεί, οι πολυφωνίες και οι ρυθμοί στην μουσική ήταν απλούστεροι, και έτσι αυτομάτως πιο κατανοητοί από τον κόσμο.
1900-2000
Στις αρχές αυτών των εποχών η πιο διαδεδομένη μουσική ήταν η κλασσική και η τζαζ. Αυτά τα είδη συνοδευόταν από όργανα όπως το πιάνο, τύμπανο, σαξόφωνο, και άλλα. Η τζαζ ήταν κυρίως ήρεμη και απλή, ενώ η κλασσική μπορεί να πάρει και έντονη μορφή. Αργότερα, με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα τραγούδια έγιναν αντιστατικά, συμβόλιζαν την ανάγκη για ελευθερία και δικαίωση, ήταν κατά του πολέμου. Γύρω στις αρχές του 1950 εμφανίστηκε η ροκ, ένα είδος που άλλοτε ήταν δυνατό και σκληρό, άλλοτε ήρεμο ή ρομαντικό. Συνοδευόταν κυρίως από κιθάρα, τύμπανο και καμία φορά πιάνο. Τέλος, στα χρόνια ΄80-΄00 η μουσική ήταν χορευτική, η παγκοσμίως διάσημη ντίσκο ήταν μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές.
Σήμερα
Η μουσική, αφού πέρασε από όλες αυτές τις εποχές και περιόδους, έφτασε στο σήμερα. Πολλές μορφές μουσικής εξελίχθηκαν ανάμεσα στους χρόνους, όπως η ποπ, η κάντρι, χιπ χοπ κ.α. Τα πιο πρόσφατα είδη είναι η τραπ και η ραπ, τα οποία είναι περισσότερο γρήγορη ομιλία συνδυασμένη με τον ρυθμό των τυμπάνων και άλλων οργάνων. Μετά από όλα αυτά, καταλαβαίνουμε ότι η μουσική είναι μια τέχνη που δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει, να εξελίσσεται και να αφήνει πίσω της ιστορία. Άραγε πως θα αλλάξει στο μέλλον; Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουμε τον ρυθμό!
ΠΗΓΕΣ:
