Χριστουγεννιάτικες Ευχές από τον Διευθυντή του Ζαννείου Γυμνασίου Πειραιά, κ. Ιωάννη Φριλίγκο.

Κάποτε , τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά ήταν η γιορτή των Ταχυδρόμων . Με τα πόδια , με γαϊδουράκια , με ποδήλατα , με μηχανάκια (ανάλογα με την εποχή), αλώνιζαν τις γειτονιές των πόλεων και τα σοκάκια των χωριών μας , έχοντας μέσα στις μεγάλες δερμάτινες σάκες  τους τις ευχετήριες χριστουγεννιάτικες και πρωτοχρονιάτικες κάρτες των απανταχού Ελλήνων . Πρώτη χριστουγεννιάτικη φροντίδα καθενός ήταν, τότε, να αγοράσει από το βιβλιοπωλείο ή από το περίπτερο της γειτονιάς τις χριστουγεννιάτικες κάρτες για τα αγαπημένα του πρόσωπα , που τα είχε μετρήσει και μελετήσει ξανά και ξανά για να μην ξεχάσει κανέναν . Τις διάλεγε τις γιορταστικές κάρτες , μια-μια , φροντίζοντας να του αρέσει η εικόνα αλλά και η τυπωμένη ευχή .Ύστερα , στο σπίτι , μ” ένα καλοξυσμένο μολύβι , μια πένα με μελάνι παλιότερα ή με ένα στυλό κατοπινά , έγραφε τις εγκάρδιες ευχές του για κείνους που  βρίσκονταν μακριά : «Σας ευχόμεθα ολοψύχως Καλά Χριστούγεννα , Αίσιον κι Ευτυχές το Νέον Έτος .»  Μετά , είχε σειρά ο φάκελος , το γραμματόσημο , η σύσταση και το κίτρινο ταχυδρομικό κουτί .

Περνούσαν μερικές μέρες . καμιά φορά και βδομάδα , και κατόπιν , άνθρωποι τρισευτυχισμένοι έπαιρναν τις κάρτες στα χέρια τους , τις άνοιγαν με αδημονία και λαχτάρα περισσή και διάβαζαν δυνατά και με συγκίνηση τις γιορτινές ευχές , για να τις ακούσουν όλοι στο σπίτι . Κατόπιν , οι κάρτες , στημένες όρθιες , με τάξη και με φροντίδα , στόλιζαν το σερβάν ή το τραπέζι του σαλονιού μέχρι να βγουν οι γιορτές .  Αλλά και τότε δεν τις πέταγαν. Τις κρατούσαν φυλαγμένες  βαθιά σε παλιά ξύλινα συρτάρια ως … «ενθύμιον φιλίας , αγάπης και πίστης αιωνίας». Και τις έβγαζαν στο φως , από καιρού εις καιρόν και τις κοιτούσαν και τις ξαναδιάβαζαν και θυμούνταν και νοσταλγούσαν παλιές στιγμές και θύμησες κι ανθρώπους αγαπημένους και δικούς, που κάποιοι απ’ αυτούς «είχαν φύγει» και πια δεν θα ξανάστελναν ούτε θα  ξανάπαιρναν ποτέ κάρτες για τις γιορτές . Σήμερα πάνε , χάθηκαν όλα !

«…χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά,

οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην,

οὐ παγὰν λαλέουσαν, ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ.»

Ελάχιστοι πλέον  ταχυδρομούν με τον «παλιομοδίτικο» τρόπο ευχετήριες χριστουγεννιάτικες κάρτες . Τα κινητά τηλέφωνα και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές πήραν τη θέση της καρδιάς των ανθρώπων , ενώ οι καημένοι οι Ταχυδρόμοι φέρνουν στα σπίτια ΜΟΝΟ λογαριασμούς ! Έτσι , απλά και αθόρυβα , οι κάρτες οι παλιές πετάχτηκαν στους σκουπιδότοπους του «πολιτισμού» μας μαζί με τα κομμάτια της ζωής μας.

Ω καιροί  , Ω  ήθη … !

Καλά Χριστούγεννα και Καλή  Χρονιά σε όλους !!!

Ιωάννης Φριλίγγος, ΠΕ01, Phd

Διευθυντής του Ζαννείου Γυμνασίου Πειραιά

 

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης