Η ιστορία έχει αποδείξει πως η ειρήνη, κατά καιρούς, αποτελεί αμφισβητούμενο αγαθό. Έχοντας υπάρξει μάρτυρες των τρομερών συνεπειών δύο παγκοσμίων πολέμων είναι λογικό να προκαλείται ανησυχία και αποτροπιασμός στην σκέψη επικείμενης σύρραξης. Έτσι το αίτημα για την παγίωση της παγκόσμιας ειρήνης κερδίζει συνεχώς έδαφος έναντι στις βαναυσότητες και τις ακρότητες.
Επιχειρώντας μια πρώτη προσέγγιση του θέματος, θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει το δυσάρεστο γεγονός απώλειας χιλιάδων ή στην περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών. Οι άνθρωποι και ιδίως τα παιδιά αποκτούν μια σκληρότητα στον χαρακτήρα τους κινδυνεύοντας να οδηγηθούν στην απολυτότητα. Η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
Οι οικονομίες, ακόμα και ισχυρών χωρών, καταρρέουν. Ανεργία, αδικία, ανομία και πείνα είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας. Η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια αποτελούν πλέον ερείπια της σφοδρής σύγκρουσης. Δεν είναι λίγες οι φορές που κατά την ιστορία παρατηρούνται προσφυγικές ροές. Οι άνθρωποι, πολλές φορές, αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο καταγωγής τους, είτε διωκόμενοι από τους αντιπάλους, είτε για να διαφύγουν τον κίνδυνο.
Ο κίνδυνος περιβαλλοντικής καταστροφής είναι σημαντικός λόγος, καθώς έχει παρατηρηθεί χρήση χημικών όπλων ή ατομικών βομβών που θέτουν σε αμφισβήτηση την υγεία των πολιτών και την επιβίωση του πλανήτη (π.χ. χρήση ατομικής βόμβας από τους Αμερικανούς στην Χιροσίμα). Τα ψυχολογικά τραύματα που φέρουν οι στρατιώτες εφ’ όλης της ζωής τους απειλούν την ψυχική υγεία τους.
Το επιτακτικό αίτημα της παγίωσης της παγκόσμιας ειρήνης στηρίζεται, πλέον, ακόμα και από πολιτικούς αλλά και διανοούμενους. Η στοχευμένη αντιμετώπιση του θέματος θα επιφέρει την εδραίωση της δημοκρατίας. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που πρέπει και οφείλουν να ενστερνιστούν το πνεύμα αυτό και να πράξουν αναλόγως.
Η επιστήμη, ενώ κανονικά θα έπρεπε να λειτουργεί με απώτερο σκοπό την προστασία του ανθρώπου, χρησιμοποιείται στην κατασκευή επικίνδυνων όπλων. Δεν νοείται τον 21ο αιώνα ο κόσμος να φοβάται μήπως ένας παράφρων κάνει χρήση πυρηνικών όπλων. Οπότε, θα πρέπει να εξασφαλίζεται πως ο άνθρωπος δεν θα κινδυνεύει από αυτή.
Το εκπαιδευτικό σύστημα με τον τεχνοκρατικό χαρακτήρα που έχει αποκτήσει έχει αδιαφορήσει για την ανθρωπιστική παιδεία που θα έπρεπε να εφαρμόζεται για την καλλιέργεια ατόμων με σεβασμό στον άνθρωπο και τις αξίες της κοινωνίας. Η συνεργασία σε διαφορετικό επίπεδο επιβάλλεται ώστε να αναπτύσσονται οι σχέσεις μεταξύ των χωρών, να δημιουργούνται ισχυροί φιλικοί δεσμοί και μέσα από την επίλυση σημαντικών θεμάτων, μέσω του εποικοδομητικού διαλόγου να αποφεύγεται ο πόλεμος.
Η λειτουργία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών πρέπει να αναθεωρηθεί. Ο οργανισμός αυτός πρέπει να εξασφαλίζει την ειρήνη ακόμα κα στις περιοχές της Αφρικής και όχι να λειτουργεί με γνώμονα το οικονομικό όφελος. Να διασφαλίζει τον σεβασμό στις θρησκείες και στους πολιτισμούς, μέσω της στάσης του απέναντι σε διάφορα ζητήματα που προκύπτουν.
Το ίδιο το άτομο να αντιληφθή τις συνέπειες ενός πολέμου και να προσπαθεί, όσο περνάει από το χέρι του, να τις εμποδίζει. Οφείλει να συμμετέχει στα κοινά και να ενημερώνεται από τα Μ.Μ.Ε. Τα οποία πρέπει να λειτουργούν αντικειμενικά πάνω σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα για να μην φανατίζουν. Να προσφέρουν, δηλαδή , ενημέρωση μόνο για να ενημερώνουν.
Η ειρήνη πρέπει να εξασφαλίζεται ακόμα και σε περιοχές, όπως η Συρία που κατακαίγεται από της φλόγες της μάχης και θυσιάζονται στον βωμό του οικονομικού οφέλους χιλιάδες άνθρωποι. Η ειρήνη αποτελεί μονόδρομο. Ο άνθρωπος κινδυνεύει από τον ίδιο τον άνθρωπο.
