Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ποσειδώνας και η Αθηνά ήταν οι δύο Ολύμπιοι θεοί, που σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία διεκδίκησαν να δώσουν ο καθένας το όνομά του στην πόλη που είχε ιδρύσει ο Θησέας στο Λεκανοπέδιο της Αττικής. Ο Ποσειδώνας πρόσφερε το νερό ως δώρο για την πόλη και η Αθηνά πρόσφερε το ελαιόδεντρο. Οι κάτοικοι της πόλης προτίμησαν το δώρο της Αθηνάς. Ο Ποσειδώνας καταράστηκε την πόλη, που υποτίμησε την αξία του δικού του δώρου, καταδικάζοντάς την να ταλαιπωρείται στο διηνεκές από το πρόβλημα της λειψυδρίας.
Το 1925 άρχισαν να κατασκευάζονται τα πρώτα σύγχρονα έργα ύδρευσης στην περιοχή της Πρωτεύουσας. Το πρώτο μεγάλο έργο ήταν η κατασκευή του φράγματος του Μαραθώνα, η οποία θα «έλυνε» την κατάρα, θέτοντας τη βάση για την καταπολέμηση της λειψυδρίας που ταλάνιζε ανά τους αιώνες την Αττική.
Το φράγμα του Μαραθώνα αποφασίστηκε να κατασκευαστεί στη συμβολή των χειμάρρων Χάραδρου και Βαρνάβα, προκειμένου να συγκεντρώνονται όλα τα νερά των γύρω περιοχών. Για την κατασκευή του, που διήρκεσε τρία χρόνια (1926-1929) απασχολήθηκαν σχεδόν 2.000 άτομα. Ο πυρήνας του κατασκευάστηκε από μείγμα τσιμέντου, μαρμάρου και πέτρας, ενώ η επένδυσή του εξ ολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, όμοιο με αυτό του Παρθενώνα, γεγονός που αποτελεί μέχρι και σήμερα παγκόσμια αποκλειστικότητα. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το φράγμα, στήθηκε στη βάση του ένα μνημείο. Ο ναός, που υπάρχει μέχρι σήμερα, είναι αντίγραφο του ναού που έχτισαν οι Αθηναίοι στους Δελφούς μετά τη νίκη τους στη Μάχη του Μαραθώνα και συμβολίζει τη νίκη των σύγχρονων Αθηναίων έναντι της λειψυδρίας.
Στεργίου Κωνσταντίνα
Α2
