¨Οι γυναίκες Ηπειρώτισσες στον πόλεμο¨

  Οι γυναίκες Ηπειρώτισσες τον χειμώνα  του1940 αποφάσισαν να ανεβούνε στο μέτωπο και να δώσουνε τα πυρομαχικά στους πολεμιστές. Την επόμενη μέρα το πρωί ακολούθησε ένας διάλογος:

- Καλημέρα σας γυναίκες!

- Καλημέρα σου κυρα-Μαρία.

- Πώς είστε; Ξυπνήσατε καλά;

- Εγώ δεν ξύπνησα και πολύ καλά, διότι είχα αγχωθεί για τον άντρα και τον γιο μου πάνω στο μέτωπο!

- Κάνε κουράγιο κυρα-Αλέκα, θα είναι καλά.

- Ευχαριστώ για τη συμπόνια κυρα-Μαρία.

-Παρακαλώ!

-Πάμε σιγά σιγά γιατί οι συνθήκες στα βουνά δεν είναι και πολύ καλές αυτόν τον καιρό.

-Πάμε.

    Τότε οι γυναίκες πήρανε τα σακίδιά τους και έβαλαν μέσα: σταφίδες, νερό, φρούτα και όλα τα πυρομαχικά. Τα ανέβασαν στην πλάτη τους και αρχίσανε να περπατάνε, ώσπου να φτάσουν στον προορισμό τους.

     Μετά από ώρες ατελείωτες, οι γυναίκες Ηπειρώτισσες έφτασαν κουρασμένες στο μέτωπο. Ξεκουράστηκαν , έδωσαν τα φαγητά στους πολεμιστές και άρχισαν να τους ρωτούν  για τον πόλεμο και για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Μια μάνα ανάμεσα στους τραυματίες αναγνώρισε τον γιο της.

- Παιδί μου, τραυματίστηκες ;Πώς είσαι;

- Μάνα, δυστυχώς στη μάχη έχασα το δεξί μου χέρι.

- Παιδίιιι μου τι έπαθες!!!(Αρχίζει να κλαίει).

- Μάνα ηρέμησε, ο αγώνας για την πατρίδα απαιτεί θυσίες! Θα με μεταφέρουν στο ιατρείο, για να περιποιηθούν τα τραύματά μου. Εγώ τώρα από εσένα θέλω να κατεβείς από τα βουνά και να γυρίσεις πίσω μαζί με τις άλλες γυναίκες.

- Όχι θα σε ακολουθήσω.

- Το ξέρεις ότι δε γίνεται..

- Εύχομαι  σε  βοηθήσει η Παναγία και ο Χριστός!

     Στον γυρισμό, όλες οι γυναίκες ήταν θλιμμένες με τις εικόνες που αντίκρισαν. Χάρη σε αυτές τις γυναίκες όμως ο ελληνικός στρατός κατάφερε να αποκρούσει τους Ιταλούς. Ήταν πραγματικές ηρωίδες.

   Το κείμενο επιμελήθηκε η Νικολέτα.