Ταξιδεύοντας στην φρίκη του Ολοκαυτώματος των Εβραίων

Το 1914 ο δικαστής Καρλ Μπίντινγκ και ο φημισμένος ψυχίατρος Άλφρεντ Χόχε εκδίδουν το έργο «Άδεια Καταστροφής της  Ζωής που δεν Αξίζει να Ζει». Το έργο αυτό συνδυαστικά με τις μεθόδους του Αλφρεντ Πλετς, ιδρυτή της «Γερμανικής εταιρείας Ευγονικής», είναι οι προάγγελοι της «Τελικής Λύσης» του Εβραϊκού ζητήματος, μιας μελανής σελίδας στην ανθρώπινη ιστορία, της οποίας η παγκόσμια ημέρα μνήμης έχει οριστεί η 27η Ιανουαρίου.

Ο όρος «Ολοκαύτωμα» στην συγκεκριμένη περίπτωση, αναφέρεται στην εθνοκάθαρση των Εβραίων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Το έργο «Άδεια Καταστροφής της Ζωής που δεν Αξίζει να Ζει», βρήκε το κατάλληλο έδαφος ώστε να νομιμοποιηθούν οι πρακτικές εξόντωσης που προτείνονται σε αυτό, εναντίον εκείνων που αποτελούν «ξένο σώμα» μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων.

Σε ομιλία του τον Οκτώβριο του 1943, ο Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγός των SS είπε: «Τι θα κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά; Αποφάσισα να βρω μια εντελώς ξεκάθαρη λύση και για αυτό το θέμα. Θεωρώ ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να ξεριζώσω τους άντρες – με άλλα λόγια, να τους σκοτώσω ή να βάλω να τους σκοτώσουν – και να αφήσω τους εκδικητές με τη μορφή παιδιών να μεγαλώσουν και να αναμετρηθούν με τους γιους και τα εγγόνια μας. Έπρεπε να παρθεί η δύσκολη απόφαση να εξαφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί από το πρόσωπο της γης».

Γιατί χρειάζεται μια «ημέρα μνήμης» για το Ολοκαύτωμα; Τα γεγονότα είναι τόσο σκληρά από μόνα τους που δεν πρόκειται να ξεχαστούν. Μια ερευνά που πραγματοποιήθηκε το 2018 αποκαλύπτει, πως ένας στους είκοσι Ευρωπαίους δεν έχει ακούσει ποτέ για το Ολοκαύτωμα, ενώ ένας στους πέντε πιστεύει πως ο αντισημιτισμός είναι η «απάντηση», στις καθημερινές ενέργειες των Εβραίων.

Η παρουσίαση που ακολουθεί αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων καθώς και στον λόγο που δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ αυτή η θηριωδία.

Το μουσικό θέμα που συνοδεύει την παρουσίαση έχει τίτλο: «Τhe host of Seraphim» από  τους Dead can Dance και χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.