Η επικοινωνία είναι προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη και τη λειτουργία μιας κοινωνίας. Γι’ αυτό, από τα αρχαία χρόνια, χρησιμοποιήθηκαν αγγελιοφόροι, έφιπποι ή πεζοί, για τη μεταφορά μηνυμάτων σε μεγάλες αποστάσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιούνταν και ταχυδρομικά περιστέρια που είχαν την ικανότητα να προσανατολίζονται εύκολα. Στη Βόρεια Αμερική, οι Ινδιάνοι επικοινωνούσαν με σήματα καπνού.
Ωστόσο, η ανάγκη για γρηγορότερη και πιο αποτελεσματική μετάδοση πληροφοριών σε μεγάλες αποστάσεις οδήγησε στην επινόηση ενός συστήματος επικοινωνίας με πυρσούς που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, τις φρυκτωρίες (φρυκτός > πυρσός, ώρα > φροντίδα). Σταθμοί παρατήρησης, τα λεγόμενα φρυκτώρια, χτίστηκαν σε υπερυψωμένα σημεία, για να είναι ορατά το ένα από το άλλο. Τα σήματα μεταβιβάζονταν οπτικά. Ένα σύνολο πυρσών συνδυαζόταν κατάλληλα, έτσι ώστε να σχηματίσουν γράμματα τα οποία θα αποκωδικοποιούνταν στο επόμενο φρυκτώριο και έπειτα θα στέλνονταν σε ένα άλλο. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβανόταν μέχρι να μεταφερθεί το μήνυμα παντού.
Τον 19ο αιώνα εφευρέθηκε από τον Γάλλο Κλωντ Σαπέ ο τηλέγραφος (ή ταχυγράφος), που έφερε επανάσταση στον τομέα της επικοινωνίας. Το 1876 ο Σκωτσέζος επιστήμονας Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ εφηύρε το πρώτο πρακτικό ηλεκτρικό τηλέφωνο. Η συσκευή περιλάμβανε μια ελαστική, σιδερένια μεμβράνη. Συνδεόταν με μια άλλη παρόμοια συσκευή, της οποίας η μεμβράνη παλλόταν όταν έπεφτε πάνω της φωνή. Το 1895 ο ασύρματος εφευρέθηκε από τον Ιταλό εφευρέτη Γουλιέλμο Μαρκόνι σε ηλικία μόλις 21 ετών!
Πλέον, στις μέρες μας, η τεχνολογία της επικοινωνίας έχει αναπτυχθεί πολύ. Η χρήση κινητών τηλεφώνων και η ανταλλαγή μηνυμάτων δορυφορικά σε οποιαδήποτε περιοχή τού κόσμου με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και έχει πάρα πολλές δυνατότητες.
Γιώργος Παπαδάκης Γ2
