Βιβλοεθισμός

Δημ: Πώς σας λένε;

Αθλ.:  Με λένε Ηλιάννα Ιακωβίδου και κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη.

Προπ: Εμένα με λένε Κώστα Παπαδόπουλο και κατάγομαι από τη Φλώρινα.

Δημ: Πόσα χρόνια ασχολείστε με αυτό το άθλημα;

Αθλ: Εγώ ασχολούμαι από τη δευτέρα Δημοτικού. Στον Πανναξιακό παίζω στη θέση «libero».

Προπ: Εγώ έπαιζα από τα δεκατέσσερά μου χρόνια βόλεϊ μέχρι περίπου τα είκοσι έξι, είκοσι επτά μου χρόνια. Από εκεί και έπειτα ασχολούμαι με την προπόνηση. Περίπου εδώ και δεκαπέντε, δεκαέξι χρόνια.

Δημ: Πώς πήρατε την απόφαση να έρθετε να ζήσετε στην επαρχία για να συμμετάσχετε στον Πανναξιακό;

Αθλ: Πρώτος μου στόχος ήταν να περάσω σε μία Σχολή και μετά, εφόσον η ομάδα από την οποία μου έγινε πρόταση θεώρησα ότι ήταν εξελίξιμη, πήρα την απόφαση να συμμετάσχω σε αυτήν.

Δημ: Ο αθλητισμός μπορεί να ανοίξει και άλλες πόρτες στη ζωή; Προσωπικές και επαγγελματικές;

Αθλ: Θεωρώ ότι μπορεί να ανοίξει πόρτες σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Έχω κάνει φίλους σε όλη την Ελλάδα και εδώ στη Νάξο, μέσω του αθλητισμού. Σε επαγγελματικό επίπεδο μπορεί κάποιος αθλητής να μπει στη Γυμναστική Ακαδημία ή να ακολουθήσει συναφές με τον κλάδο αυτόν επάγγελμα.

Δημ: Έχετε συμμετάσχει στην Εθνική Ελλάδος;

Αθλ: Είχα την τύχη να συμμετάσχω. Πολύ ωραία εμπειρία ήταν. Αισθάνεσαι περηφάνια να εκπροσωπείς τη χώρα σου, να έχεις επιλεγεί σε αυτήν ανάμεσα σε πολλούς άλλους αθλητές, να προσπαθείς, για να πετύχεις κάτι, προκειμένου να βγει ασπροπρόσωπη η Ελλάδα.

Δημ: Θα σας άρεσε να γίνετε προπονήτρια σε μικρά παιδιά;

Αθλ: Μου φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αυτή η ιδέα.

Δημ: Θεωρείτε ότι η προσωπική ζωή, οικογένεια, παιδιά κλπ, μπορούν να συνδυαστούν με τον αθλητισμό;

Αθλ: Μπορούν να συνδυαστούν, μολονότι είναι δύσκολο και θέλει πολλή προσπάθεια. Εγώ στην τρίτη Λυκείου, ασχολούμουν με το βόλεϊ και παράλληλα, διάβαζα για να περάσω στο Πολυτεχνείο. Βέβαια, κάποιες φορές, απαιτείται να μείνουν κάποια πράγματα πίσω και να μπουν προτεραιότητες. Για παράδειγμα, φέτος έβαλα ως προτεραιότητα το βόλεϊ και άφησα λίγο πίσω τη Σχολή μου.

Δημ: Πώς επιλέξατε να γίνετε προπονητής στο βόλεϊ και όχι σε κάποιο άλλο άθλημα; Τι είναι αυτό που σας προξένησε το ενδιαφέρον και επιλέξατε το συγκεκριμένο άθλημα;

Προπ: Ως αθλητής, για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει το μπάσκετ. Αλλά, όταν το 1987 το μπάσκετ ήταν στο απόγειο της δόξας του ως άθλημα και όλοι ασχολούνταν με αυτό, ένας φίλος μου που ασχολούταν με το βόλεϊ με παρότρυνε να ασχοληθώ και εγώ με αυτό, κάνοντας κάτι διαφορετικό. Το αγάπησα πολύ και έγινε το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.

Δημ: Σε ποια κατηγορία παίζατε ως αθλητής;

Προπ: Ως αθλητής έχω παίξει στη Β’ Εθνική, στην Εθνική Παίδων, αλλά, όταν κατάλαβα ότι ως αθλητής δε θα μπορούσα να πάω πολύ ψηλά, αποφάσισα να προσπαθήσω να γίνω προπονητής στο βόλεϊ. Η σκέψη μου ήταν, όταν ξεκίνησα να εργάζομαι ως προπονητής, ότι δε μπορούσα να είμαι ταυτόχρονα και αθλητής και προπονητής.

Δημ: Τι θα λέγατε σε ένα παιδί, για να έρθει να δοκιμάσει να παίξει στο βόλεϊ, να ασχοληθεί δηλαδή με το συγκεκριμένο άθλημα και όχι με κάποιο άλλο;

Προπ: Κατ’ αρχάς, πέραν από το δικό μας άθλημα, αν ασχοληθεί ένα παιδί με τον αθλητισμό, θα είναι κέρδος για αυτό. Για να το πείσω να έρθει στο βόλεϊ , θα πρέπει να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια, γιατί πρόκειται για ένα δύσκολο άθλημα, κυρίως, στο τεχνικό κομμάτι του. Θέλει πολλή υπομονή στην εκμάθησή του. Όποιο λάθος γίνει στο δικό μας άθλημα, μετράει με πόντο στην αντίπαλη ομάδα, κάτι που δε συμβαίνει σε άλλα αθλήματα. Βέβαια, από την άλλη, μέσα από τα λάθη, μπορεί να μάθει κανείς. Το βόλεϊ είναι το πιο ομαδικό από τα ομαδικά αθλήματα. Το να περιμένεις την πάσα από τον συναθλητή σου σε δένει περισσότερο μαζί του.

Δημ: Έχετε φίλους από το βόλεϊ και γενικά, από τον χώρο του αθλητισμού;

Προπ: Ίσως οι περισσότεροι φίλοι μου να ανήκουν σε αυτόν τον χώρο. Πρόκειται για υγιώς σκεπτόμενα άτομα.

Δημ: Θέλετε να προπονείτε «έτοιμη» ομάδα στο βόλεϊ ή μικρά παιδιά και να δημιουργείτε εσείς αθλητές;

Προπ: Ίσως η «έτοιμη» αθλητικά ομάδα να είναι πιο εύκολη για έναν προπονητή. Ωστόσο, είτε έχω να κάνω με μικρές σε προπονητική ηλικία αθλήτριες είτε μεγαλύτερες, η δουλειά του προπονητή είναι να εξελίσσει τον αθλητή του.

Δημ: Πιστεύετε ότι ένας μαθητής που είναι συγκεντρωμένος στα μαθήματά του μπορεί να αποδώσει καλύτερα στον αθλητισμό; Συνάδουν αυτά τα δύο; Χρειάζεται το μυαλό και η οργάνωση για να πάει κάποιος καλά στον αθλητισμό ή μετράνε μόνο τα καλά γονίδιά του;

Αθλ: Θεωρώ ότι αυτά τα δύο εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Βοηθάει ο αθλητισμός στο να έχεις πειθαρχία και καλή επίδοση στα μαθήματά σου και το αντίστροφο.

Προπ: Συμφωνώ ότι είναι αμφίδρομη αυτή η σχέση. Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου, αυτοί που έχουν ασχοληθεί συστηματικά με τον αθλητισμό είναι πιο οργανωτικοί στη μαθητική τους ζωή. Από την άλλη, κρίνοντας ως προπονητής, είναι πιο εύκολα εξελίξιμος αθλητικά ένας αθλητής που είναι οργανωτικός και με πρόγραμμα στα μαθήματά του. Επιπλέον, ένας αθλητής που θέτει στόχους και αποκομίζει εμπειρίες στην αθλητική του ζωή, αυτές μπορεί να τον βοηθήσουν να εξελιχθεί σε άλλους τομείς της ζωής του, είτε αυτό λέγεται σχολείο είτε εξέλιξη ως άτομο.

Δημ: Έχετε να προσθέσετε κάτι άλλο;

Αθλ: Θέλω να προσθέσω ότι, παρά το ότι ζείτε σε ένα νησί, σε μία μικρή κοινωνία, έχετε πολλές δυνατότητες να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό. Το βόλεϊ έχει υγιείς φιλάθλους, κόσμο που το υποστηρίζει ως άθλημα. Δεν έχετε να ζηλέψετε σε τίποτα άλλες μεγάλες πόλεις στον τομέα των ευκαιριών ενασχόλησης με τον αθλητισμό και με το βόλεϊ συγκεκριμένα.

Προπ: Το νησί στο οποίο έχετε τη χαρά να ζείτε είναι άριστο από άποψη ποιότητας και ρυθμού ζωής. Είσαστε από τα νησιά που αποκτά παραστάσεις στον αθλητισμό και αργότερα, θα έχει αθλητική κουλτούρα. Αυτό το προνόμιο δεν το έχουν πολλά παιδιά που ζουν σε άλλα μέρη της επαρχίας.

Δημ: Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και σας ευχόμαστε τα καλύτερα!

Δημοσιογράφοι:

Οι μαθήτριες της Γ’ Γυμνασίου

Βελώνη Στυλιανή

Βερνίκου Μαργαρίτα