Γράφει ο Βασιλακάκης Άγγελος.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 1979, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την πατέντα του λαμπτήρα πυρακτώσεως, δημιουργώντας μια μικρή επανάσταση και γύρω από την εφεύρεσή του έστησε σταδιακά δίκτυα συνεχούς ρεύματος, με σκοπό να ηλεκτροδοτήσει τις πόλεις. Το 1884 το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Pearl Street της Νέας Υόρκης είναι γεγονός και τροφοδότησε με ηλεκτρισμό τη Νέα Υόρκη. Ο Έντισον για να πείσει τον κόσμο να δεχτεί το ηλεκτρικό ρεύμα επιστρατεύει στην καινοτόμα για την εποχή προσπάθεια του την λέξη «Ασφάλεια» η οποία γίνεται και το μότο αυτής της δράσης. Έτσι, λοιπόν, για να αποφύγει πιθανά ατυχήματα, πρώτον θάβει τα καλώδια, και διανέμει το ρεύμα σε χαμηλή τάση. Ωστόσο, το συνεχές ρεύμα του Έντισον, είχε και συγκεκριμένες αδυναμίες, με σημαντικότερη την πτώση της τάσης του ρεύματος κατά τη μεταφορά του σε αποστάσεις άνω των δύο χιλιομέτρων.
Το πρόβλημα αυτό έρχεται να λύσει ο 28χρονος Σέρβος εφευρέτης Νίκολα Τέσλα, ο οποίος εργάστηκε για λίγο καιρό με την ομάδα του ΄Εντισον. Όταν αποχώρησε από την ομάδα, καταπιάστηκε με το πρόβλημα της μετάδοσης του ρεύματος σε μακρινές αποστάσεις. Η λύση του Τέσλα περιλάμβανε τη χρήση ενός νέου τύπου ρεύματος, το λεγόμενο εναλλασσόμενο. Με μια μεγάλη τάση μπορούσε να μεταδώσει το ρεύμα σε κάθε σπίτι απλά βάζοντας έναν μετασχηματιστή που θα μειώνει την τάση προκειμένου να είναι πιο ασφαλής η χρήση του. Το 1886 εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο εφευρέτης και επιχειρηματίας Τζορτζ Γουεστινγκχάουζ με την εταιρεία Westinghouse Electric Company, προτείνοντας την αντικατάσταση του συνεχούς ρεύματος με εναλλασσόμενο. Ο Γουέστινγκχαουζ είχε στο πλευρό του τον Σέρβο εφευρέτη, στον οποίο του προσέφερε 60.000 δολάρια, παίρνοντας 10.000 δολάρια σε μετρητά και 150 μετοχές για τις πατέντες του και 2,5$ για κάθε ένα ίππο ηλεκτρικής ενέργειας που θα παρήγαγαν οι μηχανές του.
Μέσα σε έναν χρόνο η εταιρεία του Γουέστινγκχαουζ είχε κερδίσει πάνω από το ένα τέταρτο της αμερικανικής αγοράς και η επικράτησή του θα ήταν ολοκληρωτική αν δεν δεχόταν έναν εξαντλητικό επικοινωνιακό πόλεμο από τον Έντισον, ο οποίος είχε δώσει πολύ χρόνο και χρήμα και δεν ήταν διατεθειμένος να τα πετάξει όλα τόσο εύκολα. Mε βασικό επιχείρημα ότι το ρεύμα του είναι όντως πιο ασφαλές, ο Έντισον πολέμησε το αντίπαλο στρατόπεδο με κάθε θεμιτό η αθέμιτο μέσο που είχε στην διάθεσή του και επιστρατεύοντας τον μηχανικό Χ. Π. Μπράουν αρχίζει τον “πόλεμο των ρευμάτων” την πιο ακραία και βρόμικη διαφημιστική καμπάνια όλων τον εποχών. Έτσι λοιπόν για τους επόμενους μήνες ο Μπράουν εκμεταλλεύεται την φυσική φοβία που έχει ο άνθρωπος απέναντι σε νέα πράγματα και δαιμονοποιεί τους κινδύνους του εναλλασσόμενου ρεύματος. Οργάνωνε δημόσιες ομιλίες όπου καταφέρονταν εναντίον του εναλλασσόμενου ρεύματος με αποκορύφωμα την4η Ιανουαρίου 1903, όταν ο Έντισον και ο Μπράουν εκτέλεσαν με αυτό έναν ελέφαντα Στις 21 Μαΐου του 1891 ο Τέσλα απέδειξε ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα μπορεί να είναι ασφαλές. Άναψε ένα πηνίο Τέσλα, ηλέκτρισε ένα δωμάτιο και χωρίς να βάλει κανένα ίχνος προστασίας κάθισε μέσα στο δωμάτιο και διάβασε ένα βιβλίο, αφήνοντας να περάσει μέσα από το κορμί του εναλλασσόμενο ρεύμα εντάσεως 250.000 βολτ, κάνοντας μάλιστα τα ρούχα του να λαμπυρίζουν από το στατικό ηλεκτρισμό. Έτσι, ο πόλεμος των ρευμάτων λήγει, νικητής είναι ο Τέσλα. Μετά από αυτό, η ιστορία του ηλεκτρισμού άλλαξε για πάντα.
